این باب نخستین روایت آفرینش دنیا توسط خدا را بیان می‌کند. این روایت الگویی خاص دارد: «خدا گفت...دید که نیکوست... شام بود و صبح بود، روزی اول.» مترجمین باید در ترجمه خود چنین الگویی را حفظ کنند.
روایت آفرینش عالم طبق ساختار زبان عبری باستان، انگاره‌هایی در مورد عالم هستی را بیان می‌کند: دور تا دور زمین و ژرفای آن را آبها فرا گرفته بود. بر روی زمبن چیزی به سان گنبدی وسیع قرار داشت که «فلكی نامیده می‌شد در میان آبها و آبها را از آبها جدا می‌کرد»(۱: ۶) و بر فراز آب‌های بیشتری قرار داشت. مترجمین باید تصاویر بدیع این باب را در ترجمه خود حفظ کنند، اگرچه شاید خوانندگان در زبان مقصد، انگاره‌ای کاملاً متفاوت از عالم هستی داشته باشند.
کتاب پیدایش باب ۱ باور عبرانیان در مورد روز را معرفی می‌کند: طبق چنین باوری روز با غروب خورشید آغاز می‌شود و در طول شب و تا غروب روز بعد ادامه می‌یابد. این الگو باید در ترجمه رعایت شود، اگرچه خوانندگان شاید در زبان مقصد تعریفی متفاوت از «روز» داشته باشند.
برخی از زبان‌ها و فرهنگ‌ها در دنیا به نحوی از دنیا سخن می‌گویند که گویی همیشه بوده و آغازی نداشته است. اما «بسیاری پیش» با «در ابتدا» متفاوت است. مترجمین حتماً باید در ترجمه خود چنین امری را به درستی در ترجمه خود بازتاب دهند.
این عبارت در این باب چندین بار تکرار می‌شود. ترجمه چنین عبارتی ممکن است سخت باشد چون به نظر، خدا با شخصی خاص سخن نمی‌گوید. اگر خدا با چیزی سخن می‌گوید، آن چیز هنوز وجود نداشته است. مترجمین باید روشی متعارف در زبان مقصد بیابند تا به انگاره‌ای که خدا با سخن گفت خلقتش را به هستی فرا خوانده اشاره کنند؛ خدا دنیا و هر چه در آن است را با فرمانی ساده خلق کرد.
«این در مورد نحوه آفرینش آسمانها و زمین توسط خدا در ابتدا است» این جمله خلاصه‌ای از مابقی این باب است و در برخی از زبان‌ها « در زمان‌های بسیار دور، خدا آسمانها و زمین را خلق کرد» ترجمه می‌شود و باید به نحوی ترجمه شود که حقیقتاً روی دادن خلقت را نشان دهد و داستان نبودن آن را نشان دهد.
این اشاره به آغاز دنیا و هر چیز که در آن است، دارد.
«آسمان، زمین و هر چیز که در آن است»
این کلمه اشاره به آسمان دارد.
خدا هنوز به جهان نظم نداده بود.
«آب» یا «آب‌های عمیق» یا «آب‌های پهناور»
«سطح آب» یا «آب»
این یک فرمان است. خدا با فرمان دادن به روشنایی آن را به وجود آورد.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
«خدا روشنایی را ملاحظه کرد و از آن خشنود بود.» «نیکو» یعنی «خشنود کننده» یا «مناسب»
«نور و تاریکی را جدا کرد» یا «زمانی را برای روشنایی و زمانی را برای تاریکی مقرر کرد»
خدا چنین اعمالی را در روز اول وجود عالم هستی انجام داد.
این قسمت اشاره به کل روز دارد. نویسنده به نحوی از کل روز سخن می‌گوید که گویی دو قسمت است. در فرهنگ یهودی روز با غروب خورشید آغاز می‌شود.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-merism)
این جملات فرامین هستند. خدا با فرمان دادن به فلک و جدا کردن آبها به واسطه دستور خود، فلک را به وجود آورد و آبها را از هم جدا کرد.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
فضای بزرگ و خالی است. یهودیان این فضا را مانند درون گنبد یا درون کاسه‌ای پشت و رو می‌دانستند.
