¹ E aconteceu que no sétimo ano, no quinto mes, no décimo día do mes, viñeron algúns dos anciáns de Israel para consultar a Iahveh, e sentaron diante de min. ² Entón veu a min a palabra de Iahveh, dicindo: ³ Fillo de home, fala aos anciáns de Israel e dilles: -Isto di Iahveh o Señor: viñestes consultar comigo? Como Eu vivo que non vos responderei, di Iahveh o Señor. ⁴ Xúlgalos ti, fillo do home! Xúlgalos ti! Failles saber as abominacións dos seus pais, ⁵ e dilles: así di Iahveh o Señor: no día no que escollín a Israel e erguín a miña man á descendencia da casa de Xacob, cando me dei a coñecer a eles na terra de Exipto, e xurei coa man en alto dicindo: Eu son Iahveh o voso Deus, ⁶ naquel día xureilles coa miña man erguida sacalos da terra de Exipto a unha terra que Eu lles dera, que flúe leite e mel, a máis fermosa de tódalas terras. ⁷ Entón dixenlles: -Botade cada un as abominacións que vos levan os ollos, e non vos contaminedes cos ídolos de Exipto. Eu son Iahveh, o voso Deus. ⁸ Pero eles rebeláronse contra min e non quixeron escoitarme; non botaron cadansúas abominacións da súa presenza, nin abandonaron os ídolos de Exipto. Entón dixen que derramaría a miña ira sobre eles, para verter neles a miña indignación no medio da terra de Exipto. ⁹ Pero por causa do meu nome, para que non fose deshonrado a vista das nacións entre as que estaban, díante dos ollos dos que me dera a coñecer; Eu actuei para sacalos da terra de Exipto. ¹⁰ Saqueinos da terra de Exipto e leveinos ao deserto. ¹¹ E deilles os meus estatutos, e fíxenlles coñecer os meus decretos, que dan vida ás persoas que os cumpren. ¹² E deilles tamén os meus días de repouso para que fosen sinal entre Eu e eles, para que soubesen que Eu son Iahveh que os santifico. ¹³ Pero a casa de Israel rebelouse contra min no deserto; non andaron nos meus estatutos e rexeitaron os meus decretos, que dan vida a todo aquel que os cumpre; e profanaron en gran maneira os meus días de repouso. Entón dixen que derramaría a miña ira sobre eles no deserto para exterminalos. ¹⁴ Pero por causa do meu nome fixen isto, para que non fose deshonrado díante das nacións das que os sacara. ¹⁵ Xureilles tamén no deserto que non os levaría á terra que lles dera, que flúe leite e mel, a máis fermosa de tódalas terras; ¹⁶ porque rexeitaron os meus decretos e non andaron nos meus estatutos, e profanaron os meus días de repouso, pois o seu corazón ía detrás dos seus ídolos. ¹⁷ Con todo, o meu ollo tivo compaixón deles, de xeito que non os matei nin os exterminei no deserto. ¹⁸ Senón que lles dixen aos seus fillos no deserto: non andedes nos estatutos dos vosos pais, nin gardedes as súas costumes, nin vos contaminedes cos seus ídolos. ¹⁹ Eu son Iahveh o voso Deus; andade nos meus estatutos e gardade os meus mandamentos, e poñédeos en práctica; ²⁰ Santificade os meus días de repouso, para que sexan un sinal entre Eu e vós e para que todos saiban que Eu son Iahveh o voso Deus. ²¹ Pero tamén os fillos rebeláronse contra min. Non andaron nos meus estatutos nin gardaron os meus decretos, para polos en práctica, os que dan vida a todo aquel que os cumpre; e profanaron os meus días de repouso. Entón dixen que derramaría a miña indignación sobre eles, para cumprir a miña ira neles no deserto. ²² Pero retirei a miña man por causa do meu nome, para que non fose deshonrado díante das nacións, díante dos que viron que os fixera saír. ²³ Tamén xurei no deserto que os dispersararía entre os pobos, e que os esparexería polas terras; ²⁴ porque non puxeron en práctica os meus decretos, senón que rexeitaron os meus estatutos e profanaron os meus días de repouso, pois os seus ollos fóronse atrás dos ídolos de seus pais. ²⁵ Acaso lles dei estatutos que non eran bos, ou decretos polos que non podían vivir? ²⁶ Contamineinos nas súas ofrendas cando facían pasar polo lume a todo primoxénito para que fosen desolados e así recoñeceran que Eu son Iahveh o Señor? ²⁷ Por tanto, fillo de home, fala á casa de Israel, e dilles: así di Iahveh o Señor: Os vosos país deshonráronme traizoándome deste xeito: ²⁸ Cando os trouxen á terra sobre a que xurei coa man erguida, e miraron a todo outeiro alto e a toda árbore frondosa, e alí sacrificaron as súas vítimas, e alí presentaron ofrendas que me anoxan; e alí queimaron tamén o seu incenso agradable e alí derramaron as súas libacións. ²⁹ Pregunteilles: -Que hai nese outeiro onde ides? E chamárono “O Outeiro” ata hoxe. ³⁰ Por tanto, di á casa de Israel: así di Iahveh o Señor: contaminádesvos vós mesmos coma os vosos pais, e seguides fornicando tras dos seus ídolos detestables. ³¹ E presentades as vosas ofrendas facendo pasar os vosos fillos polo lume, e ata hoxe seguides a vos contaminar con todos os vosos ídolos. E heivos responder Eu, casa de Israel? Vivo Eu, di Iahveh o Señor, que non vos hei responder! ³² E non será como pensades, cando dicides: sexamos coma as outras nacións, coma as demais familias da terra, servindo ao pau e á pedra. ³³ Como Eu vivo - di Iahveh o Señor - que con man forte, brazo estendido e ira derramada, reinarei sobre vós. ³⁴ E sacareivos do medio dos pobos, e reunireivos das terras onde fostes esparexidos, con man forte, brazo estendido, e derramando ira ; ³⁵ e traereivos ao deserto dos pobos, e alí litigarei con vós cara a cara. ³⁶ Como litiguei cos vosos pais no deserto da terra de Exipto, así litigarei con vós, di Iahveh o Señor. ³⁷ Farei que pasedes debaixo do caxato, e fareivos entrar nos vínculos do pacto, un por un; ³⁸ E separarei de entre vós os rebeldes e os que se rebelaron contra min; sacereinos da terra da súa peregrinación, pero non entrarán na terra de Israel; e saberedes que Eu son Iahveh. ³⁹ E a vós, casa de Israel, así di Iahveh o Señor: "Se non me escoitades a min, ide cada un detrás dos seus ídolos e servídeos! Pero non profanedes máis o meu santo nome coas vosas ofrendas e cos vosos ídolos. ⁴⁰ Pero no meu monte santo, no monte alto de Israel, di Iahveh o Señor, alí servirame toda a casa de Israel, todos a unha. Alí aceptareinos, e alí demandarei as vosas ofrendas e as primicias dos vosos dons con tódalas vosas cousas consagradas. ⁴¹ Como incenso agradable aceptareivos, cando vos saque de entre os pobos e vos recolla de entre as terras onde fostes dispersos; e a miña santidade será reflectida en vós á vista das nacións. ⁴² E coñeceredes que Eu son Iahveh cando vos leve á terra de Israel, á terra pola que xurei coa man erguida, darlla aos vosos pais. ⁴³ Alí lembraredes os vosos camiños e tódolos vosos feitos cos que vos contaminastes; e odíarédesvos a vós mesmos por mor de tódolos vosos pecados que cometestes. ⁴⁴ E saberedes que Eu son Iahveh, cando vos trate como esixe o meu nome, non segundo os vosos malos camiños nin segundo as vosas obras perversas, casa de Israel, di Iahveh o Señor. ⁴⁵ Veu a min a palabra de Iahveh, dicindo: ⁴⁶ -Fillo de home, pon a túa faciana cara o sur, derrama a túa palabra cara a parte occidental, e profetiza contra o bosque do Neguev. ⁴⁷ E dirás ao bosque do Neguev: escoita a palabra de Iahveh! Así di Iahveh o Señor: Velaquí, Eu vou mandar sobre ti un lume que consumirá en ti toda árbore verde e toda árbore seca. A lapa do lume non se apagará, e con el serán queimadas tódalas facianas, dende o sur ata o norte. ⁴⁸ E toda carne verá que Eu, Iahveh, acendina. Non se apagará. ⁴⁹ Entón dixen: -Ai Señor Iahveh! eles din de min: este só fala parábolas!