¹ Pablo, servo de Cristo Xesús, chamado a ser apóstolo, apartado para o evanxeo de Deus, ² que El xa prometera por medio dos seus profetas nas Santas Escrituras, ³ acerca do seu Fillo, que naceu da descendencia de David segundo a carne, ⁴ e que foi declarado Fillo de Deus con poder, conforme ao Espírito de santidade, pola resurrección de entre os mortos: o noso Señor Xesucristo, ⁵ por medio de quen recibín a graza e o apostolado para promover a obediencia á fe entre todos os xentis, por amor ao seu nome; ⁶ entre os cales estades tamén vós, chamados de Xesucristo; ⁷ a todos os amados de Deus que están en Roma, chamados a ser santos: Gracia a vós e paz de parte de Deus o noso Pai e do Señor Xesucristo. ⁸ En primeiro lugar, dou grazas ao meu Deus por medio de Xesucristo por todos vós, porque por todo o mundo fálase da vosa fe. ⁹ Pois Deus, a quen sirvo no meu espírito na predicación do evanxeo do seu Fillo, éme testemuña de como sen cesar fago mención de vós ¹⁰ sempre nas miñas oracións, implorando que agora, ao fin, pola vontade de Deus, logre ir a vós. ¹¹ Porque ansío vervos para vos impartir algún don espiritual, a fin de que sexades confirmados; ¹² é dicir, para que cando estea entre vós nos confortemos mutuamente, cada un pola fe do outro, tanto a vosa como a miña. ¹³ E non quero que ignoredes, irmáns, que con frecuencia fixen plans para ir visitarvos (e ata o de agora vinme impedido) a fin de obter algún froito tamén entre vós, así como entre os demais xentís. ¹⁴ Teño a obriga tanto para cos gregos como para cos bárbaros, para cos sabios como para cos ignorantes. ¹⁵ Así que, pola miña banda, ansioso estou de anunciar o evanxeo tamén a vós que estades en Roma. ¹⁶ Porque non me avergoño do evanxeo, pois é o poder de Deus para a salvación de todo o que cre; do xudeu primeiramente e tamén do grego. ¹⁷ Porque no evanxeo a xustiza de Deus revélase por fe e para fe; como está escrito: Mais o xusto pola fe vivirá. ¹⁸ Porque a ira de Deus revélase desde o ceo contra toda impiedade e inxustiza dos homes, que con inxustiza restrinxen a verdade; ¹⁹ porque o que se coñece acerca de Deus é evidente dentro deles, pois Deus fíxollo evidente. ²⁰ Porque desde a creación do mundo, os seus atributos invisibles, o seu eterno poder e divindade, víronse con toda claridade, sendo entendidos por medio do creado, de maneira que non teñen escusa. ²¹ Pois aínda que coñecían a Deus, non lle glorificaron como a Deus nin lle deron grazas, senón que se fixeron vans nos seus razoamentos e o seu necio corazón foi entenebrecido. ²² Profesando ser sabios, volvéronse necios, ²³ e cambiaron a gloria do Deus incorruptible por unha imaxe en forma de home corruptible, de aves, de cuadrúpedos e de réptiles. ²⁴ Por conseguinte, Deus entregounos á impureza na luxuria dos seus corazóns, de modo que deshonraron entre si os seus propios corpos; ²⁵ porque cambiaron a verdade de Deus pola mentira, e adoraron e serviron á criatura en lugar do Creador, quen é bendito polos séculos. Amén. ²⁶ Por esta razón Deus entregounos a paixóns degradantes; porque as súas mulleres cambiaron a función natural pola que é contra a natureza; ²⁷ e da mesma maneira tamén os homes, abandonando o uso natural da muller, acendéronse na súa luxuria uns con outros, cometendo feitos vergoñosos homes con homes, e recibindo en si mesmos o castigo correspondente ao seu extravío. ²⁸ E como eles non tiveron a ben recoñecer a Deus, Deus entregounos a unha mente depravada, para que fixesen as cousas que non conveñen; ²⁹ estando cheos de toda inxustiza, maldade, avaricia e malicia; colmados de envexa, homicidios, preitos, enganos e malignidade; son chismosos, ³⁰ detractores, aborrecedores de Deus, insolentes, soberbios, xactanciosos, inventores do malo, desobedientes aos pais, ³¹ sen entendemento, indignos de confianza, sen amor, desapiadados; ³² os cales, aínda que coñecen o decreto de Deus que os que practican tales cousas son dignos de morte, non só as fan, senón que tamén dan a súa aprobación aos que as practican.