«در آب»
«خدا به این طریق فلکی به وجود آورد و آبها را جدا کرد.» هنگامی که خدا سخن گفت چنین اتفاقی افتاد. این جمله آن چه خدا هنگام سخن گفتن انجام داد را شرح می‌دهد.
«چنین شد» یا «چنین اتفاقی افتاد.» درست همان طور روی داد که خدا فرمان داده بود. این عبارت در این باب چندین بار تکرار می‌شود و هر بار معانی مشابهی دارد.
این قسمت اشاره به کل روز دارد. نویسنده به نحوی از کل روز سخن می‌گوید که گویی دو قسمت است. در فرهنگ یهودی روز با غروب خورشید آغاز می‌شود. ببینید این عبارت را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-merism)
این قسمت اشاره به روز دوم از آفرینش عالم دارد. ببینید «روزی اول» را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید و سپس در مورد مشابه ترجمه کردن این قسمت تصمیم بگیرید.
شما می‌توانید فعل را به حالت معلوم ترجمه کنید. این قسمت یک دستور است. خدا با فرمان دادن به آبها، آنها را گرد آورد. ترجمه جایگزین: «آبها...جمع شوند» یا «آبها...گرد هم آیند»
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-activepassive and /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
آب، خشکی را پوشاند. اکنون آب کنار می‌رود و خشکی ظاهر می‌گردد. این یک دستور است. خدا فرمان داد که خشکی ظاهر شود و بدینسان آن را ظاهر ساخت. ترجمه جایگزین: «خشکی ظاهر شود» یا «خشکی مشخص شود» یا «خشکی پدید آید»
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
این اشاره به زمینی دارد که دیگر از آب پوشیده نیست و اشاره به زمینی خشک و آماده کشت ندارد.
«چنین شد» یا «چنین اتفاقی افتاد.» درست همانطور روی داد که خدا فرمان داده بود. این عبارت در این باب چندین بار تکرار می‌شود و هر بار معانی مشابهی دارد. ببینید این عبارت را در <پیدایش ۱: ۷> به چه شکل ترجمه کرده‌اید.
«قسمتی را که خشک بود ‘زمین‘ و»
شناسه مستتر فاعلی اشاره به زمین و دریا دارد. ببینید این عبارت را در <پیدایش ۱: ۴> چطور ترجمه کرده‌اید.
این یک فرمان است. خدا با دادن چنین فرمانی زمین را به رویاندن گیاهان وا داشت. ترجمه جایگزین: «زمین، گیاهان برویاند» یا «گیاهان از زمین برویند»
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
«نباتات، هر درختی که دانه می‌آورد و هر درختی که میوه می‌آورد» یا «گیاهان... دانه آورند و...درختان میوه، میوه آورند.» «نباتات» واژه‌ای کلی است که همه گیاهان و درختان را شامل می‌شود.
گیاهانی هستند که اکثراً به جای ساقه چوبی ساقه‌ای نرم دارند.
«درختانی که میوه‌ای دانه‌دار به بار می‌آورند»
این دانه‌ها گیاه و درختی مشابه گیاه و درختی که از آن گرفته شده‌اند تولید می‌کنند. گیاهان و درختان به این طریق «خود را تکثیر» می‌کنند.
«چنین شد» یا «چنین اتفاقی افتاد.» درست همانطور روی داد که خدا فرمان داده بود. این عبارت در این باب چندین بار تکرار می‌شود و هر بار معانی مشابهی دارد. ببینید این عبارت را در <پیدایش ۱: ۷> چطور ترجمه کرده‌اید.
شناسه مستتر فاعلی اشاره به نباتات، گیاهان و درختان دارد. ببینید این عبارت را در پیدایش ۱: ۱۰ چطور ترجمه کرده‌اید.
