¹ Estas son as palabras que lle dirixiu Moisés a todo Israel no deserto na outra beira do río Xordán frente a Suf, entre Parán, Tofel, Labán, Hazerot e Dizahab. ² Son once días de camiño entre Horeb e Cades Barnea polo camiño do monte Seir. ³ O día primeiro do mes undecimo do ano cuarenta, Moisés falou cos fillos de Israel segundo todo o que o Señor lle mandou que lles dixera, ⁴ despois de que Moisés derrotara a Sehón, o rei dos amorreos, que reinaba en Hesbón e despois de que derrotara en Edrei a Og ao rei de Baxán. ⁵ Moisés comezou a explicar esta lei ao otro lado do Xordán, na terra de Moab: ⁶ "Iahveh, noso Deus, falounos en Horeb e dixo: "Xa estivestes tempo de abondo vivindo neste monte." ⁷ Volvede, poñédevos en marcha e ide cara a rexión montañosa dos amorreos e onda os seus veciños no Arabá, nas montañas, no val, no Neguev e pola beira do mar, a terra dos cananeos e o Líbano, ata o río grande, o río Éufrates. ⁸ Mirade que puxen a terra diante de vós. Entrade e posuíde a terra que Iahveh xurou dar aos vosos pais Abraham, Isaac e Xacob, a eles e despois á súa descendencia. ⁹ Naquel tempo faleivos deste xeito: "Eu só non podo levar a carga por todos vós". ¹⁰ Iahveh, voso Deus multiplicouvos e agora sodes unha multitude como as estrelas do ceo. ¹¹ Que Iahveh, o Deus dos vosos pais, vos multiplique mil veces máis do que sodes e vos bendiga, tal e como prometeu. ¹² Como podo levar as vosas cargas, os vosos problemas e os vosos pleitos? ¹³ Escollede homes sabios, entendidos e expertos de entre as vosas tribos, e eu nomeareivos xefes. ¹⁴ Entón vós respondestesme: "Está ben que se faga como propós." ¹⁵ Así que escollín xefes das vosas tribos, homes instruídos e experimentados e nomeeinos os vosos dirixentes : xefes de mil, xefes de cento, xefes de cincuenta e xefes de dez, e oficiais para as vosas tribos. ¹⁶ Naquel momento dei instrucións aos xuíces e díxenlles: "Escoitade os pleitos entre os vosos irmáns, e xulgade xustamente entre un e o seu irmán ou o extranxeiro que está con el. ¹⁷ Non discriminedes as persoas, escoitade do mesmo xeito a pequeno e a grande. Non temades ás persoas porque o xuízo é de Deus. No caso de que sexa moi difícil para vós o asunto, traédemo a min, e eu o escoitarei. ¹⁸ E dispuxen naquel tempo todo canto teriades que facer. ¹⁹ Logo saímos de Horeb e pasamos por todo aquel deserto inmenso e terrible que vistes, camiño da rexión dos amorreos, tal e como Iahveh noso Deus nolo mandara, e chegamos a Cades Barnea. ²⁰ Entón díxenvos: "Chegastes aos montes dos amorreos que Iahevh noso Deus nos dá. ²¹ Velaí, Iahveh o teu Deus puxo a terra diante de ti, toma posesión dela, como prometeu Iahveh, o Deus dos vosos pais. Non teñas medo nin te acovardes. ²² Entón todos vós viñestes diante de min e dixestes: "Mandemos uns homes diante de nós para que exploren a terra e nos traian novas de cal é o camiño polo que debemos subir e das cidade nas que entraremos". ²³ E pareceume unha boa proposta, e escollín a doce homes de entre todos vós, un de cada tribo. ²⁴ Eles saíron e subiron á rexión montañosa e chegaron ao val de Escol e exploraron a terra. ²⁵ Colleron nas súas mans o froito da terra e troxéronnolo, nos informaron e dixeron: "É unha boa terra a que Iahveh o nos Deus nos dá". ²⁶ Aínda así, non quixestes subir, e rebelástesvos contra a orde e Iahveh o voso Deus. ²⁷ E murmurastes nas vosas tendas e dixestes: "Porque Iahveh nos aborrece, sacounos da terra de Exipto para entregarnos nas mans dos amorreos e destruírnos." ²⁸ Onde subiremos? Os nosos irmáns nos intimidaron dicindo: Son un pobo máis grande e máis forte ca nós; as cidades son grandes e fortificadas ata o ceo. E vimos alí anaquitas. ²⁹ Entón díxenvos: "Non vos acovardedes nin teñades medo. ³⁰ Iahveh o voso Deus vai diante de vós, El pelexará por vós, así como fixo ante os vosos ollos en Exipto ³¹ e no deserto, onde vistes como Iahveh o voso Deus vos levou, como un home leva a seu fillo, por todo o camiño que andivestes ata chegar a este lugar." ³² Mais con todo isto non confiastes en Iahveh o voso Deus ³³ quen ía diante de vós no camiño para buscarvos un sitio onde acampar, con lume pola noite e con nube polo día para amosarvos o camiño polo que deberiades andar. ³⁴ Ao escoitar Iahveh o rumor das vosas palabras, anoxouse e xurou: ³⁵ "Ningún destes homes, desta xeración perversa, verá a boa terra que xurei dar aos vosos devanceiros, ³⁶ excepto Caleb, fillo de Iefuneh. El veráa, e a el e aos seus fillos dareilles a terra que pisou, xa que el seguiu fielmente a Iahveh." ³⁷ Iahveh anoxouse tamén contra min pola vosa culpa e dixo:"Tampouco ti entrarás alá. ³⁸ Xosué, fillo de Nun, o teu axudador, el entrará; anímao, porque el fará que Israel a herde. ³⁹ En canto aos vosos meniños, que coidabades que virían ser prisioneiros*presa*, e os vosos fillos, que aínda hoxe non saben distinguir o ben do mal, entrarán alí, e dareilles a eles a terra, e eles tomarán posesión dela. ⁴⁰ Pero vós, volvede e ide cara o deserto polo camiño do mar Vermello. ⁴¹ Entón vós respondestes: "Pecamos contra Iahveh. Subiremos e pelexaremos tal e coma Iahveh noso Deus nolo mandou". E cada un de vós cinguistes as armas de guerra e pensastes que era fácil subir aos montes. ⁴² Mais Iahveh díxome: "Dilles: non subades, nin pelexedes pois Eu non vou con vós para que non vos derroten os vosos inimigos". ⁴³ Asi volo dixen, pero non quixestes escoitar, mais ben ao contrario, rebelástesvos contra o mandato de Iahveh e cheos de fachenda subistes aos montes. ⁴⁴ Mais os amorreos que dominan naqueles montes, saíronvos ao paso e perseguíronvos coma fan as abellas e derrotáronvos desde Seir ata Hormah. ⁴⁵ Entón volvestes chorando diante de Iahevh, mais Iahveh non vos escoitou nin fixo caso de vós. ⁴⁶ E por iso levades vivindo tanto tempo en Cades.