¹ Cando se achegaban os días da súa morte, David mandou ao seu fillo Salomón, dicindo: ² Eu vou no camiño de todos os que están na terra; sé forte e sé un home. ³ Garda os preceptos de Iahveh o teu Deus, camiñando nos seus camiños, e gardando os seus estatutos, mandamentos, decretos e testemuños, conforme o que está escrito na lei de Moisés, para que prosperes en todo o que fagas e en todo o que emprendas; ⁴ para que Iahveh confirme a palabra que me falou, dicindo: "Se os teus fillos gardan o meu camiño, camiñando en verdade diante de min con todo o seu corazón e con toda a súa alma, non che faltará nunca un descendente no trono de Israel." ⁵ Agora, ti tamén sabes o que me fixo Ioab, fillo de Sarvia, o que fixo a dous xenerais do exército de Israel, a Abner, fillo de Ner, e a Amasa, fillo de Ieter, e como os matou, derramando en tempo de paz sangue de guerra, e poñendo sangue de guerra no cinto que tiña nos seus lombos e no calzado que tiña nos seus pés. ⁶ Ti, pois, farás conforme a túa sabedoría; non permitirás que as súas canas baixen en paz ao Sheol. ⁷ Mais amosarás misericordia aos fillos de Barlaizi galedita, para que sexan dos que son convidados á túa mesa, porque eles viñeron a min e puxéronse ao meu carón cando eu fuxía do teu irmán Absalom. ⁸ Tamén tes contigo a Simei, fillo de Guera, fillo de Benxamín, de Bahurim; el maldiciume cunha maldición cruel o día que ía a Mahanaím. Pero el baixou ao meu encontro ao Xordán, e eu xureille por Iahveh, dicindo: non te matarei a espada. ⁹ Pero agora non o absolverás, pois ti es un home sabio e sabes o que debes facer con el, e farás descender as súas canas con sangue ao Sheol. ¹⁰ E David durmiu con seus pais, e foi sepultado na súa cidade. ¹¹ Os días que David reinou sobre Israel foron corenta anos: sete anos reinou en Hebrón e trinta e tres anos reinou en Xerusalém. ¹² E Salomón sentou no trono do seu pai David, e o seu reino foi firme en gran maneira. ¹³ Pero Adonías, fillo de Haguit, foi onda Betsabé, nai de Salomón, e ela díxolle: -Vés en paz? E el dixo: -veño en son de paz. ¹⁴ E engadiu: -Teño unha palabra para ti. E ela dixo: -Di. ¹⁵ E el dixo: -Ti sabes que o reino era meu, e que todo Israel tiña posta a súa mira en min para que eu reinase; pero o reino cambiou de mans e veu ser do meu irmán, pola decisión de Iahveh é seu. ¹⁶ Fágoche agora unha petición, non me rexeites. E ela díxolle: -Fala. ¹⁷ Entón el dixo: -Rógoche que fales ao rei Salomón (pois el non cho negará), para que me dea a Abisag sunamita por muller. ¹⁸ E Batseba dixo: -Moi ben, eu falarei ao rei por ti. ¹⁹ Entón Batseba foi onda o rei Salomón para falarlle de Adonías. E o rei ergueuse para recibila, inclinouse diante dela, e sentou de novo no seu trono; e fixo traer un trono para a súa nai, e ela sentou á súa dereita. ²⁰ Entón ela dixo: -Teño unha pequena petición; non ma negues. E o rei díxolle: -Pide, miña nai, porque eu non cha negarei. ²¹ E ela dixo: -Dálle a Abisag sunamita por muller ao teu irmán Adonías. ²² Entón o rei Salomón respondeu, e dixo á súa nai: -Por que pides a Abisag sunamita para Adonías? Pide tamén para el o reino, pois é o meu irmán máis vello, e ten do seu lado o sacerdote Abiatar e a Ioab, fillo de Servia. ²³ Entón o rei Salomón xurou por Iahveh, dicindo: -Fágame Deus así e aínda peor, se Adonías non paga esta palabra coa súa propia vida! ²⁴ Vive Iaveh, que me confirmou e me puxo no trono do meu pai David, e escolleu á miña familia