این قسمت اشاره به کل روز دارد. نویسنده به نحوی از کل روز سخن می‌گوید که گویی دو قسمت است. در فرهنگ یهودی روز با غروب خورشید آغاز می‌شود. ببینید این قسمت را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-merism)
این قسمت اشاره به روز سوم از آفرینش عالم دارد. ببینید «روزی اول» را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید و سپس در مورد مشابه ترجمه کردن این قسمت تصمیم بگیرید.
این قسمت یک دستور است. خدا با دستور دادن به روشنایی آن را به وجود آورد.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
«چیزهایی درخشان در آسمان» یا «چیزهایی که در آسمان می‌درخشند» این قسمت اشاره به خورشید، ماه و ستارگان دارد.
«در فلک آسمان» یا «در فضایی عظیم در آسمان»
«برای جدا کردن نور از شب.» این قسمت یعنی «به ما کمک کند تا فرق بین روز و شب را تشخیص دهیم.» خورشید به معنای روز است و ماه و ستارگان اشاره به شب دارند.
این یک فرمان است. خدا به آنها فرمان داد تا آیت باشند. ترجمه جایگزین: «آیات باشند» یا «نشان دهند»
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
این قسمت به معنای چیزی است که آشکار می‌کند یا به چیزی اشاره می‌کند.
خورشید، ماه و ستارگان گذشت زمان را نشان می‌دهند. چنین امری ما را قادر می‌سازد تا هفته، ماه یا سال روی دادن هر اتفاق را بدانیم.
زمان‌هایی که برای اعیاد و اعمال دیگر مردم اختصاص داده شده‌اند.
این یک فرمان است. خدا با فرمان دادن به ماه و خورشید و ستارگان آنها را وا داشت تا زمین را نورانی کنند.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
«بر زمین روشنایی تابانده شود» یا «زمین را روشن کنند.» زمین از خود نوری ندارد ولی نور به آن تابنده می‌شود و آن نور را بازتاب می‌دهد.
«چنین شد» یا «چنین اتفاقی افتاد.» درست همان طور روی داد که خدا فرمان داده بود. این عبارت در این باب چندین بار تکرار می‌شود و هر بار معانی مشابهی دارد. ببینید این عبارت را در <پیدایش ۱: ۷> چطور ترجمه کرده‌اید.
«خدا به این طریق دو روشنایی بزرگ را آفرید.» این جمله توضیح می‌دهد که خدا هنگام سخن گفتن چه کاری را انجام داد.
«دو نور عظیم» یا «دو روشنایی درخشان» این دو روشنایی خورشید و ماه هستند.
در این قسمت به نحوی از روشنایی مسلط بر روز سخن گفته شده که گویی حاکمی بر اعمال دیگران تسلط دارد. ترجمه جایگزین: «تا روشنایی را چون رهبر گروهی از مردم هدایت کند» یا «تا اوقات روز را نشانگذاری کند»
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-personification and /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-metaphor)
این قسمت اشاره به طول روز دارد.
«نور کمتر» یا «نور کم سوتر»
«در آسمان»
«نور و تاریکی را جدا کرد» یا «زمانی را برای روشنایی و زمانی را برای تاریکی مقرر کرد.» ببینید این عبارت را در <پیدایش ۱: ۴> چطور ترجمه کرده‌اید.
شناسه مستتر فاعلی اشاره به خورشید، ماه و ستارگان دارد. ببینید <پیدایش ۱: ۴> را چطور ترجمه کرده‌اید.
این قسمت اشاره به کل روز دارد. نویسنده به نحوی از کل روز سخن می‌گوید که گویی دو قسمت است. در فرهنگ یهودی روز با غروب خورشید آغاز می‌شود. ببینید کلمات مشابه را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-merism)
این قسمت اشاره به روز چهارم از آفرینش عالم دارد. ببینید «روزی اول» را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید و سپس در مورد مشابه ترجمه کردن این قسمت تصمیم بگیرید.
