1

¹ ครั้งหนึ่งเมืองเต็มไปด้วยผู้คน บัดนี้มานั่งอ้างว้างแล้ว เธอได้กลายเป็นดั่งหญิงม่ายแล้ว เธอเคยเป็นหญิงสูงศักดิ์ของชนชาติ เธอเป็นดั่งเจ้าหญิงท่ามกลางประชาชาติทั้งหลาย แต่บัดนี้ถูกบังคับให้เป็นทาสี ² เธอร้องไห้และคร่ำครวญตอนกลางคืน และน้ำตาของเธอไหลนองหน้า ไม่มีใครที่รักเธอปลอบประโลมเธอ เพื่อนทุกคนของเธอได้ทรยศเธอ พวกเขากลายเป็นศัตรูของเธอ

³ หลังจากความยากจนและความทุกข์ เมื่อยูดาห์ได้ไปเป็นทาส เธอต้องพำนักอยู่ท่ามกลางบรรดาประชาชาติและไม่พบที่พักสงบเลย ทุกคนที่ไล่ล่าเธอก็ตามเธอทันในความแค้นใจของเธอนั้น

⁴ ถนนสู่ศิโยนก็โศกเศร้า เพราะไม่มีผู้เดินทางไปงานเทศกาลเลี้ยงตามกำหนด ประตูเมืองทุกบานของเธอก็ร้าง ปุโรหิตทั้งหลายของเธอพากันถอนใจ หญิงสาวพรหมจารีของเธอต้องสลดใจ และเธอเองก็ขมขื่นยิ่งนัก ⁵ ศัตรูของเธอกลายเป็นเจ้านายของเธอ ศัตรูของเธอได้จำเริญขึ้น พระยาห์เวห์ทรงให้เธอทนทุกข์ เนื่องด้วยบาปมากมายของเธอ บุตรเล็กทั้งหลายของเธอไปเป็นทาสของศัตรู

⁶ ความสวยได้หายไปจากธิดาแห่งศิโยน พวกเจ้าชายทั้งหลายของเธอก็เป็นดุจฝูงกวางที่หาทุ่งหญ้าไม่พบ และพวกมันก็ได้หมดแรงต่อหน้าผู้ไล่ล่าของพวกมัน

⁷ ในวันแห่งความทุกข์และไร้บ้านของเธอ กรุงเยรูซาเล็มจะหวนคิดถึงของล้ำค่าทั้งสิ้นที่เธอเคยมีในครั้งก่อน เมื่อประชาชนของเธอตกอยู่ในมือของศัตรู และไม่มีใครสงเคราะห์เธอได้ พวกศัตรูได้เห็นเธอแล้วก็เย้ยหยันความพินาศของเธอ

⁸ กรุงเยรูซาเล็มได้ทำบาปมาก ฉะนั้นเธอจึงได้เป็นที่เย้ยหยันเหมือนกับสิ่งที่ไม่สะอาด ทุกคนที่เคยให้เกียรติเธอ บัดนี้กลับลบหลู่เธอ เพราะพวกเขาเห็นความเปลือยเปล่าของเธอ เธอได้แต่ถอนใจ และพยายามหันหนีไป ⁹ เธอได้เป็นมลทินภายใต้กระโปรงของเธอ เธอหาได้คำนึงถึงอนาคตไม่ ดังนั้นความล้มเหลวของเธอจึงน่ากลัว ไม่มีใครปลอบประโลมเธอ เธอได้แต่ร้องว่า "ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรความทุกข์ของข้าพระองค์ เพราะพวกศัตรูนั้นมากเกินไป"

¹⁰ ศัตรูได้ยื่นมือออกมายึดเอาของล้ำค่าทุกชิ้นของเธอไป เธอได้เห็นบรรดาประชาชาติ บุกเข้ามาในสถานนมัสการของเธอ แม้กระนั้นคนที่พระองค์ได้ทรงห้ามว่าพวกเขาต้องไม่เข้ามาในที่ประชุมของพระองค์

¹¹ ประชาชนทั้งหมดของเธอได้ถอนใจใหญ่เมื่อเขาทั้งหลายเสาะหาอาหาร พวกเขาได้เอาของล้ำค่าแลกอาหารเพื่อจะได้ประทังชีวิตของพวกเขา ข้าแต่พระยาห์เวห์ ขอทอดพระเนตรดูและทรงพิจารณาข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์ถูกลบหลู่ ท่านทั้งหลายที่เดินผ่านไป ¹² ท่านไม่รู้สึกอะไรหรือ? จงมองและรู้ว่ามีความทุกข์ใดบ้างที่เหมือนความทุกข์ที่เกิดแก่ข้าพระองค์ เพราะพระยาห์เวห์ได้ทรงทรมานข้าพระองค์ในวันแห่งพระพิโรธอันเกรี้ยวกราดของพระองค์นั้น

