¹ Den grazas ao Señor, porque Él é bo; porque para sempre é a súa misericordia.

² Dígano ós redimidos do Señor, a quenes redimiu da man do adversario ³ e os reuniu das terras, de oriente e do occidente, do norte e do sur. ⁴ Vagaron polo deserto, por lugar desolado, non atoparon camiño á cidade habitada; ⁵ famentos e sedentos, a súa alma desfalecía neles.

⁶ Daquela na súa angustia clamaron ao SEÑOR, e Él os librou das súa afliccións; ⁷ e os guiou polo camiño recto, para que fosen a unha cidade habitada. ⁸ Den grazas ao SEÑOR, pola súa misericordia e polas marabillas para cos fillos dos homes.

⁹ Porque él saciou á alma sedenta, e encheu de bens a alma famenta.

¹⁰ Habitantes da escuridade e da sombra da morte, prisioneiros na miseria e nas cadeas, ¹¹ porque foron rebeldes ás palabras de Deus e despreciaron o consello do Altísimo; ¹² humillou pois, os seus corazóns con traballos, tropezaron e non houbo quen os axudara.

¹³ Entón na súa angustia clamaron ao SEÑOR e Él os salvou das súas afliccións; ¹⁴ sacounos da escuridade e da sombra da morte e rompeu as súas ataduras.

¹⁵ Den grazas ao SEÑOR pola sua misericordia e pola súas marabillas para cos fillos dos homes.

¹⁶ Porque Él rompeu as portas de bronce e fixo anacos as barras de ferro. ¹⁷ Por mor dos seus camiños rebeldes, e por mor das súas iniquidades, os insensatos foron aflixidos.

¹⁸ A súa alma aborreceu todo alimento, e achégaronse ata as portas da morte.

¹⁹ Entón na súa angustia clamaron ao SEÑOR e Él os salvou das súas afliccións. ²⁰ Él mandou a súa palabra e os sanou e os librou da morte. ²¹ Den grazas ao SEÑOR pola súa misericordia e polas súas marabillas para cos fillos dos homes. ²² Ofrezan tamén sacrificios de acción de grazas e proclamen as súas obras con cantos de xúbilo. ²³ Os que baixaron ao mar en barcos e fan negocio sobre grandes augas, ²⁴ eles viron as obras do SEÑOR e as súas marabillas no profundo. ²⁵ Pois Él falou, e levantou un vento tempestuoso que enrolou as ondas do mar. ²⁶ Subiron aos ceos, baixaron as profundidades, as súas almas consumíanse polo mal. ²⁷ Tremían e cambaleábanse como borrachos, e toda pericia desapareceu. ²⁸ v 28 Entón na súa angustia clamaron ao SEÑOR e Él sacounos das súas afliccións. ²⁹ Tornou a tormenta en calma e as ondas do mar calaron. ³⁰ Entón alegráronse porque as ondas do mar acougaron , e Él os guiou ao porto anxeado. ³¹ Den grazas ao SEÑOR pola súa misericordia e polas marabillas para cos seus fillos dos homes. ³² Exálteno tamén na congregación do pobo, e alábeno na reunión dos anciáns. ³³ Él converte os ríos en desertos e os mananciais en secadales;v 34 ³⁴ a terra fértil en salinas, pola maldade dos que moran nela. ³⁵ Transforma o deserto en estanque de augas, e a terra seca en mananciais; ³⁶ nela fai morar aos famentos, para que establezan unha cidade onde vivir, ³⁷ e sembren os seus campos, pranten viñas, e recollan unha colleita abundante.

³⁸ Tamén os bendice e os multiplica moito, e non diminúe o seu gando. ³⁹ Cando son diminuidos e abatidos pola opresión, a calamidade e a aflicción, ⁴⁰ verte desprezo sobre os príncipes, e os fai vagar por un deserto sen camiño. ⁴¹ Pero ao pobre levántao da miseria e o pon seguro no alto, e multiplica as súas familias como un rebaño.

⁴² Os rectos veno e alégranse, pero toda iniquidade cerra a súa boca.

⁴³ ¿ Quén é sabio? Que preste atención a éstas cousas, e considere as bondades do SEÑOR.