Capítulo 108 Alabanza e súplica.
Cántico. Salmo de David.
1
O meu corazón está firme, oh Deus; cantarei, cantarei loanzas, aínda coa miña alma.
2
!Espertade, arpa e lira! !Ao amencer espertarei!
3
Loareite entre os pobos, SEÑOR; cantareiche loanzas entre as nacións.
4
Porque grande, por enriba dos ceos, é a túa misericordia; e ata o firmamento a túa verdade.
5
Exaltado sexas sobre os ceos, oh Deus, sobre toda a terra sexa a túa gloria.
6
Para que sexan liberados os teus amados, salva coa túa destra, e respóndeme.
7
Deus falou no seu santuario: Alegrareime, repartirei a Siquem e medirei o val de Sucot.
8
Meu é Galaad, meu é Manasés, Efraín é o deserto da miña cabeza, Xudá é o meu cetro.
9
Moab é a palangana onde me lavo; sobre Edom botarei o meu calzado; sobre Filistea lanzarei berros.
10
¿Quén me levará á cidade fortificada?
¿Quén me guiará ata Edom?
11
12
13
¿Non eres tú, oh Deus, o que non nos rexeitou?
¿Non sairás, oh Deus, cos nosos exércitos?
Axúdanos contra o adversario, pois vano é a axuda do home.
En Deus faremos proezas, e Él pisará aos nosos adversarios.