como prometera, que Adonías morrerá hoxe! ²⁵ E o rei Salomón mandou por medio de Benías, fillo de Ioiada, que arremeteu contra el, e matouno. ²⁶ E o rei dixo ao sacerdote Abiatar: -Volve a Anatot, ás túas terras, porque es digno de morte; pero non te farei matar hoxe, porque levaches a arca de Iahveh Deus diante do meu pai David, e ademais sufriches en todo o que o meu pai sufriu. ²⁷ Así expulsou Salomón a Abiatar do sacerdocio de Iahveh, para que se cumprira a palabra que Iahveh dixera sobre a casa de Elí en Silo. ²⁸ Cando a nova chegou aos ouvidos de Ioab (pois tamén el se unira a Adonías, aínda que non se unira a Absalón), fuxiu ao tabernáculo de Iahveh e agarrouse dos cornos do altar. ²⁹ Cando lle informaron a Salomón que Ioab fuxira ao tabernáculo de Iahveh, e velaquí, estaba xunto ao altar, Salomón mandou a Benaías, fillo de Ioiada, dicindo: -Vai e arremete contra el. ³⁰ Entón Benaías entrou no tabernáculo de Iahveh, e díxolle: -O rei di: "Sae." Pero el dixo: -Non, senón que aquí morrerei! E Benaías levoulle a súa resposta ao rei, dicindo: -Así dixo Ioab, e así me respondeu. ³¹ E o rei díxolle: -Fai tal como el dixo; mátao e sepúltao, e quita de min e da casa do meu pai o sangue inxustamente derramado por Ioab. ³² E Iahveh fará recaer o seu sangue sobre a súa cabeza, porque el matou a dous homes máis xustos e mellores ca el, e matouos a espada sen que o meu pai David o soubera: a Abner, fillo de Ner, xefe do exército de Israel, e a Amasa, fillo de Ieter, xefe do exército de Xudá. ³³ Que o seu sangue recaia sobre a cabeza de Ioab e sobre a cabeza da súa descendencia para sempre; pero sobre David e sobre a súa descendencia, sobre a súa casa e sobre o seu trono, haberá paz de parte de Iahveh para sempre. ³⁴ Entón Benaías, fillo de Ioías, subiu e arremetendo contra el, matouno, e foi sepultado na súa casa no deserto. ³⁵ E o rei puxo a Benaías, fillo de Ioías, sobre o exército no seu lugar, e o rei puxo a Sadoc por sacerdote en lugar de Abiatar. ³⁶ Entón o rei mandou chamar a Simei e díxolle: -Constrúete unha casa en Xerusalém, e vive alí; e non saias de alí nin a un lado nin a outro. ³⁷ porque sabe con certeza que o día que saias e cruces o arroio do Cedrom, certamente morrerás, e o teu sangue será sobre a túa cabeza. ³⁸ E Simei dixo ao rei: -A palabra é boa; tal como dixo o meu señor o rei, así fará o teu servo. E habitou Simei en Xerusalém moitos días. ³⁹ Pero sucedeu que ao cabo de tres anos, dous servos de Simei fuxiron a Gat, onda o rei Aquis, fillo de Maaca; e avisaron a Simei, dicindo: -Velaquí, os teus servos están en Gat. ⁴⁰ Entón Simei ergueuse e montou o seu asno e foi onda Aquis en Gat na procura dos seus servos. Así que Simei foi e trouxo os seus servos de Gat. ⁴¹ E informáronlle a Salomón que Simei fora de Xerusalém a Gat, e que volvera. ⁴² Entón o rei mandou chamar a Simei, e díxolle: -Non te fixen xurar por Iahveh, e advertinche, dicindo: o día que saias, para aquí ou para alá, con toda seguridade morrerás? E ti dixéchesme: -A palabra é boa, fareina. ⁴³ Por que, pois, non gardaches o xuramento de Iahveh e o mandamento que che mandei? ⁴⁴ E o rei dixo ademais a Simei: -Ti sabes ben no teu corazón todo o mal que fixeches contra o meu pai David; Iahveh, pois, fixo vir o mal sobre a túa cabeza. ⁴⁵ Pero o rei Salomón será bendito, e o trono de David será firme diante de Iahveh para sempre. ⁴⁶ E o rei mandou a Benaías, fillo de Ioías; e el saíu e feriuo, e morreu.