ಬೆಳಗ್ಗೆ ಅವರು ಯೇಸುವನ್ನು ದೇಶಾಧಿಪತಿಯಾದ ಪಿಲಾತನ ಬಳಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು [೨೭:೨].
ಅಮಾಯಕನ ರಕ್ತವನ್ನು ಸುರಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಯೂದನು ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪಪಟ್ಟನು, ಬೆಳ್ಳಿ ನಾಣ್ಯವನ್ನು ಹಿಂದಿರುಗಿಸಿದನು ಮತ್ತು ನೇಣು ಬಿಗಿದು ಕೊಂಡು ಸತ್ತನು [೨೭:೩-೫].
ಅವರು ಪರದೇಶಿಗಳನ್ನು ಹೂಣಿಡಲು ಸ್ಥಳವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದರು [೨೭:೬-೭].
ಇವು ಯೆರೆಮಿಯನ ಪ್ರವಾದನೆಯನ್ನು ನೆರವೇರಿಸಿದವು [೨೭:೯-೧೦].
ಪಿಲಾತನು ಯೇಸುವಿಗೆ ನೀನು ಯೆಹೂದ್ಯರ ಅರಸನೋ ಎಂದು ಕೇಳಿದನು ಅದಕ್ಕೆ ಯೇಸು, "ನೀನೇ ಹೇಳಿರುವೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದನು [೨೭:೧೧].
ಯೇಸು ಒಂದು ಮಾತನ್ನು ಸಹ ಹೇಳಲಿಲ್ಲ [೨೭:೧೨-೧೪].
ಹಬ್ಬದ ಪದ್ದತಿಯ ಮೇರೆಗೆ ಪಿಲಾತನು ಯೇಸುವನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದಿದ್ದನು [೨೭:೧೫-೧೮].
ನಿರಪರಾಧಿಯಾಗಿರುವ ಈ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಏನೂ ಮಾಡಬೇಡಿರಿ ಎಂದು ಆಕೆ ಹೇಳಿದನು [೨೭:೧೯].
ಯೇಸುವಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ಬರಬ್ಬನನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡಿರಿ ಎಂದು ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಮಹಾಯಾಜಕರು ಮತ್ತು ಹಿರಿಯರು ಜನರನ್ನು ಪ್ರೇರಿಸಿದರು [೨೭:೨೦].
ಯೇಸುವನ್ನು ಶಿಲುಬೆಗೆ ಹಾಕಬೇಕೆಂದು ಜನರು ಆರ್ಭಟಿಸಿದಸ್ರು [೨೭:೨೨-೨೩].
ಪಿಲಾತನು ತನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ತೊಳೆದುಕೊಂಡನು, ಈತನ ರಕ್ತಾಪರಾಧದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಪಾಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಜನರಿಗೆ ಯೇಸುವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿದನು [೨೭:೨೪].
"ಅವನ ರಕ್ತಾಪರಾಧವು ನಮ್ಮ ಮೇಲೆ ಮತ್ತು ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳ ಮೇಲೆ ಬರಲಿ" ಎಂದು ಹೇಳಿದರು [೨೭:೨೫].
ಸಿಪಾಯಿಗಳು ಆತನ ಮೇಲೆ ಕೆಂಪು ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಹಾಕಿದರು ಮತ್ತು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಮುಳ್ಳಿನ ಕಿರೀಟವನ್ನು ಇಟ್ಟರು; ಹಾಸ್ಯ ಮಾಡಿದರು, ಮುಖಕ್ಕೆ ಉಗುಳಿದರು, ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆದರು, ನಂತರ ಶಿಲುಬೆಗೆ ಹಾಕಿಸಲು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು [೨೭:೨೭-೩೧].
ಸಿಪಾಯಿಗಳು ಆತನ ಮೇಲೆ ಕೆಂಪು ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಹಾಕಿದರು ಮತ್ತು ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಮುಳ್ಳಿನ ಕಿರೀಟವನ್ನು ಇಟ್ಟರು; ಹಾಸ್ಯ ಮಾಡಿದರು, ಮುಖಕ್ಕೆ ಉಗುಳಿದರು, ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊಡೆದರು, ನಂತರ ಶಿಲುಬೆಗೆ ಹಾಕಿಸಲು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು [೨೭:೨೭-೩೧].
ಯೇಸುವಿನ ಶಿಲುಬೆಯನ್ನು ಹೊರುವಂತೆ ಕುರೇನೇ ಪಟ್ಟಣದ ಸಿಮೋನನನ್ನು ಒತ್ತಾಯಪಡಿಸಿದರು [೨೭:೩೨].