این یک فرمان است. خدا با دادن چنین فرمانی، جانداران را وا داشت تا آبها را پر کنند و به این شکل آنها را به وجود آورد. شاید برخی از زبان‌ها برای اشاره به انواع ماهیان و موجودات آبزی یک کلمه داشته باشند. ترجمه جایگزین: «آبها پر از جانداران شود» یا «حیوانات بسیاری که شنا می‌کنند در اقیانوس‌ها زندگی کنند»
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
این یک فرمان است. خدا با دادن چنین فرمان پرندگان را به پرواز کردن وا داشت. (See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
«حیواناتی که پرواز می‌کنند» یا «موجودات پرنده»
«فضای باز آسمان» یا «آسمان»
«خدا به این شکل آفرید»
«حیوانات عظیمی که در دریا زندگی می‌کنند»
جانداران «موافق اجناس» مانند جاندارانی هستند که از آنها زاده شده‌اند. ببینید «جنس» را در <پیدایش ۱: ۱۱، ۱۲> چطور ترجمه کرده‌اید.
«هر پرنده‌ای که بال دارد» اگر قبلاً از کلمه‌ای که به پرندگان اشاره دارد، استفاده کرده‌اید شاید در زبان شما استفاده از عبارت «هر پرنده‌ای» متعارفتر باشد، چون همه پرندگان بال دارند.
شناسه فاعلی مستتر در فعل اشاره به پرندگان و ماهیان دارد. ببینید در <پیدایش ۱: ۴> این قسمت را چطور ترجمه کرده‌اید.
«حیواناتی که خلق کرده است را برکت داده»
این برکت خدا است. او به جانداران آبزی گفت که جانداران بیشتری مانند خود تولید کنند تا تعداد آنها در دریا بیشتر شود. کلمه «کثیر شوید» نحوه «باروری» آنها را شرح می‌دهد.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-doublet and /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-idiom)
تعدادتان زیاد شود.
این یک فرمان است. خدا با دادن دستور ازدیاد به پرندگان آنها را وا داشت تا کثیر شوند.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
«حیواناتی که پرواز می‌کنند» یا «موجودات پرنده.» ببینید عبارت مشابه را در <پیدایش ۱: ۲۰> چطور ترجمه کرده‌اید.
این قسمت اشاره به کل روز دارد. نویسنده به نحوی از کل روز سخن می‌گوید که گویی دو قسمت است. در فرهنگ یهودی روز با غروب خورشید آغاز می‌شود.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-merism)
این قسمت اشاره به روز پنجم از آفرینش عالم هستی دارد. ببینید «روزی اول» را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید و سپس در مورد مشابه ترجمه کردن این قسمت تصمیم بگیرید.
«زمین جانداران به وجود آورد» یا «جانداران بسیاری بر زمین زندگی کنند.» این یک فرمان است. خدا با دادن چنین فرمانی به زمین، آن را به تولید جانداران وا داشت.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-imperative)
«تا هر نوع از حیوانات هم نوع خود را تولید کنند»
این نشان می‌دهد که خدا همه حیوانات زمین را خلق کرده است. اگر زبان شما روشی دیگر برای دسته‌بندی جانوران دارد، می‌توانید از آن استفاده کنید یا از همین گروه‌های جانوری استفاده کنیم.
حیواناتی که انسانها از آنها مراقبت می‌کنند.
«حیوانات کوچک»
«حیوانات وحشی» یا «حیوانات خطرناک»
«چنین شد» یا «چنین اتفاقی افتاد.» آنچه خدا دستور داد انجام شود، به همان طریق که باید انجام شود. این عبارت در این باب چندین بار تکرار می‌شود و هر بار معانی مشابهی دارد. ببینید این قسمت را در <پیدایش ۱: ۷> چطور ترجمه کرده‌اید.
