22 ¹ ای می خدا، ای می خدا، چره مرَه وا بدَأئی؟ چره می جَه دوری و مرَه یاری نرسَأنی، چره می فریاد نرسی؟ ² ای می خدا، روزَأن التماس کونم و تو جواب ندی، شبان ناله و زاری کونم و آرام و قرار نَئرم. ³ ولی تو قدوسی و تختِ سلطنتِ رو نیشته ای و بنی اسرائیل ترَه ستایش کوند. ⁴ اَمی پئران ترَه توکل دَأشتد، ترَه توکل کودد و تو اوشَأنَ نجات بدَأئی. ⁵ تی حضورِ جَه زاری بوکودد و خلاصی پیدا کودد، ترَه پناه بأوردد و سرافکنده و نااُمیدَه نوبوستد. ⁶ ولی من کِرمِ مَأنستَأن پَست بوبُسته دَأرم، مرَه انسان به حیساب نأورد، خودمِ قؤمِ ورجَه خوار و حقیر بوبُسته دَأرم. ⁷ هر کی مرَه دینه مرَه مسخره کونه، خوشَأنِ سرَه تکان دِئِد و طعنه مرَه گوید؛ ⁸ تو خداوندَه توکل بوکودی، پس چره تره نجات نده؟ اگر خداوند ترَه دوست دَأره چره ترَه کمک نوکونه؟ ⁹ ای خداوند، تو بویی کی روزِ اول مرَه می مارِ شکمِ جَه بودونیا بأوردی و وختی اونِ کِشه میَأن ایسَه بوم می جَه مراقبت بوکودی. ¹⁰ جی هو روزِ اول تو می خدا بویی و من ترَه توکل دَأشتم. ¹¹ می جَه دورَ نوبون، چره کی مشکلات نزدیکد و کسی نِئسَه کی مرَه کمک بوکونه. ¹² دوشمنانِ زیادی وَرزا مَأنستَأن «باشانِ» سرزمینِ میَأن مرَه محاصره بوکوده دَأرد. ¹³ و شیرایِ درنده مَأنستَأن خوشَأنِ دهَن مرِه بازَه کوده دَأرد و خَأیِد کی مرَه قورتَ دد. ¹⁴ آبِ مَأنستَأن فووسته دَأرم زمینِ رو و می قوّت می جانِ جَه بیرون بوشو دَأره، همۀ می استخوانان جی هم سیوایَ بوسته، می دیل مومِ مَأنستَأن می جانِ میَأن آبَ بوستَأن دره. ¹⁵ می قوّت ایتَه تیکه سُفالَ مَأنستَأن خوشکَ بوسته و می زبان می دَهنِ سقفَ دوچوکوسته دَأره، تو مرَه خاکِ رو در حالی کی مردَن درم ولَ کوده ای. ¹⁶ سگان می دؤرَ بیگیفته دَأرد، اَ شریران و بدکاران مرَه دؤرَ کودد و می دس و پایَ سوراخَ کوده دَأرد. ¹⁷ جی بس لاغرَ بوستم می استخوانانَ تَأنم بیشمَأرم و می دوشمنان مرَه خیرَه بوسته دَأرد. ¹⁸ می رختانَ خوشَأنِ میَأن تقسیم بوکودد و می رَدا رِه قُرعه تَأوَأدد. ¹⁹ ای خداوند، می جَه دورَ نوبون، ای می یاور می داد فارس. ²⁰ مرَه شمشیرِ جَه نجات بدن و اَ سگانِ دسِ جَه خلاصَ کون. ²¹ مرَه شیرِ دهنِ جَه نجات بدن، مرَه اَ گاوایِ وحشی شاخانِ جَه خلاصَ کون. ²² تی کارانَ می قؤمِ رِه اعلام کونم، جماعتِ میَأن بپا ایسم و ترَه ستایش کونم. ²³ ای خداترسان، اونَ ستایش بوکونید، ای یعقوبِ زأکان اونَ جلال بدید، ای بنی اسرائیل اونَ پرستش بوکونید. ²⁴ چره کی اون مصیبت بیده یانَ فراموشَ نوکونه و خو رویَ اوشَأنِ جَه وَأنگردَأنه، بلکی اوشَأنِ دوعایَ ایشتَأوه و اجابت کونه. ²⁵ جماعتِ زیادِ حضورِ جَه ترَه ستایش کونم و می نذرانَ تی پرستش کوننده یانِ حضورِ جَه اَدا کونم. ²⁶ فقیران هر چقد کی بخَأید خورد و سِئرَ بود، کسانی کی خداوندِ طالبد اونَ ستایش کوند، شیمی دیلَأن تا اَبدالآباد زنده بمَأنه. ²⁷ همۀ جهانِ مردمان خداوندَه به یاد اَورد، همۀ قومَأن و اُمتَأن اونِ طرف وَأگردد و اونَ پرستش کوند. ²⁸ چره کی پادشاهی خداوندِ شینه و اون همۀ اُمتانِ رو حکومتکونه. ²⁹ همۀ مغروران اونِ حضورِ جَه به خاک کفد و اونَ سجده کوند، همۀ انسانهای فانی اونِ حضورِ جَه زانو زند. ³⁰ نسلای آینده خداوندَه عبادت کوند، چره کی مردم خداوندِ کارانَ خوشَأنِ نسلای آینده رِه تعریف کوند. ³¹ اوشَأنی کی هنوز بودونیا نأمو دَأرد بعدها ایشتَأود کی خدا خو قؤمَ نجات بدَه دَأره.