4

¹ ทองคำได้มัวหมองลงแล้วหนอ ทองคำบริสุทธิ์ที่สุดได้เปลี่ยนไปเสียแล้ว อัญมณีศักดิ์สิทธิ์ได้กระจัดกระจายเกลื่อนกลาดอยู่ทุกหัวถนน ² บรรดาบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนแห่งศิโยนซึ่งเคยสูงค่าเทียบทองบริสุทธิ์ แต่บัดนี้พวกเขามีค่าไม่มากไปกว่าหม้อดิน ผลงานจากมือของช่างปั้นหม้อ!

³ แม้หมาไนยังให้นมฟูมฟักลูกๆ ของมัน แต่ธิดาของประชาชนของข้าพเจ้ากลับใจไม้ไส้ระกำเหมือนฝูงนกกระจอกเทศในทะเลทราย

⁴ ลิ้นของทารกแห้งติดเพดานปากเพราะความกระหาย เด็กๆ ได้ร้องขออาหารแต่ไม่มีใครหยิบยื่นให้พวกเขา ⁵ บรรดาผู้ที่เคยกินอาหารชั้นเลิศ บัดนี้ก็อดอยากอยู่ตามถนนทั้งหลาย บรรดาผู้ที่ถูกเลี้ยงให้นุ่งห่มอาภรณ์สีแดงเข้ม บัดนี้นอนคลุกกองขี้เถ้า

⁶ โทษทัณฑ์ของธิดาของประชาชนของข้าพเจ้า มากกว่าโทษทัณฑ์ของโสโดม ซึ่งถูกคว่ำทลายในชั่วพริบตาและไม่มีใครยื่นมือเข้าไปช่วยเธอเลย

⁷ บรรดาผู้นำของเธอผุดผ่องยิ่งกว่าหิมะ ขาวยิ่งกว่าน้ำนม ร่างกายของพวกเขาเปล่งปลั่งยิ่งกว่าทับทิม รูปร่างหน้าตาสง่างามดั่งอัญมณี ⁸ แต่บัดนี้ผิวพรรณของพวกเขาหมองคล้ำยิ่งกว่าเขม่า พวกเขาอยู่ตามถนนโดยไม่มีใครจำได้ ผิวหนังของเขาเหี่ยวหุ้มกระดูกของพวกเขา มันดูซูบผอมราวไม้เสียบผี

⁹ บรรดาคนที่ถูกปลิดชีวิตด้วยคมดาบยังดีกว่าคนที่ตายเพราะความอดอยากที่ต้องตายไป ซึ่งได้ทนทุกข์ทรมานเพราะไม่มีการเก็บเกี่ยวจากทุ่งนา ¹⁰ มือของหญิงที่เต็มด้วยความรักได้ต้มลูกของพวกนางเอง ลูกได้กลายมาเป็นอาหารของพวกนางในช่วงอดอยากนี้ เมื่อธิดาของประชาชนของข้าพระองค์ถูกทำลาย

¹¹ พระยาห์เวห์ได้ทรงสำแดงพระพิโรธของพระองค์ และพระองค์ได้ทรงระบายพระพิโรธอันรุนแรงออกมา พระองค์ได้ทรงจุดไฟขึ้นในศิโยนเพื่อเผาผลาญฐานรากทั้งหลายของเมืองนี้

¹² ไม่มีกษัตริย์องค์ไหนเชื่อหรือไม่มีผู้อยู่อาศัยใดๆ ทั่วโลกนี้เชื่อว่า ข้าศึกหรือศัตรูจะสามารถล่วงล้ำผ่านประตูกรุงเยรูซาเล็มเข้ามาได้ ¹³ สิ่งนี้ได้ก็เกิดขึ้น เพราะความบาปทั้งหลายของเหล่าผู้เผยพระวจนะของเมือง และความชั่วช้าของเหล่าปุโรหิตซึ่งทำให้โลหิตของคนชอบธรรมไหลนองอยู่กลางเมือง

¹⁴ พวกเขาได้เดินเร่ร่อนไปตามถนนเหมือนคนตาบอด พวกเขาได้แปดเปื้อนเลือดจนไม่มีใครกล้าแตะต้องเสื้อผ้าของพวกเขา ¹⁵ "ไปให้พ้น! เจ้าคนมีมลทิน! ไปให้พ้น! ไปให้พ้น! อย่ามาถูกเนื้อต้องตัว!" ดังนั้นพวกเขาจึงได้ร่อนเร่ไป ผู้คนท่ามกลางประชาชาติต่างๆได้ พูดกันว่า "พวกเขาอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้"

¹⁶ พระยาห์เวห์เองนี่แหละได้ทรงกระจายพวกเขาไป พระองค์ไม่ทรงดูแลพวกเขาอีก เหล่าปุโรหิตไม่เป็นที่เคารพนับถือ เหล่าผู้อาวุโสไม่เป็นที่ชื่นชอบ

¹⁷ นัยน์ตาของเราก็อ่อนล้า มองหาความช่วยเหลืออะไรจากเขาไม่ได้ จากหอคอยของเรา เราได้เฝ้าดูชนชาติหนึ่งซึ่งช่วยเหลืออะไรเราไม่ได้ ¹⁸ พวกเขาได้ตามรอยเท้าเราทุกฝีก้าวจนเราเดินไปตามถนนของพวกเราไม่ได้ จุดจบของพวกเราใกล้เข้ามา วันเวลาของเราได้ใกล้จะครบกำหนดเพราะจุดจบของเราได้มาถึงแล้ว

¹⁹ คนที่ตามล่าเราก็ว่องไวยิ่งกว่าบรรดานกอินทรีในท้องฟ้า พวกเขาได้รุกไล่เราบนภูเขาต่างๆ และซุ่มดักพวกเราอยู่ในถิ่นกันดาร ²⁰ เจ้าของชีวิตของเราคือองค์พระยาห์เวห์ผู้ที่เจิมแล้ว ผู้ที่ได้ติดอยู่ในหลุมกับดักต่างๆ ของพวกเขา ที่พวกเขาได้เคยพูดว่า "ใต้ร่มเงาของเขา เราจึงจะมีชีวิตอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติ"

²¹ ธิดาแห่งเอโดมเอ๋ย ผู้อาศัยในดินแดนอูส ชื่นชมและยินดีไปเถิด แต่สำหรับเจ้า ถ้วยแห่งพระพิโรธก็จะเวียนไปถึง เจ้าจะเมามายและเปลือยกายล่อนจ้อน ²² ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย โทษทัณฑ์ของเจ้าจะจบสิ้น พระองค์จะไม่ทรงปล่อยให้เจ้าตกเป็นทาสอยู่ช้านาน แต่ธิดาแห่งเอโดมเอ๋ย พระองค์จะทรงลงโทษบาปของเจ้า และพระองค์จะเปิดเผยความบาปทั้งหลายของเจ้า