¹ Polo cal non tes escusa, oh home, quenquera que sexas ti que xulgas, pois ao xulgar a outro, a ti mesmo te condenas, porque ti que xulgas practicas as mesmas cousas. ² E sabemos que o xuízo de Deus xustamente cae sobre os que practican tales cousas. ³ E pensas isto, oh home, ti que condenas aos que practican tales cousas e fas o mesmo, que escaparás ao xuízo de Deus? ⁴ Ou tes en pouco as riquezas da súa bondade, tolerancia e paciencia, ignorando que a bondade de Deus guíache ao arrepentimento? ⁵ Mais por causa da túa porfía e do teu corazón non arrepentido, estás a acumular ira para ti no día da ira e da revelación do xusto xuízo de Deus, ⁶ o cal pagará a cada un conforme ás súas obras: ⁷ aos que pola perseveranza en facer o ben buscan gloria, honra e inmortalidade: vida eterna; ⁸ pero aos que son ambiciosos e non obedecen á verdade, senón que obedecen á inxustiza: ira e indignación. ⁹ Haberá tribulación e angustia para toda alma humana que fai o malo, o xudeu primeiramente e tamén o grego; ¹⁰ pero gloria e honra e paz para todo o que fai o bo, ao xudeu primeiramente, e tamén ao grego. ¹¹ Porque en Deus non hai acepción de persoas. ¹² Pois todos os que pecaron sen a lei, sen a lei tamén perecerán; e todos os que pecaron baixo a lei, pola lei serán xulgados; ¹³ porque non son os oidores da lei os xustos ante Deus, senón os que cumpren a lei, eses serán xustificados. ¹⁴ Porque cando os xentís, que non teñen a lei, cumpren por instinto os ditados da lei, eles, non tendo a lei, son unha lei para si mesmos, ¹⁵ xa que amosan a obra da lei escrita nos seus corazóns, a súa conciencia dando testemuño, e os seus pensamentos acusándoos unhas veces e outras defendéndoos, ¹⁶ no día en que, segundo o meu evanxeo, Deus xulgará os segredos dos homes mediante Cristo Jesús. ¹⁷ Pero se ti, que levas o nome de xudeu e apóiaste na lei; que te glorías en Deus, ¹⁸ e coñeces a súa vontade; que aprobas as cousas que son esenciais, sendo instruído pola lei, ¹⁹ e confíaste en que es guía dos cegos, luz dos que están en tebras, ²⁰ instrutor dos necios, mestre dos faltos de madurez; que tes na lei a expresión mesma do coñecemento e da verdade; ²¹ ti, pois, que ensinas a outro, non te ensinas a ti mesmo? Ti que predicas que non se debe roubar, roubas? ²² Ti que dis que non se debe cometer adulterio, adulteras? Ti que abominas os ídolos, saqueas templos? ²³ Ti que te xactas da lei, violando a lei deshonras a Deus? ²⁴ Porque o nome de Deus é blasfemado entre os xentís por causa de vós, tal como está escrito. ²⁵ Pois certamente a circuncisión é de valor se ti practicas a lei, pero se es transgresor da lei, a túa circuncisión volveuse incircuncisión. ²⁶ Por tanto, se o incircunciso cumpre os requisitos da lei, non se considerará a súa incircuncisión como circuncisión? ²⁷ E se o que é fisicamente incircunciso garda a lei, non te xulgará a ti, que aínda que tes a letra da lei e es circuncidado, es transgresor da lei? ²⁸ Porque non é xudeu o que o é exteriormente, nin a circuncisión é a externa, na carne; ²⁹ senón que é xudeu o que o é interiormente, e a circuncisión é a do corazón, polo Espírito, non pola letra; o encomio do cal non procede dos homes, senón de Deus.