«خدا حیوانات را به این شکل...ساخت» [خدا حیوانات را به این روش...آفرید]
شناسه مستتر فاعلی اشاره به موجودات زنده[جانداران] زمین دارد. ببینید این قسمت را در <پیدایش ۱: ۴> چطور ترجمه کرده‌اید.
کلمه «ما» اشاره به خدا دارد. خدا می‌گوید که قصد انجام چه کاری را دارد. ضمیر «ما» جمع است. دلایل محتمل برای استفاده از ضمیر جمع: ۱) حالت جمع ضمیر نشان می‌دهد که خدا اموری را با فرشتگان در میان می‌گذارد، فرشتگانی که بخشی از آسمان او هستند یا ۲) حالت جمع انگاره وجود خدا به حالت تثلیث مقدس را پیش‌بینی می‌کند. برخی این قسمت را «بسازم[بیافرینم]» یا «خواهم ساخت» ترجمه می‌کنند. اگر می‌خواهید این قسمت را به این روش ترجمه کنید در پانوشت به جمع بودن این کلمه اشاره کنید.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-pronouns)
«نوع بشر»
این دو عبارت یک معنا دارند و تاکید می‌کنند که خدا نوع بشر را مانند خود خلق کرده است. این آیه نحوه شباهت انسانها به خدا را بیان نمی‌کند. خدا جسم ندارد، پس این قسمت به معنای شباهت ظاهری به خدا نیست. ترجمه جایگزین: «تا واقعاً شبیه ما باشند»
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-doublet and /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-pronouns)
«سلطنت می‌کند» یا «اقتدار دارد بر»
این دو جمله یک معنا دارند و تاکید می‌کنند که خدا انسانها را به شباهت خود خلق کرده است.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-parallelism)
نحوه آفرینش آدم[انسان] توسط خدا با نحوه آفریش مابقی خلقت متفاوت بود. در ترجمه خود به طور مشخص ذکر نکنید که انسان را مانند آیات قبلی، با سخن گفتن خلق کرد.
کلمه «ایشان» اشاره به مرد و زن دارد که خدا خلق کرده است.
خدا به زن و مرد گفت که کسانی مثل خود به بار آورند تا زمین از کسانی چون آنها پر شود. کلمه «کثیر شود» نحوه «باروری» را توضیح می‌دهد. ببینید در <پیدایش ۱: ۲۲> این قسمت را چطور ترجمه کرده‌اید.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-doublet and /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-idiom)
زمین را از انسانها پر سازید.
خدا همچنان سخن می‌گوید.
«همه پرندگانی که در آسمان پرواز می‌کنند»
«که حیات است» این عبارت تاکید می‌کند که نوع حیات حیوانات از گیاهان متفاوت است. گیاهان نفس نمی‌کشند و به عنوان غذای حیوانات از آنها استفاده می‌شود. مقصود از «حیات»، حیات فیزیکی است.
«چنین شد» یا «چنین اتفاقی افتاد.» آنچه خدا دستور داد انجام شود، به همان طریق که باید انجام شود. این عبارت در این باب چندین بار تکرار می‌شود و هر بار معانی مشابهی دارد. ببینید این عبارت را در <پیدایش ۱: ۷> چطور ترجمه کرده‌اید.
«درست و مهم است: هر»
خدا هنگام نگریستن به خلقت خود آن را «بسیار نیکو» دید. ببینید «نیکو بود» را در <پیدایش ۱: ۱۰> چطور ترجمه کرده‌اید.
این قسمت اشاره به کل روز دارد. نویسنده به نحوی از کل روز سخن می‌گوید که گویی روز دو قسمت است. در فرهنگ یهودی روز با غروب خورشید آغاز می‌شود. ببینید این کلمات را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید.
(See: /WA-Catalog/fa_tm?section=translate#figs-merism)
این قسمت اشاره به روز ششم از وجود عالم هستی دارد. ببینید «روزی اول» را در <پیدایش ۱: ۵> چطور ترجمه کرده‌اید و سپس در مورد مشابه ترجمه کردن این قسمت تصمیم بگیرید.