5

¹ ขอทรงระลึก โอ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ในสิ่งที่เกิดขึ้นแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย ดูเถิดและขอทรงพิจารณาความอดสูของพวกข้าพระองค์ ² มรดกของพวกข้าพระองค์ทั้งหลายกลับเป็นของพวกคนแปลกหน้า บรรดาบ้านเรือนของพวกข้าพระองค์เป็นของพวกต่างด้าว ³ พวกข้าพระองค์ได้กลายเป็นบรรดาลูกกำพร้าไม่มีพ่อ และแม่ของข้าพระองค์ก็เป็นดั่งพวกหญิงม่าย ⁴ พวกข้าพระองค์ต้องจ่ายเงินซื้อน้ำให้พวกข้าพระองค์ดื่ม และพวกข้าพระองค์ต้องจ่ายเงินเพื่อซื้อฟืนของพวกข้าพระองค์ใช้เอง

⁵ ผู้เหล่านั้นที่ไล่ตามพวกข้าพระองค์ใกล้พวกข้าพระองค์เข้ามาแล้ว พวกข้าพระองค์ทั้งอ่อนเพลียและพวกข้าพระองค์ไม่ได้พักผ่อนเลย ⁶ พวกข้าพระองค์ยอมมอบตัวเองต่ออียิปต์และอัสซีเรียเพื่อจะได้อาหารพอกิน ⁷ บรรพบุรุษของข้าพระองค์ทั้งหลายทำบาปและพวกเขาไม่อยู่แล้ว และพวกข้าพระองค์ต้องรับโทษเพราะความชั่วร้ายของพวกเขาแทน

⁸ พวกทาสปกครองข้าพระองค์ทั้งหลาย และไม่มีใครปลดปล่อยพวกข้าพระองค์ให้รอดจากมือของพวกเขาได้ ⁹ พวกข้าพระองค์ได้อาหารมาโดยเสี่ยงชีวิตของพวกข้าพระองค์ เหตุเพราะดาบแห่งถิ่นทุรกันดาร ¹⁰ ผิวหนังของพวกข้าพระองค์ก็ร้อนปานเตาอบ เพราะความร้อนแผดเผาแห่งจากความหิวโหย

¹¹ ผู้หญิงในศิโยนถูกข่มเหง รวมทั้งสาวพรหมจารีในเมืองต่างๆ ของยูดาห์ ¹² เจ้าเมืองถูกมัดแขวนไว้ด้วยมือของพวกเขาเอง และไม่มีการให้เกียรติต่อผู้อาวุโส

¹³ พวกคนหนุ่มถูกบังคับให้โม่แป้งด้วยหินโม่ และพวกเด็กผู้ชายต้องเดินโผเผเพราะแบกฟืนที่หนัก ¹⁴ พวกผู้อาวุโสออกไปจากประตูเมือง และพวกคนหนุ่มได้ละทิ้งดนตรีของพวกเขา

¹⁵ ความยินดีก็หายไปจากใจของพวกข้าพระองค์ และการเต้นรำของพวกข้าพระองค์กลายเป็นความเศร้าโศก ¹⁶ มงกุฎได้ตกหล่นจากศีรษะของพวกข้าพระองค์ แล้วหายนะก็มีแก่พวกข้าพระองค์ เพราะพวกข้าพระองค์ได้ทำความผิดบาป

¹⁷ เพราะฉะนั้นใจพวกข้าพระองค์จึงเจ็บป่วย เพราะสิ่งเหล่านี้ นัยน์ตาของข้าพระองค์จึงมืดมัวไป ¹⁸ เพราะภูเขาศิโยนรกร้างด้วยฝูงหมาไนเดินเพ่นพ่านอยู่ที่นั่น

¹⁹ โอ ข้าแต่พระยาห์เวห์ แต่พระองค์ทรงครอบครองอยู่ตลอดไป และพระองค์จะประทับบนพระที่นั่งของพระองค์จากคนรุ่นหนึ่งไปอีกรุ่นหนึ่ง ²⁰ เหตุใดพระองค์ทรงลืมพวกข้าพระองค์ตลอดไป? เหตุใดทรงทอดทิ้งพวกข้าพระองค์นานเช่นนี้? ²¹ โอ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอพระองค์เองทรงช่วยพวกข้าพระองค์ให้กลับหาพระองค์ และพวกข้าพระองค์จะกลับได้ ขอทรงฟื้นวันเวลาของข้าพระองค์ให้เหมือนดังก่อน ²² หากแต่พระองค์ทรงปฏิเสธพวกข้าพระองค์อย่างเด็ดขาดแล้ว และพระองค์กริ้วพวกข้าพระองค์เป็นล้นพ้น