¹ Velaí un home de Deus que chegou, pola palabra de Iahveh de Xudá a Betel, mentres Ieroboam estaba xunto ao altar para queimar incenso, ² e, por mandato de Iahveh clamou contra el dicindo: -Altar, altar! Así di Iahveh: "Velaquí, nacerá un fillo á casa de David chamado Iosías, que sacrificará sobre ti aos sacerdotes dos lugares altos que queiman sobre ti incenso, e sobre ti queimarán ósos de homes". ³ Ese mesmo día deu un sinal, dicindo: -Este é o sinal que Iahveh falou: velaí que o altar se quebrará e a cinza que está sobre el derramarase. ⁴ E aconteceu que cando o rei Ieroboam escoitou a palabra do home de Deus que clamara contra o altar de Betel, estendeu a súa man dende o altar, e dixo: -Prendédeo! Pero no momento a man que estendeu contra el secouse e non puido endereitala. ⁵ Entón o altar partiuse e derramouse a cinza do altar, conforme o sinal que o home de Deus dera pola palabra de Iahveh. ⁶ Entón o rei respondeu, e dixo ao home de Deus: -Rógoche que aplaques o rostro de Iahveh o teu Deus, e ores por min, para que a miña man me sexa restaurada. E o home de Deus orou a Iahveh, e a man do rei foi restaurada e volveu a ser como antes. ⁷ Entón o rei dixo ao home de Deus: -Ven comigo a casa para comer, e eu dareiche un regalo. ⁸ Pero o home de Deus dixo ao rei: -Aínda que me deas a metade da túa casa, non irei contigo nin comerei pan nin beberei auga neste lugar; ⁹ Porque se me ordenou pola palabra de Iahveh, dicindo: "Non comerás pan nin beberás auga, nin volverás polo camiño por onde viñeches." ¹⁰ Marchou pois por outro camiño, e non volveu polo camiño polo que viñera a Betel. ¹¹ Pero había un profeta ancián que vivía en Betel, e os seus fillos viñeron a el e contáronlle todo o que o home de Deus fixera ese día en Betel; e contáronlle tamén a seu pai as palabras que dixera ao rei. ¹² E o seu pai díxolles: -Por que camiño foi? E os seus fillos amosáronlle o camiño polo que volvera o home de Deus que viñera de Xudá. ¹³ E el dixo aos seus fillos: -Aparelládeme o asno. E eles aparelláronlle o asno e el montou nel, ¹⁴ e foi tras do home de Deus, e atopouno sentado debaixo dunha aciñeira, e díxolle: -Es ti o home de Deus que veu de Xudá? E el dixo: -Son eu. ¹⁵ Entón díxolle: -Ven comigo á casa para comer pan. ¹⁶ Pero el dixo: -Non podo volver contigo, nin ir contigo, nin comerei pan nin beberei auga contigo neste lugar. ¹⁷ Porque por revelación de Deus foime ordenado: "Non comerás pan nin beberás alí auga, nin volverás polo camiño por onde viñeches". ¹⁸ Entón el díxolle: -Eu tamén son profeta coma ti, e un anxo faloume pola palabra de Iahveh, dicindo: Faino volver contigo á túa casa para que coma pan e beba auga. ¹⁹ Entón volveu con el, e comeu pan na súa casa e bebeu auga. ²⁰ E aconteceu que estando eles sentados á mesa, a palabra de Iahveh chegou ao profeta que o fixera volver; ²¹ E clamou ao home de Deus que viñera de Xudá, dicindo: -Isto di Iahveh: porque fuches desobediente ao mandamento de Iahveh e non gardaches o mandamento que Iahveh o teu Deus che mandou, ²² senón que volviches atrás, e comiches pan e bebiches auga no lugar onde Iahveh che dixo: non comas pan nin bebas auga; o teu corpo non irá ao sepulcro dos teus pais. ²³ E cando rematou de comer e beber, o profeta que o trouxera de volta aparelloulle o seu asno. ²⁴ Mais indo de camiño, atopouno un león e matouno; e o seu corpo quedou tendido no camiño, e o asno xunto a el, e o león xunto ao cadáver. ²⁵ E velaí que uns homes que pasaban viron o corpo tendido no camiño, e o león que estaba xunto ao corpo; e foron e contárono na cidade onde vivía o profeta ancián. ²⁶ E cando o profeta que o fixera volver do camiño o escoitou, dixo: -É o home de Deus que foi desobediente ao mandamento de Iahveh; por iso Iahveh entregouno ao león, que o esnaquizou e o matou, conforme a palabra que Iahveh lle dixera. ²⁷ Enton falou aos seus fillos dicindo: -Aparelládeme o asno. E eles fixérono. ²⁸ E el foi e atopou o cadáver tendido no camiño, e o asno e o león que estaban xunto o corpo; o león non comera o corpo nin ferira o asno. ²⁹ O profeta colleu o cadáver do home de Deus, púxoo sobre o asno e levouno. E o profeta ancián foi á cidade para facer dó por el e sepultalo. ³⁰ E puxo o cadáver no seu propio sepulcro, e eles lamentáronse por el, dicindo: -Ai, meu irmán! ³¹ E aconteceu que despois de sepultalo, falou aos seus fillos, dicindo: -Cando eu morra, sepultádeme no sepulcro no que foi sepultado o home de Deus; poñede os meus ósos xunto aos seus. ³² porque de certo cumprirase a palabra que proclamou por revelación de Iahveh contra o altar que está en Betel, e contra todos os santuarios dos lugares altos que hai nas cidades de Samaria. ³³ Con todo isto, Ieroboam non se afastou do seu mal camiño, senón que volveu escoller sacerdotes para os lugares altos de entre o pobo; e a quen el quería, consagrábao para que fose sacerdote dos lugares altos. ³⁴ E esto chegou a ser o pecado da casa de Ieroboam, polo que foi cortada e varrida da face da terra.