Para o director do coro, segundo tonada de Non destrúas. Mictam de David, cando Saúl enviou homes e vixiaron a casa para matalo. ¹ Líbrame dos meus inimigos, Ó Deus! ponme a salvo no alto, lonxe dos que se levantan contra min. ² Líbrame dos que fan iniquidade, e sálvame dos homes sanguinarios. ³ Porque, velaí, puxeron emboscada contra a miña vida; atácanme homes feroces, pero non é pola miña transgresión nen polo meu pecado, Señor. ⁴ Sen eu ter culpa, corren e prepáranse contra min. Esperta para me axudar, e olla. ⁵ Ti, Señor, Deus dos exércitos, Deus de Israel, esperta para dar castigo a todas as nacións; non teñas piedade de ningún inicuo traidor. ⁶ Voltan pola noitiña, ladran coma cans, e percorren a cidade. ⁷ Velaí, gábanse coa súa boca; nos seus beizos hai espadas pois din: quen nos ouve? ⁸ Pero ti, Deus, riraste deles; fas burla a todas as nacións. ⁹ Esperarei en ti a causa da túa forza, porque Deus é o meu castelo. ¹⁰ O meu Deus na súa misericordia, virá ao meu encontro; Deus permitirame ollar vencidos os meus inimigos. ¹¹ Non os mates, para que o meu pobo non se esqueza, dispérsaos co teu poder e humíllaos. ¹² Polo pecado da súa boca, e a palabra dos seus beizos, serán presos na súa vaidade, e polas maldicións e mentiras que contan. ¹³ Consúmeos no teu furor, consúmeos, para que xa non existan, para que os homes saiban que Deus goberna en Jacob, até aos fins da terra. ¹⁴ Voltan pola noitiña, ladran coma cans, e percorren a cidade; ¹⁵ Rondan na procura de devorar, e se non se fartan, ouvean. ¹⁶ Pero eu hei cantar do teu poder, si, gozoso cantarei pola mañá a túa misericordia; porque ti fuches o meu baluarte, e un refuxio no día da miña anguria. ¹⁷ Ó miña fortaleza! a ti cantarei louvanzas; porque o meu baluarte é Deus, o Deus que me mostra misericordia.