sé ti a miña rocha forte,

fortaleza para me salvar!

guiarasme e conducirasme por amor do teu nome.

porque ti es o meu refuxio.

Ti redimíchesme, ó Iahveh, Deus de verdade.

porén eu confiei en Iahveh.

porque viches a miña aflición,

e coñeciches as angurias da miña alma.

ti puxeches os meus pés en lugar amplo.

pois estou aflixido.

Os meus ollos, a miña alma e as miñas entrañas

están consumidos de tristura.

e os meus anos, en suspiros.

A causa da miña iniquidade,

fallan as miñas forzas,

e os meus ósos consómense.

cheguei a ser desprezado,

especialmente polos meus viviños,

e causo espanto aos meus coñecidos.

Os que me ven na rúa, foxen de min.

de quen xa ninguén se lembra.

Son semellante a un vaso quebrantado.

por todas partes está o terror,

xuntos traman contra min

e argallan quitarme a vida.

digo: Ti es o meu Deus.

líbrame da man dos meus inimigos e dos que me perseguen.

sálvame pola túa misericordia!

sexan avergoñados os impíos,

e baixen ao Seol en silencio.

que con arrogancia falan contra o xusto,

con soberbia e desprezo.

que gardaches para os que te temen,

que preparaches para os que confian en ti,

diante dos fillos dos homes!

esconderalos de tramas humanas.

Nun refuxio gardaralos das contendas da lingua.

que fixo fermosa a súa misericordia para min en cidade asediada.

Fun quitado da túa presenza!

pero ti escoitaches a voz das miñas súplicas

cando clamei a ti.

Iahveh protexe os fieis,

e paga con abundacia ao que actúa con soberbia.

e que o voso corazón tome alento.