¹ Meu fillo, fai caso da miña sabedoría, inclina o teu ouvido á miña intelixencia, ² para que gardes a discreción, e os teus beizos conserven o coñecemento. ³ Porque os beizos da muller allea destilan mel, e o seu padal é máis suave que o aceite; ⁴ pero ao final é amarga coma o xoio, aguda coma a espada de dobre gume. ⁵ Os seus pés descenden á morte, os seus pasos precipítanse ao Sheol. ⁶ Non ten en conta o vieiro da vida; os seus vieiros son inestables, pero non o sabe. ⁷ Agora pois, meus fillos, escoitádeme, e non vos afastedes das palabras da miña boca. ⁸ Afasta da estraña o teu camiño, e non te achegues á porta da súa casa; ⁹ non sexa que deas o teu vigor a outros e os teus anos ao cruel; ¹⁰ non sexa que os estraños se enchan da túa forza, e o teu esforzo vaia á casa do estranxeiro; ¹¹ Xemirás cando chegue ao final, cando a túa carne e o teu corpo se consuman, ¹² entón dirás: por que aborrecín a instrución, e o meu corazón desprezou a corrección? ¹³ Por que non fixen caso á voz dos meus mestres, nin inclinei o meu ouvido aos meus instrutores? ¹⁴ Estiven a piques da completa ruína no medio da asemblea e da congregación. ¹⁵ Bebe auga da túa propia cisterna e os dioivos do teu pozo! ¹⁶ Derramaranse polas rúas os teus mananciais, os teus arroios de augas polas prazas? ¹⁷ Sexan só teus, e non para os estraños contigo! ¹⁸ Que sexa bendita a túa fonte, e alégrate coa muller da túa mocidade! ¹⁹ Como fermosa cerva e graciosa gacela; que os seus peitos te satisfagan en todo tempo, e embebedate sempre co seu amor. ²⁰ Por que has quedar cego, meu fillo, cunha estraña, e abrazar o seo dunha descoñecida? ²¹ Pois os camiños de todos están diante dos ollos do Iahveh, e El observa todos os seus vieiros. ²² As súas propias iniquidades atraparán o malvado, e quedará atrapado nas trapelas do seu pecado. ²³ Morrerá por falta de instrución, extraviado pola súa moita tolería.