13

¹ ดูสิ ดวงตาของข้าพเจ้าได้มองเห็นสิ่งทั้งหมดนี้ หูของข้าพเจ้าได้ยินและเข้าใจมัน ² สิ่งที่ท่านรู้ ข้าพเจ้าก็รู้เหมือนกัน ข้าพเจ้าไม่ได้ด้อยไปกว่าท่านเลย ³ แต่อย่างไรก็ตาม ข้าพเจ้าก็ควรทูลต่อองค์ผู้ทรงฤทธิ์ ข้าพเจ้าปรารถนาให้เหตุผลต่อพระเจ้า ⁴ แต่ท่านป้ายสีความจริงด้วยคำโกหก พวกท่านทั้งหมดเป็นหมอที่ไร้คุณค่า ⁵ โอ การที่พวกท่านจะยึดมั่นในสันติของพวกท่าน นั่นก็นับว่าเป็นสติปัญญาของพวกท่าน

⁶ เวลานี้ขอฟังเหตุผลของข้าพเจ้าเองบ้าง ฟังคำให้การจากริมฝีปากของข้าพเจ้าเอง ⁷ พวกท่านจะพูดอย่างอธรรมเพื่อพระเจ้า และพวกท่านจะพูดหลอกลวงเพื่อพระองค์อย่างนั้นหรือ? ⁸ พวกท่านได้แสดงความกรุณาต่อพระองค์จริงๆ หรือ? พวกท่านจะโต้เถียงในศาลในฐานะทนายความเพื่อพระเจ้าจริงๆ หรือ? ⁹ เมื่อพระองค์ทรงตรวจสอบพวกท่าน มันจะเป็นผลดีแก่พวกท่านจริงๆ หรือ? พวกท่านสามารถหลอกลวงพระองค์เหมือนกับที่พวกท่านหลอกลวงมนุษย์ได้อย่างนั้นหรือ? ¹⁰ พระองค์จะตำหนิพวกท่านอย่างแน่นอนถ้าหากพวกท่านแสดงความลำเอียงในที่ลับ

¹¹ สง่าราศีของพระองค์ไม่ได้ทำให้พวกท่านเกรงกลัวเลยหรือ? และความน่าสะพรึงกลัวของพระองค์จะไม่ตกลงมาเหนือพวกท่านเลยหรือ? ¹² คำกล่าวทั้งหลายที่โดดเด่นของพวกท่านเป็นเพียงภาษิตที่ทำจากขี้เถ้า ปราการของพวกท่านเป็นปราการที่ทำมาจากดิน ¹³ ขอจงยึดมั่นสันติของพวกท่านเอาไว้ ปล่อยข้าพเจ้าไว้ตามลำพังเถิด เพื่อข้าพเจ้าจะพูด ปล่อยให้อะไรมันเกิดขึ้นกับข้าพเจ้าเถิด ¹⁴ ข้าพเจ้าจะกัดกินเนื้อของข้าพเจ้าเอง ข้าพเจ้าจะเอาชีวิตฝากไว้ในมือของข้าพเจ้า ¹⁵ ดูเถิด ถ้าพระองค์ทรงฆ่าข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่มีความหวังหลงเหลืออีก ข้าพเจ้าจะปกป้องวิถีของข้าพเจ้าต่อพระพักตร์พระองค์ก็ไม่ได้

¹⁶ นี่จะเป็นเหตุผลสำหรับการพ้นผิดของข้าพเจ้า ที่ข้าพเจ้าไม่ได้มาอยู่ต่อพระพักตร์พระองค์เหมือนกับคนชอบธรรม ¹⁷ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงฟังคำกล่าวของข้าพระองค์ด้วยความเอาใจใส่ ขอให้คำประกาศของข้าพระองค์มาถึงพระกรรณของพระองค์ ¹⁸ เวลานี้ขอทอดพระเนตรเถิด ข้าพระองค์ได้ตั้งปราการของข้าพระองค์ขึ้น ข้าพระองค์รู้ว่าข้าพระองค์ไร้ความผิด ¹⁹ ใครคือคนที่ควรโต้เถียงกับข้าพระองค์ในศาลหรือ? ถ้าหากพระองค์เสด็จมาเพื่อทำสิ่งนี้ และถ้าข้าพระองค์ได้รับการพิสูจน์ว่าผิดจริง แล้วข้าพระองค์จะเงียบและยอมมอบชีวิตของข้าพระองค์ ²⁰ ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงทำเพียงสองสิ่งเพื่อข้าพระองค์ แล้วข้าพระองค์จะไม่ซ่อนตัวเองจากพระพักตร์ของพระองค์

²¹ ขอทรงถอนมือแห่งการกดขี่ของพระองค์จากข้าพระองค์ และขอทรงอย่าปล่อยให้การคุกคามของพระองค์ทำให้ข้าพระองค์หวาดกลัว ²² แล้วขอทรงเรียกข้าพระองค์ และข้าพระองค์จะตอบ หรือปล่อยให้ข้าพระองค์ทูลต่อพระองค์ และพระองค์ตอบข้าพระองค์ ²³ ความชั่วช้าและความบาปของข้าพระองค์มีมากสักเท่าใดหรือ? ขอให้ข้าพระองค์รู้ถึงการกระทำผิดและความบาปของข้าพระองค์เถิด ²⁴ ทำไมพระองค์จึงทรงซ่อนพระพักตร์ของพระองค์จากข้าพระองค์และทรงปฏิบัติต่อข้าพระองค์เหมือนศัตรูของพระองค์?

²⁵ พระองค์จะข่มเหงข้าพระองค์ที่เป็นเหมือนใบไม้ที่ถูกทำให้ปลิวนี้หรือ? พระองค์จะตามล่าข้าพระองค์ที่เป็นเหมือนโคนไม้แห้งนี้หรือ? ²⁶ เพราะพระองค์ทรงบันทึกสิ่งที่ขมขื่นต่างๆ เพื่อโจมตีข้าพระองค์ พระองค์ทำให้ข้าพระองค์รับมรดกความชั่วร้ายของวัยหนุ่มของข้าพระองค์ ²⁷ พระองค์ทรงวางเท้าของข้าพระองค์ในขื่อคาทั้งหลาย พระองค์เฝ้าดูทางทั้งหลายของข้าพระองค์อย่างใกล้ชิด พระองค์ทรงตรวจผืนดินที่เท้าของข้าพระองค์ได้เดิน ²⁸ ถึงแม้ว่าข้าพระองค์เป็นเหมือนสิ่งเน่าเปื่อยที่ต้องทิ้ง เป็นเหมือนผ้าที่ถูกมอดกัดกินก็ตาม