๐ การนับจำนวนและการรวมตัวของเผ่าต่างๆ (1:1-4:49)
๐ กฎระเบียบต่างๆ (5:1-6:27)
๐ การถวายเครื่องบูชา (7:1-89)
๐ การตั้งคันประทีป (8:1-4)
๐ การแยกคนเลวีไว้เฉพาะ (8:5-29)
๐ การถือปัสกาครั้งที่สอง เมฆนำทางพวกเขา แตรต่างๆ (9:1-10:10)
๐ การต่อว่าและการบ่น (10:11-11:15)
๐ นกคุ่ม (11:16-35)
๐ โรคเรื้อนของมิเรียม (12:1-16)
๐ การเลือกผู้สอดแนมและส่งไป (13:1-14:45)
๐ คำสั่งต่างๆ (15:1-41)
๐ กบฏโคราห์ (16:1-17:13)
๐ พวกปุโรหิตและพวกเลวี (18:1-32)
๐ กฎหมายเกี่ยวกับการชำระให้บริสุทธิ์ (19:1-22)
๐ การเสียชีวิตของมิเรียม (20:1-13)
๐ การปฏิเสธของเอโดมและการเสียชีวิตของอาโรน (20:14-29)
๐ การเดินทางสู่โมอับ (21:1-35)
๐ บาลาอัม (22:1-24:25)
๐ บาอัลเปโอร์ (25:1-18)
๐ การนับจำนวนครั้งที่สอง (26:1-65)
๐ สิทธิการได้รับมรดกของบุตรหญิง (27:1-11)
๐ โยชูวาผู้สืบทอดต่อจากโมเสส (27:12-23)
๐ การถวายเครื่องบูชา และการlสาบานของพวกผู้หญิง (28:1-30:16)
๐ สงครามคนมีเดียน (31:1-54)
๐ การข้ามแม่น้ำจอร์แดน (32:1-42)
๐ ประชาชนตั้งค่ายพัก (33:1-56)
๐ แผ่นดินฝั่งตะวันตกของแม่น้ำจอร์แดน เมืองต่างๆ สำหรับพวกเลวี
และเมืองต่างๆ สำหรับพวกผู้ลี้ภัย
๐ การสมรสของผู้หญิงผู้รับมรดก (36:1-13)
หนังสือกันดารวิถีบอกเกี่ยวกับประชาชนอิสราเอลขณะที่พวกเขาเดินทางจากภูเขาซีนายในถิ่นทุรกันดารไปยังแม่น้ำจอร์แดน ในขณะที่เดินทาง คนอิสราเอลก็ท้อถอย ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงกบฏต่อพวกผู้นำผู้ที่พระเจ้าทรงประทานแก่พวกเขา ที่แม่น้ำจอร์แดน ประชาชนอิสราเอลปฏิเสธที่จะเข้าไปยังแผ่นดินแห่งพระสัญญา เพราะคนอิสราเอลกลัวและไม่วางใจในพระเจ้า พระองค์จึงทรงทำให้พวกเขาเข้าไปในแผ่นดินพันธสัญญาล่าช้าไปถึงสี่สิบปี (13:1-14:45) (ดูที่ : /WA-Catalog/en_tw?section=kt#promisedland)
ชื่อของหนังสือเล่มนี้ "กันดารวิถี" หมายถึงตอนที่มีการนับจำนวนคนอิสราเอล ภาษาของคนที่ทำโครงการนี้อาจจะคล้ายคลึงกับชื่อ "กันดารวิถี" อยู่แล้ว จากพระคัมภีร์ฉบับอื่นๆ ถ้าไม่คล้ายคลึงกัน ผู้แปลอาจจะพิจารณาชื่อของหนังสือเล่มนี้ให้ชัดเจนมากยิ่งขึ้น อย่างเช่น "การนับจำนวนประชากรอิสราเอล" (ดูที่ : /WA-Catalog/en_tw?section=other#census)
ผู้เขียนพระคัมภีร์ทั้งภาคพันธสัญญาเดิมและภาคพันธสัญญาใหม่ต่างก็เห็นว่าโมเสสเป็นผู้ที่มีส่วนร่วมอย่างมากในการเขียนหนังสือกันดารวิถี แต่อย่างไรก็ตาม ในสมัยต่อมา พวกธรรมาจารย์และพวกปุโรหิตก็ทำให้หนังสือเป็นรูปแบบปัจจุบัน พวกเขาได้รวมเนื้อหาจากแหล่งอื่นๆ หนึ่งในแหล่งนั้น คือ "หนังสือม้วนของสงครามแห่งพระยาห์เวห์" (21:14)
ผู้คนได้เข้าใจและสรุปได้ว่าพระเจ้าจะทรงลงโทษชุมชนทั้งหมดของอิสราเอล ถ้าบางคนในพวกเขากบฏต่อพระองค์ พระเจ้าทรงมักจะทำการลงโทษทั้งชนชาติ เมื่อบางคนในพวกเขาทำบาป ผู้คนทั้งหมดใกล้ตะวันออกโบราณจะเข้าใจและคาดว่าเป็นเช่นนี้ แต่อย่างไรก็ตาม โมเสสและอาโรนได้อธิษฐานต่อพระเจ้าเพื่อที่จะทรงลงโทษเฉพาะผู้ที่กระทำผิดเท่านั้น
เมื่อผู้แต่งเขียนเกี่ยวกับบางสิ่งที่เขารวมอยู่ด้วย ก็จะเป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะใช้สรรพนามว่า "เขา" แทนที่จะใช้ "ข้าพเจ้า" หรือใช้คำ "พวกเขา" แทนคำว่า "เรา" นักแปลอาจจะเลือกใช้สรรพนามธรรมดาทั่วไปของโครงการแทนก็ได้