¹ Pasado algún tempo, os fillos de Moab e os fillos de Amón, e con eles algúns dos fillos de Amón, marcharon á guerra contra Ioxafat. ² E chegaron os que lle informaron a Ioxafat, dicindo: vén contra ti unha gran multitude de Siria e de alén do mar, e xa están en Hazazon-Tamar, que é En-Guedi. ³ Entón Ioxafat tivo medo, e humillou o seu rostro para procurar a Iahveh, e proclamou un xaxún por todo Xudá. ⁴ E xuntáronse os de Xudá para pedir axuda a Iahveh; e tamén acudiron de todas as cidades de Xudá para buscar a Iahveh. ⁵ E Ioxafat ergueuse na asemblea de Xudá e de Xerusalém, na casa de Iahveh, diante do vestíbulo novo. ⁶ E dixo: Iahveh, Deus dos nosos pais, non es ti o Deus dos ceos? Non es ti quen goberna sobre todos os reinos das nacións? Na túa man non hai forza e poder, e ninguén te pode resistir? ⁷ Non expulsaches ti, ó noso Deus, os habitantes desta terra de diante do teu pobo Israel e a deches para sempre á descendencia do teu amigo Abraham? ⁸ E habitaron nela, e construíron nela un santuario para o teu nome, dicindo: ⁹ Se nos chega o mal, xa sexa con espada, peste ou a fame, congregarémonos diante de ti e desta casa, porque o teu nome está nesta casa, e na nosa angustia clamaremos a ti, e ti has nos escoitar e salvar. ¹⁰ E agora, aquí están os fillos de Amón, os de Moab e os do monte Seir, a quen non permitiches que Israel os invadira cando saía da terra de Exipto, senón que se desviou deles e non os destruíu; ¹¹ e agora eles págannolo, vindo para expulsarnos da túa herdanza, a que nos deches en posesión. ¹² Ó noso Deus! Non os castigarás ti? Porque non temos poder diante desta gran multitude que vén contra nós, nin sabemos que facer, por iso volvemos os nosos ollos cara ti. ¹³ E todo Xudá permaneceu en pé diante de Iahveh, cos seus picariños, as súas mulleres e os seus fillos. ¹⁴ Enton o Espírito de Iahveh descendeu no medio da congregación sobre Iazhiel, fillo de Zacarías, fillo de Benaías, fillo de Ieiel, fillo de Matanias, levita dos fillos de Asaf, ¹⁵ e dixo: "escoitádeme, todo Xudá e moradores de Xerusalém e ti, rei Ioxafat! Así vos di Iahveh: non teñades medo nin vos atemorizedes ante esta grande multitude, porque a batalla non é vosa, senón de Deus. ¹⁶ Descendede contra eles mañá. Eles soben pola costa de Sis, e atoparédelos no arroio, fronte ao deserto de Ieruel. ¹⁷ Pero non teredes que loitar nesta ocasión. Estade quietos, e veredes a salvación que vos vai dar Iahveh. Ó Xudá e Xerusalém, non teñades medo nin vos atemorizedes! Saíde mañá contra eles, porque Iahveh está convosco. ¹⁸ Entón Ioxafat inclinou o rostro ata a terra, e tamén todo Xudá e os habitantes de Xerusalém inclináronse diante de Iahveh e adoraron a Iahveh. ¹⁹ E os levitas, dos fillos de Coat e dos fillos de Coré, erguéronse para louvar con grandes voces a Iahveh, o Deus de Israel. ²⁰ De madrugada puxéronse en marcha cara o deserto de Tecoa. Cando saíron, Ioxafat ergueuse e dixo: "escoitádeme, Xudá e habitantes de Xerusalém: confiade en Iahveh, o voso Deus, e permanecede firmes; crede nos seus profetas e triunfaredes! ²¹ E despois de consultar co pobo, dispuxo que algún, vestidos con ornamentos sagrados, cantaran e louvaran a Iahveh ao frente do exército dicindo: louvade a Iahveh, porque a súa misericordia é para sempre! ²² E cando comezaron a entoar os cánticos de louvor, Iahveh fixo que os fillos de Amón, Moab e do monte Seír, cando viñan contra Xudá, caeran nas súas propias emboscadas e foron derrotados. ²³ Pois os fillos de Amón e de Moab erguéronse contra os habitantes do monte Seír para matalos e destruílos; e cando acabaron cos habitantes do monte Seír, cada un axudou a destruír ao seu propio compañeiro. ²⁴ E cando Xudá chegou á torre onde se domina o deserto, miraron cara a multitude, e velaquí todos estaban mortos tendidos na terra, sen que puidera fuxir ninguén. ²⁵ E Ioxafat e o seu pobo foron para pillar o botín, e atoparon entre os cadáveres unha gran cantidade de riquezas, así como vestimentas preciosas, e tomaron para si, tanto que non puideron cargar con máis. E pasaron tres días a recoller o botín, porque era moito. ²⁶ E o cuarto día reuníronse no val de Beracá, porque alí bendiciron ao Señor; por iso chámase a ese lugar val de Bendición ata hoxe. ²⁷ Despois volveron a Xerusalém cheos de ledicia, cada un dos de Xudá e os de Xerusalém, con Ioxafat á cabeza, porque Iahveh lles fixera festexar diante dos seus inimigos. ²⁸ E chegaron a Xerusalém a son de arpas, cítaras e trompetas, entrando dese xeito na casa de Iahveh. ²⁹ E o temor de Deus caeu sobre todos os reinos desas terras, cando escoitaron que Iahveh loitara contra os inimigos de Israel. ³⁰ E o reino de Ioxafat foi tranquilo, porque o seu Deus lle deu paz en todas partes. ³¹ Ioxafat reinou sobre Xudá. Tiña trinta e cinco anos cando comezou a reinar, e reinou vinte e cinco anos en Xerusalém. A súa nai chamábase Azuba, filla de Silhi. ³² E andou no camiño de Asa, o seu pai, e non se desviou del, facendo o recto diante dos ollos de Iahveh. ³³ Pero non se abandonaron os lugares altos, pois o pobo aínda non tiña disposto o seu corazón cara o Deus dos seus pais. ³⁴ O resto dos feitos de Ioxafat, os primeiros e os derradeiros, están escritos nas historias de Iéhu, fillo de Hanani, incluídos no libro dos reis de Israel. ³⁵ Despois diso, Ioxafat, rei de Xudá, fixo amizade con Ocozías, rei de Israel, que obraba impíamente. ³⁶ E xunguiuse a el para construír barcos para ir a Tarsis; e construíron os barcos en Esion-Gueber. ³⁷ Entón Eliézer, fillo de Dodava, de Maresa, profetizou contra Ioxafat, dicindo: "por te aliares con Ocozías, Iahveh destruirá as túas obras". E os barcos zozobraron e non puideron ir a Tarsis.