¹ E aconteceu que na primavera, no tempo en que os reis saen a batalla, David mandou a Ioab e con el os seus servos e a todo Israel, e destruíron os amonitas e sitiaron Rabá. Pero David permaneceu en Xerusalém. ² E sucedeu que á tardiña David ergueuse da súa cama e andaba pola terraza da casa real, e dende a terraza viu unha muller que se estaba a bañar; e a muller era moi fermosa. ³ E David mandou preguntar sobre aquela muller; e alguén dixo: -Non é esta Betsabé, filla de Eliam, muller de Urías o hitita? ⁴ David mandou mensaxeiros para que lla trouxeran; e ela veu onda el, e el deitouse con ela. E ela volveu á súa casa despois de purificarse da súa impureza. ⁵ E a muller concibiu, e mandou aviso a David, dicindo: -Estou embarazada. ⁶ Entón David mandou mensaxe a Ioab, dicindo: -Mándame a Urías o hitita. E Ioab mandou a Urías a David. ⁷ Cando Urías veu onda el, David preguntoulle como estaba Ioab e como estaba o pobo e como ía a guerra. ⁸ Entón David dixo a Urías: - baixa á túa casa e lava os teus pés. Cando Urías saíu da casa do rei, enviáronlle un regalo de parte do rei. ⁹ Pero Urías durmiu á entrada da casa do rei con todos os servos do seu señor, e non baixou á súa casa. ¹⁰ Cando lle informaron a David dicindo: -Urías non baixou á súa casa, David díxolle a Urías: -Non viñeches de viaxe? Por que non baixaches á túa casa? ¹¹ E Urías respondeu a David: -A arca, Israel e Xudá viven en tendas, e o meu señor Ioab e os servos do meu señor están acampados no campo. Irei eu á miña casa para comer e beber e deitarme coa miña muller? Pola túa vida e pola vida da túa alma, que non farei tal cousa! ¹² Entón David dixo a Urías: -Queda aquí tamén hoxe, e mañá deixareite ir. E Urías quedou en Xerusalém ese día e o día seguinte. ¹³ Entón David convidouno a comer e a beber con el, e embebedouno. Pero á tardiña Urías saíu e deitouse na súa cama cos servos do seu señor, e non baixou á súa casa. ¹⁴ Ao día seguinte David escribiulle unha carta a Ioab e mandouna por man de Urías. ¹⁵ Na carta escribía: -Pon a Urías no fronte da batalla máis dura, e afastádevos del, para que sexa ferido e morra. ¹⁶ E aconteceu que cando Ioab estaba a asediar a cidade, puxo a Urías onde sabía que estaban os homes mais valentes. ¹⁷ Entón os homes da cidade saíron e loitaron contra Ioab; e algúns dos homes, dos servos de David, caeron; e morreu tamén Urías o hitita. ¹⁸ E Ioab mandou unha mensaxe para contarlle a David todos os acontecementos da guerra; ¹⁹ E ordenou ao mensaxeiro, dicindo: -Cando remates de contar ao rei todos os feitos da guerra, ²⁰ se acontece que se alporiza e che di: Por que vos achegastes tanto á cidade para loitar? Non sabedes o que botan dende o muro? ²¹ Quen matou a Abimelec, fillo de Ierubaal? Non foi unha muller a que botou sobre el unha roda de muíño dende o cumio do muro, de xeito que morreu en Tebes? Por que vos achegastes tanto ao muro? Entón di: -Tamén o teu servo Urías o hitita morreu. ²² Saíu, pois, o mensaxeiro, e chegou e díxolle a David todo o que Ioab mandara dicir. ²³ E o mensaxeiro dixo a David: -Os homes foron máis fortes ca nós, e saíron ao campo contra nós, pero nós arremetemos contra eles ata a entrada da porta. ²⁴ E os arqueiros tiraron contra os teus servos dende o muro, e algúns dos servos do rei morreron; e tamén o teu servo Urías o hitita morreu. ²⁵ E David dixo ao mensaxeiro: -Así dirás a Ioab: non te angusties por isto, pois a espada devora tanto a este como a outro; fortalece a batalla contra a cidade e destrúea; e ti, anímate! ²⁶ Cando a muller de Urías soubo que o seu marido Urías morrera, estivo de loito polo seu marido. ²⁷ E cando pasou o loito, David mandouna traer á súa casa, e ela foi a súa muller, e deu a luz un fillo. Pero o que David fixera era malo aos ollos de Iahveh.