14

¹ มนุษย์ที่เกิดมาจากผู้หญิง ย่อมมีชีวิตอยู่เพียงแค่ไม่กี่วันและเต็มไปด้วยความยากลำบาก ² เขางอกออกมาจากดินเหมือนกับดอกไม้ดอกหนึ่งและก็ถูกตัดเสีย เขาหนีไปเหมือนกับเงาและไม่คงอยู่ตลอด ³ พระองค์ทรงทอดพระเนตรสิ่งเหล่านี้ไหม? พระองค์ทรงนำข้าพระองค์เข้าสู่การพิพากษาของพระองค์ด้วยหรือ? ⁴ ใครสามารถนำบางสิ่งที่สะอาดออกมาจากบางสิ่งที่ไม่สะอาดได้อย่างนั้นหรือ? ไม่มีใครทำได้เลย ⁵ วันทั้งหลายของมนุษย์ก็ถูกกำหนดเอาไว้แล้ว จำนวนเดือนทั้งหลายของเขาก็อยู่กับพระองค์ พระองค์ได้ทรงจำกัดเขตแดนของเขาและเขาไม่สามารถผ่านไปได้

⁶ ขอทรงหันออกไปจากเขาเพื่อเขาจะได้หยุดพัก เพื่อเขาจะชื่นชมวันของเขาเหมือนกับลูกจ้างคนหนึ่งถ้าหากเขาทำได้เช่นนั้น ⁷ สิ่งนั้นสามารถเป็นความหวังให้กับต้นไม้ต้นหนึ่ง ถ้าหากมันถูกโค่นลง มันก็จะงอกขึ้นมาอีก เพื่อต้นอ่อนของมันจะไม่หายไป ⁸ ถึงแม้ว่ารากของมันในผืนดินจะแก่ลง และตอของมันตายในดิน ⁹ แต่ถ้ามันได้น้ำเพียงสักเล็กน้อย มันก็จะแตกหน่อและออกกิ่งเหมือนกับต้นอ่อนต้นหนึ่ง ¹⁰ แต่มนุษย์ที่ตาย เขาก็กลายเป็นคนอ่อนแอ แท้จริงแล้ว มนุษย์หยุดหายใจ และเขาอยู่ที่ไหน?

¹¹ เหมือนกับน้ำในทะเลสาปที่แห้งไป และเหมือนกับลำธารที่ไม่มีน้ำและเหือดแห้ง ¹² ผู้คนก็ล้มตัวลงและไม่ลุกขึ้นมาอีก จนกว่าท้องฟ้าทั้งหลายไม่มีอีกต่อไป พวกเขาจะไม่ตื่นหรือถูกปลุกจากการนอนหลับของพวกเขา ¹³ โอ ที่พระองค์จะทรงซ่อนข้าพระองค์ไว้จากแดนคนตาย จากความยากลำบากต่างๆ และที่พระองค์จะทรงรักษาข้าพระองค์ในที่ส่วนตัวจนกว่าพระพิโรธของพระองค์ผ่านพ้นไป ที่พระองค์จะตั้งเวลาแน่นอนให้ข้าพระองค์อยู่ที่นั่นและจากนั้นจึงทรงระลึกถึงข้าพระองค์อีก ¹⁴ ถ้าหากมนุษย์คนหนึ่งตาย เขาจะมีชีวิตได้อีกหรือ? ถ้าหากมีได้ ข้าพระองค์ก็ปรารถนาที่จะรอคอยที่นั่นในช่วงเวลาอันอ่อนแรงของข้าพระองค์จนกว่าการปลดปล่อยของข้าพระองค์จะมาถึง ¹⁵ พระองค์จะทรงเรียก และข้าพระองค์จะตอบ พระองค์จะทรงมีความปรารถนาสำหรับการงานแห่งพระหัตถ์ของพระองค์ ¹⁶ พระองค์จะทรงนับจำนวนและดูแลย่างเท้าทั้งหลายของข้าพระองค์ พระองค์จะทรงไม่สะกดรอยตามความบาปของข้าพระองค์

¹⁷ การกระทำผิดของข้าพระองค์จะถูกปิดผนึกเอาไว้ในถุง พระองค์จะปกปิดความชั่วช้าของข้าพระองค์ ¹⁸ แต่แม้ภูเขาทั้งหลายล้มลงและสลายไป แม้ก้อนหินทั้งหลายถูกย้ายออกไปจากที่ของพวกมัน ¹⁹ น้ำทั้งหลายกัดเซาะพวกก้อนหิน น้ำที่เอ่อท่วมชะล้างเอาฝุ่นออกไปจากแผ่นดินโลก เช่นเดียวกันกับสิ่งนี้ พระองค์ทรงทำลายความหวังทั้งหลายของมนุษย์ ²⁰ พระองค์ทรงปราบเขาให้พ่ายแพ้เสมอ และพระองค์ก็ผ่านไป พระองค์ทรงหันพระพักตร์ของพระองค์และส่งเขาออกไปสู่การตาย ²¹ ถ้าหากบุตรทั้งหลายของเขาได้รับเกียรติ เขาก็ไม่รู้ และถ้าหากพวกเขาถูกทำให้ตกต่ำลง เขาก็มองไม่เห็น ²² เขารู้สึกได้เพียงแค่ความเจ็บปวดของร่างกายของเขา และเขาได้แต่คร่ำครวญกับตัวเองเท่านั้น