¹ Entón o anxo que falaba comigo volveu y espertoume como un home que esperta dun soño. ² E díxome: que ves? E respondín: Velaquí, vexo un candelabro todo de ouro cun depósito na parte superior, e as súas sete lámpadas enriba del con sete cubos para cada unha das lámpadas que ten enriba; ³ e ao seu carón hai dúas oliveiras, unha á dereita do depósito e outra a esquerda. ⁴ Continuei e díxenlle o anxo que falaba comigo. Que é isto meu señor? ⁵ Responde o anxo que falaba comigo e díxome : non sabes que é isto? E respondín: Non, señor meu. ⁶ . Continuou el e díxome: Esta é a palabra de IaVHeH a Zorobabel. Non por poder nin por forza, senón polo meu Espírito, di IaVHeH dos exército. ⁷ Quen es ti, oh gran monte? Ante Zorobabel, converteraste en chaira; e el sacará a pedra clave entre aclamacións de “Graza, graza a ela” ⁸ E veume palabra de IaVHeH dicindo: ⁹ As mans de Zorobabel puxeron os cementos desta casa e as súas mans rematarana. Entón saberedes que IaVHeH dos exércitos envioume a vós. ¹⁰ Pois quen desprezou o día das pequeneces? Estes sete alegraranse cando vexan o chumbeiro na man de Zorobabel, estes son os ollos de IaVHeH que percorren toda a terra.

¹¹ Entón falei e díxenlle: Que son estas dúas oliveiras á dereita e á esquerda do candelabro? ¹² Falei por segunda vez e díxenlle: Que son as dúas ramas de oliveira que están a carón dous tubos de ouro, que verten aceite dourado? ¹³ E respondeume dicindo: Non sabes que son estes? E eu dixen: Non, señor meu. ¹⁴ . Entón díxome: Estes son os unxidos que están de pé a carón de IaVHeH de toda a terra.