¹ Entón Ana orou e dixo: O meu corazón alégrase no Señor, a miña fortaleza exáltase no Señor, a miña boca fala sen medo contra os meus inimigos, xa que me alegro na túa salvación. ² Non hai ninguén máis santo que o Señor, non hai outro fóra de ti, nin rocha coma o noso Deus. ³ Non presumades con tanto orgullo, nin saia arrogancia da vosa boca, porque o Señor é Deus de sabedoría e El é quen pesa as accións. ⁴ Os arcos dos fortes son quebrados, mais os débiles cínguense de poder. ⁵ Os fartos contrátanse por pan e deixan de ter fame os famentos. Aínda a estéril pare sete fillos e a que ten moitos desfalece. ⁶ O Señor dá a morte e dá a vida, fai baixar ao Seol e fai subir. ⁷ O Señor empobrece e enriquece, humilla e tamén exalta. ⁸ Ergue do pó o pobre, levanta da esterqueira o necesitado para que sente cos príncipes e herde un sitio de honor, xa que as columnas da terra son do Señor e sobre elas asentou o mundo. ⁹ El garda os pés dos seus amigos, mais silencia os malvados nas tebras, xa que o home non se impón pola forza. ¹⁰ Os que se enfrentan ao Señor serán abatidos, El tronará desde os ceos contra deles. O Señor xulgará os confíns da terra, dará vigor ao seu rei, e afirmará o poder do seu unxido. ¹¹ Despois Elcana volveu a Ramá, a súa casa, e o neno Samuel quedou ao servizo do Señor na presenza do sacerdote Elí. ¹² Mais os fillos de Elí eran homes indignos. Non coñecían o Señor ¹³ nin os costumes dos sacerdotes para co pobo. Cando alguén ofrecía sacrificio, mentres se cocía a carne, viña o criado do sacerdote cun garfo de tres dentes na man, ¹⁴ metíao na cazola, na pota, na caldeira ou no caldeiro e todo o que o garfo sacaba, collíao para o sacerdote. E así facían en Silo con todos os israelitas que ían ata alí. ¹⁵ Ademais antes de queimar a graxa, viña o criado do sacerdote e dicíalle ao home que ofrecía o sacrificio: "Dálle ao sacerdote a carne para asar, pois non acepta a carne cocida, senón carne crúa. ¹⁶ E se o home lle dicía: "Primeiro hai que queimar a graxa e despois toma todo o que queiras". El respondíalle: "Non, dáma a min agora, senón collereina pola forza". ¹⁷ O pecado destes mozos era moi grande ante o Señor, porque menosprezaban as ofrendas do Señor. ¹⁸ Samuel, ainda neno, ministraba diante do Señor con roupa sacerdotal ^{(n.d.t.: no orixinal "efod")} de liño. ¹⁹ Súa nai facíalle unha túnica pequena cada ano, e traíalla cando subía co seu home para o sacrificio anual. ²⁰ Eli bendicía a Elcana e á súa muller e dicía: "Que Deus che dea fillos desta muller no lugar do que ela ofreceu ao Señor". E volvían para a súa casa. ²¹ O Señor visitou a Ana, que concibiu e pariu tres fillos e dúas fillas. E Samuel crecía*medraba* diante do Señor. ²² Sendo Elí xa moi ancián, escoitou todo o que os seus fillos estaban facendo a todo Israel, como se deitaban coas mulleres que servían á entrada da tenda de reunión ²³ e preguntoulles: "Por que facedes estas cousas? Cousas malas que escoito falar a todo o pobo". ²⁴ Non, fillos, non é bo o rumor que escoitei, pois afastades o pobo do Señor. ²⁵ Se un home peca contra outro, Deus mediará por el. Mais se un home peca contra o Señor, quen intercederá por el? Mais eles non escoitaron as palabras do seu pai, porque o Señor xa decidira que morreran. ²⁶ E o xove*mozo* Samuel ía crecendo*medrando* en estatura e en graza diante do Señor e diante dos homes. ²⁷ Un home chegou onda Elí e díxolle: "Así di o Señor: Non me revelei á casa do teu pai cando eles eran escravos en Exipto na casa de Faraón? ²⁸ Non vos escollín de entre todas as tribos de Israel para ser os meus sacerdotes, para subir ao meu altar, para queimar incenso, para levar efod diante de min? Deille á casa do teu pai todas as ofrendas encendidas polos fillos de Israel. ²⁹ Por que pisades os meus sacrificios e as miñas ofrendas que demandei para a miña casa e honras aos teus fillos máis que a min, engordándovos co mellor de cada ofrenda do meu pobo Israel? ³⁰ Por tanto, o Señor, Deus de Israel, declara: "Eu dixéralle á túa familia e a familia do teu pai que andariades diante de min para sempre". Mais agora o Señor di: "Lonxe de min todo isto, porque eu honrarei aos que me honran e os que me desprezan serán tidos en pouco. ³¹ Polo tanto, veñen días nos que quitarei a túa forza e a forza da casa do teu pai, e non haberá ancián na túa casa. ³² Verás con angustia todo o ben que lle fago a Israel, mais nunca haberá vello*ancián* na túa casa. ³³ Non cortarei do meu altar a algún dos teus, para consumir os teus ollos e facer esmorecer a túa alma, todos os nacidos na túa casa morrerán na forza da vida. ³⁴ En canto os teus dous fillos, Ofni e Finees, este será o sinal para ti: os dous morrerán o mesmo día. ³⁵ Mais levantarei para min un sacedorte fiel que fará conforme os desexos do meu corazón e da miña alma. E levantarei unha casa duradeira e el andará diante de meu unxido. ³⁶ E todo o que quede vivo da túa casa, virá e se prostrará diante del por unha moeda de prata ou por unha torta de pan e diralle: Dáme un dos traballos sacerdotais para que poida comer un anaco de pan.