¹³ จากเบื้องบนซึ่งพระองค์ได้ทรงส่งเพลิงลงมาให้เข้าไปในกระดูกของข้าพระองค์และมันก็ลึกลงไปในกระดูก พระองค์ได้ทรงกางตาข่ายไว้ดักเท้าของข้าพระองค์ และได้ทรงทำให้ข้าพระองค์ต้องหันกลับ พระองค์ได้ทรงทำให้ข้าพระองค์สิ้นหวัง และอ่อนระอาตลอดเวลา ¹⁴ แอกแห่งบรรดาการฝ่าฝืนของข้าพระองค์ถูกมัดไว้โดยพระหัตถ์ของพระองค์ การฝ่าฝืนเหล่านั้นก็ถูกถักทอเข้าด้วยกันและใส่รอบคอของข้าพระองค์ พระองค์ได้ทรงทำให้กำลังของข้าพระองค์อ่อนลง องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงมอบข้าพระองค์ไว้ในมือของพวกมัน ผู้ที่ข้าพระองค์ไม่สามารถต่อต้านได้

¹⁵ พระองค์ได้ทรงผลักไสข้าพระองค์ออกไปยังผู้กล้าทั้งหลายที่สู้ข้าพระองค์ พระองค์ได้เรียกฝูงชนมาสู้ข้าพระองค์เพื่อขยี้ผู้ชายที่แข็งแรงของข้าพระองค์ให้แหลกไป องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงย่ำธิดาพรหมจารีแห่งยูดาห์ดั่งย่ำผลองุ่นในบ่อองุ่น

¹⁶ “เพราะเหตุนี้เอง ข้าพระองค์จึงร้องไห้ ดวงตาของข้าพระองค์หนอ ข้าพระองค์มีน้ำตาไหลจากสายตาของข้าพระองค์ เมื่อผู้ปลอบประโลมที่จะช่วยชีวิตของข้าพระองค์อยู่ห่างไกลจากข้าพระองค์ บรรดาบุตรของข้าพระองค์สิ้นหวัง ¹⁷ เพราะพวกศัตรูได้ชัยชนะ ศิโยนกางมือทั้งคู่ออก แต่ไม่มีใครปลอบประโลมเธอ พระยาห์เวห์ทรงบัญชาผู้ที่อยู่รอบยาโคบให้กลายเป็นศัตรูของเขา กรุงเยรูซาเล็มกลายเป็นสิ่งโสโครกสำหรับเขาทั้งหลาย

¹⁸ พระยาห์เวห์ทรงชอบธรรมแล้ว เพราะข้าพระองค์ได้กบฎต่อพระบัญญัติของพระองค์ ทุกชนชาติจงฟัง และมองดูการทนทุกข์ของข้าพระองค์ สาวพรหมจารีทั้งหลายและผู้ชายที่แข็งแรงทั้งหลายของข้าพระองค์ได้ตกไปเป็นทาสแล้ว ¹⁹ ข้าพระองค์ได้เรียกหาบรรดาสหายทั้งหลายของข้าพระองค์ แต่เขาทั้งหลายได้ทรยศข้าพระองค์ พวกปุโรหิตทั้งหลายและพวกผู้อาวุโสทั้งหลายของข้าพระองค์ก็ตายที่กลางเมืองขณะออกหาอาหาร ประทังชีวิตของพวกเขา

²⁰ ข้าแต่พระยาห์เวห์ โปรดทอดพระเนตร เพราะข้าพระองค์มีทุกข์ ท้องของข้าพระองค์ก็ปั่นป่วน ใจข้าพระองค์ก็สับสนอยู่ภายใน เพราะข้าพระองค์ได้กบฎอย่างมาก ข้างนอกบ้านนั้นคมดาบก็ทำให้เสียมารดา ส่วนในบ้านนั้นก็เหลือแต่ความตาย

²¹ เขาทั้งหลายได้ยินว่าข้าพระองค์ถอนใจอย่างไร แต่ไม่มีใครปลอบประโลมข้าพระองค์ บรรดาศัตรูของข้าพระองค์ต่างยินดีที่ได้ยินถึงเหตุร้ายที่ตกแก่ข้าพระองค์ที่พระองค์ได้ทรงทำอย่างนี้ เพราะพระองค์ได้ทรงนำวันที่พระองค์ทรงปฏิญาณไว้นั้นมา บัดนี้ขอให้พวกมันเป็นเหมือนข้าพระองค์ ²² ขอให้ความเลวร้ายทุกอย่างของพวกมันแสดงเฉพาะพระพักตร์พระองค์ ขอทรงทำแก่พวกมัน ดังที่ทรงทำแก่ข้าพระองค์ เนื่องด้วยการฝ่าฝืนทั้งสิ้นของข้าพระองค์เถิด ด้วยการถอนใจของข้าพระองค์นั้นมากมาย และใจข้าพระองค์ก็อ่อนล้า