1 ¹ Ҳакамлар ҳукмронлик қилган кунларда ерда очарчилик бошланди. Яҳудиянинг Бейт-Леҳем шаҳридан бўлган бир киши хотини ҳамда икки ўғли билан бирга Мўаб далаларига яшаш учун кетди. ² Бу одамнинг исми Элималек, унинг хотинининг исми Наоми ва унинг иккита ўғлининг исмлари Махлон ва Хилион эди. Улар Яҳудиянинг Бейт-Леҳем деган жойидан Эфрайим қабиласидан эдилар. Улар Мўаб далаларига келиб, ўша жойда қолдилар. ³ Сўнгра Наомининг эри Элималек вафот этди ва у ўзининг икки ўғли билан қолди. ⁴ Улар ўзларига мўабликлардан хотин олдилар. Бирининг исми Орпаҳ, бошқасининг исми Рут эди. Улар ўша жойда ўн йилга яқин яшадилар. ⁵ Кейин эса унинг иккала ўғли Махлон ва Хилион ҳам вафот этдилар. Бу аёл иккала ўғлидан ва эридан жудо бўлди. ⁶ Шунда Наоми ўзининг келинлари билан бирга ўрнидан туриб, Мўаб еридан қайтиб кетди, чунки Раббий Ўз халқига ташриф буюрганини ҳамда уларга нон берганини у Мўаб далаларида эшитди. ⁷ Шундай қилиб, у ўзи яшаган ўша жойдан чиқди ва унинг иккала келини у билан бирга чиқди. Улар Яҳудия ерига қайтаётиб, йўлда кетаётганларида, ⁸ Наоми ўзининг иккала келинига деди: “Боринглар, ҳар бирингиз ўз онангизнинг уйига қайтинглар. Сизлар ўлган фарзандларимга ва менга қандай эзгулик қилган бўлсангизлар, Раббий ҳам сизларга шундай эзгулик қилсин. ⁹ Сизларнинг ҳар бирингиз ўз эрингизнинг уйида бошпана топишингизни Раббий ато қилсин”. Сўнг у уларни ўпди ва улар фарёд кўтариб йиғладилар. ¹⁰ Улар унга: “Йўқ, биз сен билан бирга сенинг халқинг олдига қайтамиз”,- дейишди. ¹¹ Лекин Наоми деди: “Қайтинглар, қизларим. Мен билан кетишнинг сизларга нима кераги бор? Ахир менинг қорнимда сизларга эр бўла оладиган ўғиллар борми? ¹² Қизларим, қайтинглар, боринглар, чунки эрга тегиш учун мен энди қариман. Агарда мен: “Менинг ҳали умидим бор”, деб айтсам ва, ҳаттоки, бу кечанинг ўзида турмушга чиқиб, сўнгра ўғиллар туғсам ҳам, ¹³ сизлар улар улғайгунларига қадар кута оласизларми? Сизлар турмушга чиқмасдан уларни кутасизларми? Йўқ, қизларим! Энди мен сизлар учун анча қайғурмоқдаман, чунки Раббийнинг қўли менга қарши кўтарилди”. ¹⁴ Улар овозларини баланд кўтариб, яна йиғлай бошладилар. Сўнг Орпаҳ қайнонасини ўпиб хайрлашди, Рут эса у билан бирга қолди. ¹⁵ Наоми эса унга: “Мана, Орпаҳ ўз халқига ва ўз худоларига қайтди, сен ҳам Орпаҳнинг ортидан боргин”,- деди. ¹⁶ Лекин Рут деди: “Сизни ташлаб, қайтиб кетишга мени мажбур қилманг, лекин сиз қаерга борсангиз, мен ҳам ўша ерга бораман ва сиз қаерда яшасангиз, мен ҳам ўша ерда яшайман. Сизнинг халқингиз менинг халқим ва сизнинг Худойингиз менинг Худойим бўлади. ¹⁷ Сиз қаерда вафот этсангиз, мен ҳам ўша ерда вафот этаман ва дафн қилинаман. Агар сиз билан мени фақатгина ўлим ажратмаса, Раббий менга уни, буни ва бундан ҳам кўпроғини қилсин”. ¹⁸ У Наоми билан кетишга қатъий қарор қилганини кўриб, у уни қайтишга мажбур қилишдан тўхтади. ¹⁹ Шундай қилиб, улар иккаласи биргаликда кетдилар ва Бейт-Леҳемга етиб келдилар. Улар Бейт-Леҳемга келганларида, бутун шаҳар улар туфайли ҳаракатга келди ва: “Бу Наомими?”- дер эдилар. ²⁰ У уларга деди: “Мени Наоми, деб атаманглар. Мени Мара, деб атанглар, чунки Сарвари Коинот мени оғир қайғуга ботирди. ²¹ Мен бу ердан тўлиб-тошиб чиққан эдим, бироқ Раббий мени бўш қайтарди. Раббий менга қарши гувоҳлик берганида ва Сарвари Коинот менга кулфат юборганида, нима учун сизлар мени Наоми, деб атайсизлар?” ²² Шундай қилиб, Наоми билан унинг келини, Мўаб еридан келган мўаблик Рут биргаликда қайтиб келдилар. Улар Бейт-Леҳемга арпа йиғимининг бошида келдилар.