¹ چینوکه عیسی همه ای صحبتان تموم کرد،و شاگردیل خوش گو: ² ایدونین که دو روز دی ، عید پسح اِیرسه و پسر انسانن تسلیم ایکُنن تا بره سر صلیب. ³ پ سران کاهنون و مشایخ قوم مین کاخ کاهن اعظم که نومش قیافا بی ، جمع وُوین ⁴ وُ شُور کردن که چطور وا حیله ، عیسان دستگیر بُکنن و بُکُشن. ⁵ اما ایگُدِن نه مین روزا عید، یَوَقتی مردم بلند ایبون. ⁶ مین هامو وقت که عیسی مین بیت عَنیا مین هونهء شمعون جذامی بی، ⁷ زینه ای وا دَرف مرمری از یَ عطر گرون قیمت اِوی تَیش وُ اوسو که عیسی سر سُرفه نشست بی ، عطرن رِهد مین سَرش. ⁸ شاگردونش تا یون دیدن عصبانی وُوین،گُودن: ⁹ اِی اِسرافو سی چنه؟ ای عطرُن ایوُوی خیلی گرون بفروشی وُ پیلِش وِ فقیرون بی. ¹⁰ عیسی فَهمِست وُگُود:سی چه ای زینه یون دلخور ایکُنین؟ هُو کار درستی در حق مو کرده. ¹¹ فقیرونِن همیشه وا خوتون دارین، اما مون همیشه نَترین داشته بُوین. ¹² ای زینه یو وا رِهدَن ای عطرُ سر بِدَن مو،در اصل مُون سی خاکسپاری آماده کرده. ¹³ وِ راستی وِ ایشا ایگُوم مین تمومِ جاهان، هر جا که ای انجیل خُونده وُوه، کار ای زینه یو هم وِ یادِ هو وازگو کرده ایبو. ¹⁴ اوسو یهودا اَسخَریوطی که یکی از او دوازده شاگردو بی ،رَهد تی گَپیل کاهنون ¹⁵ و گو:چه ایدین مو اَیر عیسان وِایشا تسلیم بُکُنوم؟ پَ اونوهم سی تا سکه نقره وِش دادِن. ¹⁶ از اوسو دی ،یهودا دیندا فرصت ایگَشت که عیسان تسلیم بُکُنه. ¹⁷ مین روز اولِ عید فِطیر،شاگردون اِویدن تی عیسی وُ پُرسیِن:کُجِن ایخُوی سیت آماده بُکنیم تا شُمِ پِسحِن بُخوری؟ ¹⁸ هُو وِ اونو گُود که مین شهر ، برِن تی فِلون کَس وُ وِش بُگون : استاد ایگو: وقت مو نِزیک وُویه . ایخوم پِسحن مین هونه تو وا شاگردونوم بِگِروم. ¹⁹ شاگردا هاموطور که عیسی گُود بی، کِردن وُ پِسحن آماده کردن. ^{20 21 22} شُو وُوی وُ عیسی وا دُوارده شاگردش نشست سر سُرفه. مُوقع خَردن شُوم ، عیسی گُود : آمین، وِ ایشا ایگُوم،یکی اِز ایشا مُون تسلیم دُشمن اِیکُنه. ²³ عیسی جواو دا: هوکه دست خُوشن وا مو مین پیاله ایبوره ، هو مون تسلیم ایکُنه. ²⁴ پسر انسان هاموطور که در وارَه اش نوشته وُویه ، اِیره، اما وای وِ حال هوکه پسر انسانِن تسلیمِ دشمن بُکنه. بهتر بی که هیچ موقع زِمار نیوُوی. ²⁵ اوسو یهودا،تسلیم کُننده هوُ،مین جواو گُو:استاد،آیا هو مونوم؟ عیسی جواو دا:تو خوت گُودی! ²⁶ چینو که هَنی مشغول خَردن بیدِن،عیسی نونِن گِرهد و بعد اِز شُکر کِردن ، پاره کِرد و وِ شاگِردونش دا و فِرمون دا: بِستونین ،‌ بُخورین؛ یُونه بِدنِ مُو. ²⁷ اُوسو گیلاسِ شِراوِن گِرهد و بعد اِز شُکر کِردن هون وِ شاگِردونش داد و گُود:همه ایشا اِز یُو بِنوشین. ²⁸ یُونه خین مُو سی عهد تازه که وِ خاطر خیلیا وِ خاطر آمرزِش گُنه هاشون رِهده ایبو. ²⁹ وِ ایشا ایگُوم اِز ای مَحصول مو دی نینوشوم تا روزی که هُون وا اِیشا مین پادشاهی پِدرُم ،تازه بنوشم. ³⁰ اوسو بعد اِز خُوندن آوازی ، وِ سمت کُوه زیتون وِ رَه وَستِن. ³¹ اوسو عیسی وِ اونو گُود: اَمشو همه ایشا وِ خاطر مو لَغزش ایخُورین. چینو که نِوشته وُویه ، شُووانِن ایزِنوم وُ گوسفندون گله پَروپَخش اَیوُوِن. ³² امابعد اِز هو که زنده وُویوم، جلوتر اِز ایشا وِ جلیل ایرُوم. ³³ پطرس مین جواوش گُو:حتی اَیر همه وِ خاطر تو بِلَغزن ، مُو اصلن نیلَغزُم. ³⁴ عیسی وِش گُود: آمین، وِتو اِیگُوم که هَمی اَمشُو، قبل اِز بُنگِ خُروس ، سه وِلا مون انکار ایکُنی!

