¹ Como nublou Iahveh na súa ira á capital de Sión! Arredou do ceo á terra a gloria de Israel! Non se lembrou do estrado dos seus pés no día da súa ira. ² Iahveh destruíu sen compaixón todas as moradas de Xacob. Derrubou no seu furor as fortalezas da filla de Xudá, botounas por terra; profanou o reino e aos seus príncipes. ³ Exterminou no ardor da súa ira tódalas forzas de Israel; botou atrás a súa man dereita en presenza do inimigo; e acendeuse en Xacob coma chamas de lume devorando todo arredor. ⁴ Entesou o seu arco como inimigo, afirmou a súa man dereita como adversario e matou a todo o que era agradable á vista; na tenda da filla de Sión derramou o seu furor coma lume. ⁵ O Señor volveuse coma inimigo; devorou a Israel, devorou todos os seus pazos, destruíu as súas fortalezas e multiplicou na filla de Xudá o lamento e o loito. ⁶ Tratou con violencia o seu tabernáculo, como a cabana da horta; destruíu o seu lugar de reunión. Iahveh fixo esquecer en Sión a festa solemne e o día de repouso, e rexeitou no furor da súa ira o rei e o sacerdote. ⁷ O Señor repudiou o seu altar, desprezou o seu santuario; entregou en mans do inimigo os muros dos seus pazos. Gritos foron dados na casa de Iahveh como en día de festa solemne. ⁸ Iahveh decidiu destruír os muros da capital de Sión; estendeu o cordón, non retirou a súa man para destruír, e fixo que se lamentaran o antemuro e o muro; e a unha desmaiaron. ⁹ Afundiron na lama as súas portas, El destruíu e quebrou as súas fechaduras. O seu rei e os seus príncipes están entre as nacións; xa non hai lei; e os seus profetas tampouco atopan visión de Iahveh. ¹⁰ En terra están sentados, en silencio, os anciáns da filla de Sión. Botaron pó sobre as súas cabezas, cinguíronse de cilicio. Inclinaron a terra as súas cabezas as virxes de Xerusalém. ¹¹ Os meus ollos consúmense polas bágoas, ferven as miñas tripas; o meu fel derrámase por terra, por mor da destrución da filla do meu pobo, cando nenos e lactantes desmaian nas rúas da cidade. ¹² Preguntan ás súas nais: onde está o pan e o viño? Mentres xacen coma feridos nas prazas da cidade, mentres exhalan o seu espírito no regazo das súas nais. ¹³ Como te hei asemellar? Con quen te hei igualar, filla de Xerusalém? Con que te compararei para consolarte, virxe filla de Sión? Porque grande coma o mar é a túa ruína. Quen poderá sandarte? ¹⁴ Os teus profetas tiveron para ti visións falsas e enganosas, e non manifestaron a túa iniquidade para que volveses da túa catividade, senón que te anunciaron oráculos falsos e enganosos. ¹⁵ Baten palmas en contra de ti todos os que pasan polo camiño; asubían e menean as súas cabezas contra a filla de Xerusalém, dicindo: é esta a cidade da que dicían: a perfección da fermosura, a ledicia de toda a terra? ¹⁶ Abriron contra ti a súa boca todos os teus inimigos; asubían e rinchan os dentes, din: devorámola! Certamente este é o día que agardabamos! Conseguímolo e agora estamos a comprobalo! ¹⁷ Iahveh fixo o que se propuxo, cumpriu a súa palabra que ordenara dende os tempos antigos; derrubou sen compaixón, fixo que se alegre o inimigo sobre ti, exaltou o poder dos teus adversarios. ¹⁸ O seu corazón clama ao Señor: Muro da filla de Sión! Corren as túas bágoas coma un río día e noite, non te deas repouso nin teñan repouso os teus ollos. ¹⁹ Érguete, dá voces na noite ao comezar as vixías; derrama como auga o teu corazón diante da presenza do Señor; levanta cara El as túas mans pola vida dos teus pequenos, desfalecidos pola fame nas esquinas de tódalas rúas. ²⁰ Mira Iahveh! Considera e observa a quen trataches así: cando as mulleres comeron aos seus fillos, aos pequenos aínda nos seus brazos? Cando foron asasinados sacerdotes e profetas dentro do santuario do Señor? ²¹ Xacen por terra nas rúas mozos e anciáns; as miñas virxes e os meus homes caeron a espada. Fixeches que morreran no día da túa ira, fixeches unha matanza sen te preocupar de nada. ²² Como en día de festa solemne convocaches os meus terrores de todas as partes; e non houbo no día da ira de Iahveh quen fuxira nin sobrevivira. Aqueles que criei e mantiven, o meu inimigo exterminounos.