1
و در همان روز، عیسی از خانه اَ دَر اُند، اَ کنارهٔ دریا نشست
2
و گروهی بسیار بَرَی اَنَ جمع بُودِن، بقسمی که اَنَ به کشتی سوار بُویس، قراراُش گِرِت هَمَشو بر ساحل وَیسَدِن؛
3
وقتی برزگری بجهت پاشیدنِ تخم اَدَر چُو.
4
و چون تخم شَپاشی، قدری اَ راه چو و مُرغیا اُندِن، اَنَیا شو خَ.
5
و بعضی بر سنگلاخ جایی که خاک زیادیش نیَند کَت، و زودی سبز بوُیس، چونکه زمین عمق اُش نیَند ،
6
و چون آفتاب اَ دَر اُند سوُتِن و چون ریشَه شوُ نیَند خُشک بُدِن.
7
واَنیا خَفَه شُکه
8
و اما بَقیه ی بَذریا اَ زَمی خَش کَتِن وبار اُشکه بعضی صد برابر وبعضی شصت برابرو بعضی سی
9
هر که گُش اُشه ِبشنُوه
10
اِ مَثَلیا اَ گُتایش
11
در جواب اِدیا اُشگُت درک رازیای ملکوت اسمو اَ شماعطا بُده اما نه اِدَیا
12
هر که اُشه اَنه داده اَبوتا اَ فراونی اُشبو و اَنه که اُشنی اَمی که اُشه از اَنه گِرته اَبو
13
نگران اِسن ونابینن و شنوا اِسن وناشُنون و نافَهِمن و
14
در حق اِدیا نبوت اشعیا تمام اَبو که اَگو اَ گوش خوت اَشنوی اما هیچ نافهمی اَ چِش خوت اَبینی اما هیچ درک ناکنی
15
چون دل اِقومی سنگین بُودهِ گوشیاشو سنگین بُوده و چشمییای خوشو شُبَسهِ نِکُنهِ با چشیاشو بِبِینن و با گوشیاشو بِشنون ودر دلیای خشو بِفَهمن و واگردِن وشفا شوآده
16
گُوشُوتوُ زیرا که اَشنُوِن
17
زیرا هرآیه به شما مُگُتِ بسا انبیا و عادلان شَخواسته که آنچه شما اَبینِش، ببینِن و شُنِبینا و آنچه اَشنُفی، بشنُفِن و شُنشنُفتِ.
18
پس شما معنی مَثَل برزگر را بشنُوی .
19
هنگامی که کِسی کَلامِ پادشاهی آسمو را اَشنُوِه اما اَنَه دَرک ناکُن ،شَریر دا وَ هَر چی دَر دِلِ او کاشتِه بُدِه اَدُزِه . اَدِ اَمی بَذری اِسی که دَر راه کاشتَه بُده
20
واما بَزری که بَر زَمیِ سَنگُلاخ کَت کِسی اِسی که کلام رو اَشنُوه وَ زودی اَنَه باشادی قَبولَ کُن
21
اما چون در خوت ریشَش نی تنها یَک کَمی دوام دارِه وقتی بِسببِ کلام سختی یا آزاری بروز اَکُن دَر دَم اَکِوِن
22
بَذری که در میونِ خاریا کاشتَه بویس کِسی اِسی که کلام را اَشنُوه اَما نِگَرانی های اِ دنیا وَ فَریبَندِگیِ ثروت اَنَه خَفَه کُن و بی ثَمَر اَکُن.
23
اما بَزری که دَر زَمیِ نیکو کاشتِه اَبو ، کسی اِسی که کلام را اَشنُوِه و اَنَه اَفَمه و باروَر اَبو صد ، شَصت، یا سی برابر ثَمَر دارِه
24
عیسی مَثَلِ دیگَه بَرَی اِدَیا شُو پادشاهی آسمو همانندِ مَردی اِسی که در مزرَعه خوُش بَزرِ خَشُ اُشپاشی ،
25
هنگامی که مَردمیا اَ خُو اَندِن دُشمَنُش اُند وَ در میونِ گندم علفِ هرز اُش کاشت و چو.
26
چون گندم سبز بویس و خوشَه شو علفَ هرز نیز پیدا بویس
27
غلامیای صاحب خونَه اَ پِشِ اَنَه چِدِن وَ شو گُت آقا مَگر تو بَذرِ خَش دَر مَزرَعَت اُت نِکاشتِه؟ پس علَفِ هرز اَز کُجا اُند
28
دَر جواب اُش گُت اِ کارِ دُشمن اِسی غلامیا اَز اَنَه شو پرسی آیا تَوی اُچَم اَنَیا جَمع بُکُنَم؟
29
اُشگُت نَه اَگر تا وی علفیای هرز را جَمع بُکُنی ممکن اِسی گَندم از ریشَه بِکَنی.
30
اونِسی هر دو تا فصلِ درو با هم رُشد بُکُنِن . در اَمی زمان اَدرو گریا اَگواِم که اول علفیای هرز را جمع بُکُنِن دَسَه بُکُنِن تا بِسوخَنِه پس گندمیا جَمع بُکُنِن اَ انبارِ مَه بیارِن
31
عیسی بَرَی اَنَیا یَک مَثَلِ دیگَش اَو پادشاهی آسمو هَمچون دانَی خَردلی اِسی که کسی اَنَش اُش واسِه و در مزرعَش اُش کاشت .
