Salmo 39 Para o director do coro, para Jedutún. Salmo de David.

1 Dixen: Gardarei os meus camiños para non pecar coa miña lingua, levarei mortaza na boca mentres o inicuo está diante de min. 2 Enmudecín con fondo silencio,

calei, aínda do bo, e creceu a miña dor,

3 Ardía o meu corazón dentro de min,

o lume avivouse coa miña meditación;

entón falei coa miña lingua así:

4 Ó Iahveh, faime saber o meu final,

e cual será a medida dos meus días,

para que eu mesmo saiba que fraxil son.

5 Velaí, como a palmos me deches os meus días,

e a miña idade é como nada diante de ti.

Certamente é completa vaidade todo home que vive. ( Selah)

6 Si, como unha sombra anda o home,

somente en vaidade se afana,

pois acumula riqueza, e non sabe quen a recollerá.

7 E agora Señor, que máis espero?

a miña esperanza está en ti.

8 Líbrame de todos os meus pecados,

non me poñas para burla dos tolos.

9 Mudo quedei, non abro a boca,

porque ti obraches.

10 Tira de min o teu azoute,

porque polo golpe da túa man estou sendo consumido.

11 Corrixes o home pola súa iniquidade con castigos,

consomes a súa fermosura como a couza,

certo é que todo home é vaidade. ( Selah)

12 Escoita a miña oración, ó Iahveh,

e o teu oído atenda o meu clamor;

non gardes silencio ante as miñas bágoas,

porque cheguei a ser un ser estraño para ti,

un estranxeiro, como todos os meus pais.

13 Afasta de min a túa ira, para que tome alento,

antes que me vaia, e non exista máis.