ಅವರು ಕಪಾಲ ಸ್ಥಳವೆಂಬ ಗೊಲ್ಗೊಥಾಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋದರು [೨೭:೩೩].
ಯೇಸುವಿನ ಬಟ್ಟೆಯನ್ನು ಪಾಲು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಅವರು ಚೀಟು ಹಾಕಿದರು ಮತ್ತು ಕುಳಿತು ಆತನಿಗಾಗುವದನ್ನು ನೋಡಿದರು [೨೭:೩೫-೩೬].
"ಯೆಹೂದ್ಯರ ಅರಸನಾದ ಯೇಸು" ಎಂಬ ಫಲಕವನ್ನು ಆತನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಹಾಕಿದರು [೨೭:೩೭].
ಯೇಸುವಿನ ಬಲಗಡೆಯನ್ನು ಒಬ್ಬನನ್ನು ಮತ್ತು ಎಡಗಡೆಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಶಿಲುಬೆಗೆ ಹಾಕಿದರು. ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಕಳ್ಳರಾಗಿದ್ದರು [೨೭:೩೮].
ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಯೇಸುವಿಗೆ ಶಿಲುಬೆಯ ಮೇಲಿಂದ ಇಳಿದು ಬಂದು ತನ್ನನ್ನು ರಕ್ಷಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಹೇಳಿದರು [೨೭:೩೯-೪೪].
ಆರನೆಯ ತಾಸಿನಿಂದ ಒಂಭತ್ತನೆಯ ತಾಸಿನ ತನಕ ದೇಶದ ಮೇಲೆ ಕತ್ತಲೆಯು ಆವರಿಸಿಕೊಂಡಿತು [೨೭:೪೫]
"ನನ್ನ ದೇವರೇ, ನನ್ನ ದೇವರೇ" ಯಾಕೆ ನನ್ನನ್ನು ಕೈಬಿಟ್ಟಿರುವೆ ಎಂದು ಯೇಸು ಕೂಗಿಕೊಂಡನು [೨೭:೪೬].
ಯೇಸು ತನ್ನ ಆತ್ಮವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಸಿಕೊಟ್ಟನು [೨೭:೫೦].
ಯೇಸು ಸತ್ತ ನಂತರ ದೇವಾಲಯದ ಪರದೆಯು ಮೇಲಿಂದ ಕೆಳಗಿನ ತನಕ ಹರಿದು ಎರಡು ಭಾಗವಾಯಿತು [೨೭:೫೧].
ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಅನೇಕ ಭಕ್ತರು ಎದ್ದರು ಮತ್ತು ಯೇಸು ಸತ್ತ ನಂತರ ಅನೇಕರಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರು [೨೭:೫೨-೫೩].
"ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಈತನು ದೇವಕುಮಾರನು" ಎಂಬದು ಆತನ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿದೆ [೨೭:೫೪].
ಯೇಸುವಿನ ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಐಶ್ವರ್ಯವಂತನಾಗಿದ್ದ ಯೋಸೇಫನು, ಯೇಸುವಿನ ದೇಹವನ್ನು ಪಿಲಾತನಿಗೆ ಹೇಳಿ ಪಡೆದುಕೊಂಡನು, ಅದನ್ನು ಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿದನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಹೊಸದಾದ ಸಮಾಧಿಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸಿದನು [೨೭:೫೭-೬೦].
ಯೇಸುವಿನ ದೇಹವನ್ನು ಇರಿಸಿದ ಸಮಾಧಿಯ ಬಾಗಿಲಿಗೆ ಅಡ್ಡವಾಗಿ ದೊಡ್ಡ ಕಲ್ಲನ್ನು ಇಡಲಾಯಿತು [೨೭:೬೦].
ಯೇಸುವಿನ ದೇಹವನ್ನು ಯಾರೂ ಕದ್ದುಕೊಂಡು ಹೋಗದಂತೆ ಸಮಾಧಿಯ ಭದ್ರಪಡಿಸಬೇಕೆಂಬದು ಮಹಾಯಾಜಕರು ಮತ್ತು ಫರಿಸಾಯರ ಆಲೋಚನೆಯಾಗಿತ್ತು [೨೭:೬೨-೬೪].
ಕಲ್ಲಿಗೆ ಮುದ್ರೆಯನ್ನು ಹಾಕಲು ಮತ್ತು ಸಮಾಧಿಯ ಬಳಿಯಲ್ಲಿ ಕಾವಲುಗಾರರನ್ನು ಇರಿಸಲು ಪಿಲಾತನು ಅನುಮತಿಸಿದನು [೨೭:೬೫-೬೬].