³⁵ اما پطرُس گُو:حتی اَیر لازم بُو وا تو ایمیرُم،انکارت نیکُنُوم. بقیهء شاگِردون هم هَمی یُون گُوهدِن. ³⁶ اُسو عیسی وا شاگِردون خُوش رَه مین مَکونی وَ نام جِستیمانی وُ وِشون گُود:اَیچو بِنِشینین تا مو بِرُم اوچو،دعا بُکُنوم. ³⁷ اوسو پطرس و دو کُر زبدی ن وا خوش برد و ناراحت و مضطرب وُویی، ³⁸ وِشون گُو: اِز ناراحتی، وِ حال مرگ وَستوم. ایچو بِمَنین و وا مُو بیار بویین. ³⁹ اوسو کمی جلوتر رَه و وَست ری خاک و دعا کِرد: ای پدر مُو، اَیَر ایبو ای جام اِز مُو بگزره، اما نه وِ خواست مُو، بلکه وِ اراده تو. ⁴⁰ اوسو وَرگشت تِی شاگردیَلِش و دی اونو خُووِن. اوسو وِ پطرس گُو: نتِرستین ساعتی وا مُو بیار بِمنی؟ ⁴¹ بیار بویین و دعا کنین تا مین آزمایش نیُوفتین. روح مشتاقه، اما بدن ناتوانه. ⁴² اوسو یَه بار دی رَه و دعا کِرد: ای پدر مُو، اَیَر نیبو ای جام نَخرده اِز مُو بگزره، پَه هُو که اراده تونِه وُوه. ⁴³ چون وَرگشت، همیطور اونون مین خُوو دی، چون تیَشون سنگین وُویه بی. ⁴⁴ اوسو یه بار دی اُونون وِ حال خُوشون ناد و رَه سی سومین بار هَمو دعان تکرار کِرد. ⁴⁵ اوسو اِوِی تِی شاگردیَلش و وِشون گُو: هَنی خُووین و استراحت ایکُنین؟ الان ساعت مقرر نِزیکِه و پسر انسان وِ دست گناهکارون تسلیم ایبو. ⁴⁶ ویریستین، بریم. حالا تسلیم کننده مُو اِز رَه ایرِسه. ⁴⁷ عیسی هَنی حرف ایزِی که یهودا، یکی اِز او دوازده نفر، وا گروه گَپی مسلح و چماق و شمشیر، اِز سمت سران کاهنون و مشایخ قوم، اِز رَه رِسیِن. ⁴⁸ تسلیم کننده هُو و اونو که واباش بیِن علامت دا و گوهده بی: هُو که ایوسومِش هَمونه، هُون بگیرین. ⁴⁹ اوسُو بی درنگ وِ عیسی نِزیک وُویی و گُو: سلام استاد! و هُون بوسی. ⁵⁰ عیسی وِش گُو: ای دوست، کارِتِن بُکُن. اوسو او آدمیَل اِوِیِن جلو، ریسستِن سر عیسی و هُون گِرهدِن. ⁵¹ هموسو، یکی اِز اونو که وابا عیسی بی دست برد سی شمشیر، هُون کِشی و ضربه ای وِ نوچه کاهن اعظم زِی و گوشِشن بُری. ⁵² اما عیسی وِ هُو دستور دا: شمشیرتِن غلاف کن؛ چون هرکه شمشیر کِشی، و شمشیرم ایمیرِه. ⁵³ فکر ایکنی نَترُوم هًمی حالا اِز پدر خُوم بخوم که بیشتر اِز دوازه فوج فرشته سی کمک بفرسته؟ ⁵⁴ اما اوطورونی پیشگویی کتب مقدس چطور انجام وُوه که ایگو ای اتفاقا وا بیفته؟ ⁵⁵ اوسو، ری وِ او جماعت گُو: مَیَر مُو راهزنُوم که وا چماق و شمشیر اِوِیین مُون بگیرین؟ مو هر روز مین معبد اینشستُوم و تعلیم ایدام و مُون نَگِرِدین. ⁵⁶ اما همه ی اینو اتفاق وَست تا پیشگویی پیامبران اتفاق بیفته. اوسو همه شاگردیَل وِلِش کِردن، فِرار کِردِن. ⁵⁷ اونو که عیسی ن گرفتارکِردِن بی، هُون بُردِن تِی قیافا، کاهن اعظم. اوچُو علمای دین و مشایخ جمع بیِن. ⁵⁸ اما پطرس دیرادیر عیسی هِی ایرَه تا وِه دِراستون هُونه ی کاهن اعظم رِسی. رَه داخل و نشست تِی نگهوُنا تا سراَنجوم کارِن بینِه. ⁵⁹ گَپیلِ کاهِنون وُتمومِ اهل شورا دیندا یَ شاهد دُرُیی بر عِلیه عیسی بیدن تا هُون بُکُشِن‌‌ٰ. ⁶⁰ اما وا ای حال که شاهدا دُرُگو زیادی جلو اِویدن ،چینو چیی جُسته نَووی.سرانجوم دو نفر اِویدن جلو ⁶¹ گُوهدن:ای مِردُ گُوده،مو ایترُم معبد خُدان خِراو بُکنوم و مدت سه روزاِز نُو بسازُمش . ⁶² اُوسو کاهن اعظم ویریستا و خطاو وِ عیسی گُود:«هیچ جواوی نیگُوی؟ یو چنه که وَر عتله تو شوهُودت ایِن؟» ⁶³ اما عیسی ها موطور ساکت مَند. کاهن اعظم وِش گو: وِ خدای زنده قسَمِت ایُوم که وِ ایما بگُوی ایا تو مسیح پسر خدا هستی؟ ⁶⁴ عیسی جُواو دا: تو خوت ایطور ایگُوی! وُ وِ ایشا ایگوم که از ای وِ بعد پسر انسانِن ایبینین که وِ دست راست قدرت نشسه وُ سَر اُورا آسمون ایاهه. ⁶⁵ اوسو کاهن اعظم یقه خُون دِرِد و گُو: کُرف هُون اِشنیدین، ⁶⁶ حکم ایشا چنه؟ مین جُواوِش گُودِن سِزاش مرگه! ⁶⁷ اوسو توف بِستن مین ری عیسی، زِیدنِش. بعضیاشون وِش سیلی زِیدن، ⁶⁸ ایگودن: ای عیسی، غِیو بگو کی تُون زِی؟ ⁶⁹ و اما پطرس دَم هونه مین حیاط نشسته بی که کنیزی اِوِی طِیش وُ وِش گُو: تو هم وا عیسی جلیلی بیدی؟ ⁷⁰ اما هُو جلو همه حاشا کِرد و گُود: نُونوم ایگُوی چه! ⁷¹ اوسو وِ سمت سرسرای هونه رَد اوچو هم کنیزی دیه هُون دی وُ وِ همه گُو: ای میره یو هم وا عیسی ناصری بید. ⁷² پطرس ای بار هم حاشا کرد، قِسم خَرد که مُو ای میره یون نیشناسوم. ⁷³ یکم بعد جمعی که اوچو واستادن بی اِویِن جلو وُ وِ پطرس گُودن: شکی ناریم که توهم یکی اِز اونو هِستی اِز لهجت ات پیدایه. ⁷⁴ هاموسو پطرس لعنت کردن شروع کرد و قِسم خَرد که ای میره یون نیشناسوم هامو لحظه خروس بُنگ گُود. ⁷⁵ اوسو پطرس سخنون عیسان یادش اِوی که گو بی: قبل اِز بنگ خروس سه وِلا مُون اِنکار ایکُنی! رَه وِ دَر و گِریوه تَهلی کِرد.