¹ Pero acordei para comigo non volver a vós con tristura. ² Porque se vos causo tristura, quen será o que me alegre a min, senón o entristecido por min? ³ E escribinvos isto, de xeito que cando me achegue a vosoutros non teña tristura de parte dos que deberan alegrarme, confiando en todos vós, de que o meu gozo é o voso. ⁴ Pois polo afliximento e anguria de corazón vos escribin con moitas bágoas; non para entristecervos, senón para que saibades do amor que vos teño, especialmente a vós. ⁵ Pero se algún me causou tristura, non foi a min a quen lla causou, senón en parte ( para non esaxerar ) a todos vós. ⁶ Abondo ten o que o fixo coa reprensión da maioría; ⁷ así que, pola contra, deberiades máis ben, perdoalo e consolalo, para que non se consuma por tanta tristura. ⁸ Anímovos a que lle demostredes o voso amor por el. ⁹ Pois tamén vos escribín por isto, para que na proba, saibades se estades a obedecer en todo. ¹⁰ Pero a quen algo perdoades, eu tamén perdoo, porque o que eu tamén perdoei, se algo perdoei, foi por vós diante de Cristo, ¹¹ para que Satanás non tome ventaxa sobre nós, porque non ignoramos as súas maquinacións. ¹² Cando cheguei a Troas para predicar as boas novas de Cristo, e sendo aberta esa porta no Señor, ¹³ non tiven acougo no meu espírito ao non atopar a Tito, meu irmán, senón que despedíndome deles, saín cara Macedonia. ¹⁴ Pero grazas a Deus, que sempre nos dá a vitoria en Cristo, e que por medio de nós é manifestado o recendo de si mesmo en todo lugar. ¹⁵ Porque para Deus somos un bo recendo de Cristo, entre os que se salvan e os que se perden: ¹⁶ para uns perfume de morte para morte, e para outros perfume de vida para vida. E para estas cousas, quen se basta? ¹⁷ Pois non somos coma moitos, que comercian coa palabra de Deus, senón que con sinceridade, coma de parte de Deus e diante de Deus, falamos en Cristo.