¹ پس گروهی اَز فریسیا و علمای دین اَ اُرشلیم اَ پَلو عیسی اُندِن وشوگُت ² چرا شاگردیای تو سُنَت مَشایخ اَ زِرِ پا اَنِسِن اَنیا دَسیای خوشو قبل از غذا خَردَه ناشُرِن ؟ ³ اَنَه در پاسُخُش گُت ، و شما چرا بَرَی حفظِ سُنَتِ خُتو حکمِ خدا رو اَزِرِ پا اَنِسی؟ ⁴ زیرا خدا اُشگُتِ بوا و نَنَی خوت گرامی بِدَری و نیز هر که بوا یا نَنَی خوش ناسزا بِگو البته باید کُشتَه بِبو ⁵ اما شما اَگویی اَگَه کِسی اَ بوا یا نَنَش بِگو هر کمکی که ممکن اِسی از مَه دریافت بُکُنی وقفَ خدا اِسی ⁶ در اِ صورَت دِگَه بَر اَنَه واجب نی اِندِه بوای خوش گرامی بِدَرِه اِندِه اِسی که شما بَرَی حفظِ سُنَتِ خویش کلامِ خدا را باطِل اَشمُری. ⁷ ای ریا کاریا اَشعیا دربارَی شما چه خوب پیشگویی اُشکِردِه اَمی کِش گُتِ ، ⁸ اِ قُومی با لَبیای خُت حُرمَت اَدَرِن اما دِلِشو از مَه دور اِسی ⁹ اَنَیا بیهودَه اَمَه عبادَت اَکُنِن و تَعلیموشو چیزی جز فرایضِ بَشری نی ¹⁰ پس اَمی جماعت اَ پَلو خُش فراش خَند و اُشگُت گُش فرا آدَی و بِفَهمی ، ¹¹ نَه اَمی که اَ دَهَنِ آدمی داخِل اَبو اَنَه نَجِس اَکُن بلکه اَمی که از دَهنِ اَنَه اَدَر دا اَمی اِسی که آدمی را نَجِس اَکُن ¹² اَمی موقَع شاگردیا شَپَلو اُندِن و شو گُت آیا اَفَمِش که اِ سُخَنِ تو اَ فریسیا ناپسَند اُندِه؟ ¹³ عیسی پاسُخُش دا هر نُهالی که پدرِ آسمانیِ مَه اُش نِکاشته ریشه کَن اَبو ¹⁴ اَنیا اَ حالِ خُش اَنِسِه اَنَیا راهنمایی های کورِن هر گاه کوری عصا کِشِ کورِ دیگَری بُیس هَر دوشو اَ چاه اَکِوِن ¹⁵ پطرُس اُشگُت ، اِ مَثَلی بَرَی اَما شَرح آدِه. ¹⁶ عیسی جَوابُش دا : آیا شما هنوز دَرک ناکُنی؟ ¹⁷ آیا نافَمی کِه هَر چی اَز دَهَن داخِل اَبو اَشِکَم اَچو و دَفع اَبو ؟ ²⁰ هر چی از دَهَن اَدَر دا از دِل سَرچِشمَه اَگِرِه و اَدِه اِسی کِه آدمی را نَجِس اَکُن . ¹⁹ چون از دِل اِسی که اَفکارِ پلید ،قتل ،بی عفتی، دزدی، شهادتِ دروغ، و تهمَت سرچِشمَه اَگِرِه ، ¹⁸ اِدَیا اِسی که شَخص و نَجِس اَکُن نِه غذا خَردَه با دَستیای نِشُسَه ²¹ عیسی اَنکِه تَرکُش کِه و اَمَنطَقی صور وصَیدون چو ²² روزی زَنی کَنعانی از اَهالیِ اَمکِه شَه پَلو اُند فَریاد زَنونُش گُت ، سَرورِه مَه اَی پُسِ داوود اَ مَه رَحم بُکُن دُتُم سَخت دیو زَتَه بُدِه ²³ اما عیسی هیچ جوابیش ندا تا اِنکِه شاگِردیا اَ جلو اُندِن و از اَنَه خواهِش شو کِه و شوگُت اَنا مُرَخَص بُکُن فریاد زَنون از پَیِ اَما دُندُی ²⁴ اَنَه دَر جَواب اُشگُت، مَه تنها بَرَی گوسفندیای گُم بُودَی بنی اسراییل فرستادَه بُسِم. ²⁵ و اَنا زَنو اُند اَ روبروش زانوش زَت و اُشگُت سَروَرِ مَه اَ مَه یاری بُکُن اَنَه ²⁶ در جواب اُشگُت " نوِ فرزندیا گِرِتَه وَ پِشِ سَگیا بِسَه روا نی ²⁷ ولی زَنو اُشگُت اُ سَروَرُم ، اما سَگیا نیز از خوردَیای کِه از سُفرَی صاحبیاشو اَکِت اَخُرِن . ²⁸ اَمی موقَع عیسی اُشگُت ، ایمانِ تو عظیم اِسی خواهشِ تو براوَردَه اَبو اَمی موقَع دُتِ اَنَه شفا پیداش کِه ²⁹ عیسی از اَمکِه چو و کِنارَه دریاچِه جلیل رَد بُیس اَ کوهسار رَسی و اَمکِه شِه . ³⁰ جماعتی گَپ شَه پَلو اُندِن و با خوشو لنگیا و کوریا وفَلجیا و گُنگیا و بیماریای دِگَه شو آردِسُن ، اَ پِشِ پای عیسی شونا و اَنَیا شفا اُشدا، ³¹ مردُم چون شو بینا که گنگیا حرف اَزِتاین و فلجیا تندُرُست بُسِن لنگیا اَ راه اَچِداین و کوریا بینا اَبوداین تَعجبشو که خدای اسراییل را تمجیدشو که. ³² عیسی شَه شاگردیای خوش گُت بَین ، و اُشگُت ، دلُم بَرَی مردُم اَسُتای چون اَکنون سِه روز اِسی که با مَه اِسِن و چیزی بَرَی خَردَشو نی اُمنُوی اِدَیا گُشنَه اُچِن نِکُنِه اَتِه راه از پا بِکِوِن ³³ شاگردیا شوگُت در اِ بیابو از کجا ماشا نوِ کافی بَرَی سیر کِردَی اِ جَمعیتی فراهم بُکُنَم ؟ ³⁴ اُشگُت چَنتا نوتواِ؟ اُشگُت هَفتا نو و چنتا مَی کَیدو . ³⁵ عیسی اَ مَردُم اُشگُت تا اَزَمی اُنَین ³⁶ اَمی مُوقَع هَفتا نو وَ چَند مَی اُشگِرِت شُکرگُزاریش که اَنَیا پَرَش که اَ شاگردیای خوشُش دا و اَنَیا شا مَردُم دا ³⁷ هَمَه شُخَه و سیر بُدِن و شاگردیا هفت زنبیل پُر از خوردَیای باقی مُوندَه شو واسِه . ³⁸ تعداد کسیای که خوراک شُو خَردِسُن غَیر از زِنیا و بِچیا چهار هزار مَرد اَند . ³⁹ پَس از اِدِه که عیسی مَردُم مُرِخَص اُشکِه سوارِ قایق بُویس اَناحیَه ی مَجدان چو