32
با اِدِه که دانه خَردَل اَز همَی دانَیا کَیدوتَر اِسی ، اما چون رشد اَکُن گَپتَر اَز هَمَی گیایای باغ اَبُواَ درختی بَدَل اَبو چنانکه پرندیای آسمو دااِن در شاخیاش آشیونَه اَسازِن
33
سپس بَرَی اِدَیا مَثَلِ دِگَشو اُشگُت پادشاهی آسمو مِثِ خمیر مایَی اِسی که زِنی اُش واسِه با سه کیسَی گَپ آرد مَخلوط اُشکِه تا تمامِ خمیر وَراُند
35
عیسی هَمَی اِ مطلبیا را با مثَلیا بَرَی جماعت بیانُش کِه و بدونِ مَثَل اَ اَنَیا هیچیش نِگُت ،
34
اِ واقَع بُیس تا کلامِ نبی انجام بِرَسِه کِه اُش گُتِسون دَهَنِ خوت اَ مَثَلیاباز اَ کُنِم و هَر چه اَز آغازِ جهان مُخفی بُدِه بیان اَکُنِم
36
پس عیسی جمعیت را تَرکُش کِه و داخل خونَه چو هَمی موقَع شاگِردیاش شَه پَلو چِدن وَ شوگُت مَثشل علفهای هَرزِمَزرَعَه بَرَی اَما شَرح آدِه .
37
اَنا در پاسُخُش گُت ، شخصی که بَذر خَش در مَزرَعَه اَکارِه پُسِه اِنسان اِسی ،
38
و مَزرَعَه اِ جهانی اِسی وَبَذر خَش فرزندیای پادشاهی آسمونِن ،علفیای هرز فَرزندیای اَنَه شَریرِن.
39
و دشمنی که اَنَیا اَکارِه اِبلیس اِسی فصلِ درو پایانِ اِ عصری اِسی و دروگَریا فرشتیا اِسِن
40
اَمدِه که علفیای هرز جَمع کُنِن و در تَش اَسُخَنِن ، در پایان اِعصری اِندِه اَبو ،
41
پُسِه انسان فرشتیای خوش اَفِرِسه و اَنَیا هَر چه که باعِث گناه اَبو و نیز تمام بَد کاریا اَز پادشاهی اَنَه جَمع اَکُن
42
و اَنَیا را در کورَی تَش اَبی، جایی که گریخ و دَندواَ دَندو سایدَه اَبو
43
پس پارسایا در پادشاهی بُوای خُت هَمچون خورشید اَدِرَخشِن هر که گوشُشه بِشنُوِه
44
پادشاهی آسمو مِثلِ گَنجی اِسی پِنهون دَر دِلِ زَمی که شَخصی اَنَه پیدا اَکُن سپس دوباره پنهون شَکُن و از خوشحالی اَچو و هر چی اُشِه اَفِرِشِه و اَنَه زمینی اَخِلِه .
45
اَمدِه که پادشاهی آسمو مانند تاجری اِسی جویای مرواریدیای نفیس
46
پس چون مرواریدیای بسیار با اَرزشی پیدا اَکُن اَچو هر چی اُشه اَفِرِشه و اَنَه مروارید را اَخِله
47
و باز پادشاهی آسمو مثل توری اِسی که اَ دریا اَبَین و همَی گونَه مَی{ماهی} داخل اَنَه اَچو
48
همی موقَی که تور پُر اَبو اَنَه اَساحل اَکَشَنِن سپس اَنَین خَشیا دَر سَبد جَمع اَکُنِن اَما ذبَدیا اَ دُور اَبَین
49
در پایانِ اِ عَصری اِندِه اَبو فرشتیا دااِن و بد کاریا را اَز میونِ درستکاریا اَدَر اَکُنِن ،
50
و اَنَیا در کورَی تَش اَبَین، جایی که گریخ ودندو اَ دَندو ساییدَه اَبو
51
پس اُش پُرسی ، آیا هَمی اِ مَطلبی را دَرکتو که ؟ پاسُخشو دا ، اُ .
52
عیسی اُش گُت پس هر عالِم دین در بارَی پادشاهی آسمو تعلیمُش گِرِته مِثِ صاحب خونَی اِسی که از خَزونَی خوش چیزیای نو و کُهنَه اَ دَر دارِه
53
و چون عیسی اِ مِثَلیا تَمومُش که هَمی مکانی تَرکُش که
54
و اَشهرِ خوش چو ،ودر کَنیسه اَ تعلیمِ مردم مَشغول بُویس ، مردم در شگِفت اَندِن و شا پرسی اِمردی اِ حِکمت و قدرتِ انجام معجزیا را از کجا کَسبُش کِرده؟
55
مَگَه اَنَه پُسِ نجار نی ؟مَگَه اسمِ نَنَش مریم نی؟ وبرادریاش یعقوب و یوسف وشمعون ویهودا نیسِن؟
56
مَگَه هَمَی خواهریاش در میونِ اَما زندگی ناکُنِن ؟ پس اِدَیا را اَز کجا کَسبُش کِردِه؟
57
پس اَنَظَرشو ناپسَند اُند . اما عیسی شَه اَنَیا گُت: "نبی بی حُرمَت نابو جز اَشهر خوش و خونَی خویش ".
58
و در اَنکَه بخاطِر بی ایمانیِ اَنَیا معجزاتِ زیادی اُشنِکِه