ជំពូក ៦
1
នៅឆ្នាំដែលព្រះបាទអ៊ូសៀសសោយទិវង្គត ខ្ញុំបានឃើញព្រះអម្ចាស់គង់លើបល្ល័ង្កដ៏ខ្ពស់បំផុត ហើយបានតម្កើងឡើង ចំណែករំយោលព្រះពស្ត្រសាយពេញក្នុងព្រះវិហារ។
2
នៅពីលើព្រះអង្គ មានពពួកសេរភីម ហើយសេរភីមនីមួយៗមានស្លាបប្រាំមួយ គឺស្លាបពីរសម្រាប់បាំងមុខ ស្លាបពីរសម្រាប់បាំងជើង និងស្លាបពីរទៀតសម្រាប់ហើរ។
3
ម្នាក់ៗបានបន្លឺសំឡេងឆ្លើយឆ្លងគ្នាទៅវិញទៅមកថា៖ «ដ៏វិសុទ្ធ ដ៏វិសុទ្ធ ដ៏វិសុទ្ធ គឺព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល! ផែនដីទាំងមូលពោរពេញទៅដោយសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអង្គ»។
4
គ្រឹះច្រកចូលរបស់ទ្វារ ត្រូវបានរំជួយដោយសម្លេងស្រែករបស់ពួកគេ ហើយមានផ្សែងហុយពេញពីព្រះដំណាក់មក។
5
ក្រោយមកខ្ញុំពោលថា៖ «វរហើយខ្ញុំ! ដ្បិតខ្ញុំត្រូវវិនាសដោយសារខ្ញុំជាមនុស្សមានបបូរមាត់មិនស្អាត ហើយខ្ញុំនៅកណ្ដាលបណ្ដាមនុស្សដែលមានបបូរមាត់មិនស្អាតដែរ ពីព្រោះភ្នែកខ្ញុំបានឃើញព្រះមហាក្សត្រ ជាព្រះអម្ចាស់នៃពិភពទាំងមូល!»
6
ក្រោយមក សេរភីមមួយហើរមករកខ្ញុំ ទាំងកាន់រងើកភ្លើងដែលនៅក្នុងដៃរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏នាំជាមួយអណ្តាតមកដាក់អាសនៈមកជាមួយផង
7
ព្រះអ្នកមកប៉ះនឹងមាត់ខ្ញុំ ដោយពោលថា៖ «ចូលមើល៍ នេះបានប៉ះនឹងបបូរមាត់អ្នកហើយ អំពើទុច្ចរិតរបស់អ្នកបានដកចេញ ហើយអំពើបាបរបស់អ្នកបានអត់ទោសឲ្យដែរ»
8
ខ្ញុំបានឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលមានព្រះបន្ទូលថា៖ «តើយើងនឹងចាត់អ្នកណាឲ្យទៅ តើនរណានិងទៅជំនួសយើង?» បន្ទាប់មកខ្ញុំឆ្លើយថា «ខ្ញុំនៅទីនេះហើយ សូមប្រើខ្ញុំចុះ »
9
ព្រះជាម្ចាស់ឆ្លើយថា៖ «ព្រះអង្គថ្លែងដូច្នេះ ស្រាប់ហើយ! សូមប្រាប់ពួកគេ ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា៖ «ចូរទៅប្រាប់ជនជាតិនេះថា អ្នករាល់គ្នាស្តាប់ តែឥតយល់ ហើយមើល តែឥតដឹងឡើយ។
10
បានធ្វើឲ្យចិត្តរបស់មនុស្សទាំងនេះទៅជាមិនរស់រវើក ហើយឲ្យត្រចៀកគេធ្ងន់ ហើយភ្នែករបស់ពួកគេមើលមិនឃើញ។ ដូច្នេះហើយ គេអាចមើលឃើញដោយភ្នែក និងស្ដាប់ឮដោយត្រចៀក ហើយបានយល់ដោយចិត្តរបស់គេ នោះគេនឹងបែរហើយបានការព្យាបាល»។
11
ដ្បិតខ្ញុំទូលថា «ព្រះអម្ចាស់អើយ តើដល់ពេលណាទៅ?» ព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលតបថា «គឺដល់ពេលទីក្រុងទាំងអស់ ត្រូវវិនាសអស់ គ្មានអ្នកណារស់នៅទៀត ហើយផ្ទះទាំងអស់ គ្មានមនុស្ស ហើយទឹកដីទាំងមូល បានទៅជាទីស្ងាត់ឈឹងដោយការខ្ជះខ្ជាយ។
12
ដល់ពេលព្រះអម្ចាស់នឹងបណ្ដេញមនុស្សចេញទីឆ្ងាយ ហើយស្ងៀមស្ងាត់ នៅកណ្ដាលទឹកដី។
13
ទោះបើនៅសល់តែដប់ភាគរយ នៃប្រជាជនដែលនៅក្នុងក្រុងនេះ ក៏ពួកគេនឹងតែត្រូវបំផ្លាញ ដូចជាដើមឈើទាល និងដើមម៉ៃសាក់ ដែលគេកាប់រំលំហើយនៅសល់តែគល់ គឺពូជបរិសុទ្ធនៃគល់ឈើនោះ»។