1 ¹ Мен, Худонинг ва Раббий Исо Масиҳнинг қули Ёқуб, дунёга тарқалиб кетган ўн икки қабилага – қувонинглар, деб айтяпман. ² Эй, биродарларим, сизлар турли васвасаларга тушиб қолганингизда ҳам, буни бутун қувонч билан қабул қилинглар. ³ Шуни билингларки, имонингизнинг синалиши сабр-тоқат ҳосил қилади. ⁴ Сабр-тоқатингиз эса амалда мукаммал бўлсин, токи сизлар ҳамма нарсада камчиликсиз, етук ва комил бўлинглар. ⁵ Агар сизлардан бирортангизга донолик етишмаса, унда таъна қилмасдан ҳаммага самимият билан берувчи Худодан сўрасин ва унга берилади. ⁶ Лекин ўша одам ҳеч шубҳа қилмасдан имон билан сўрасин, чунки шубҳа қилувчи – шамол кўтараётган ва тўзитиб юбораётган денгиз тўлқинига ўхшайди. ⁷ Бундай одам Раббийдан бирон нарса олишни умид ҳам қилмасин. ⁸ Фикрида иккиланаётган одам ўзининг ҳамма йўлларида беқарордир. ⁹ Камситилган биродар ўзининг юксалиши билан мақтансин. ¹⁰ Бой эса ўзининг пасайиши билан мақтансин, чунки у ўтнинг гули каби ўтиб кетади. ¹¹ Қуёш чиқиб, жазирама иссиғи билан ўтни қуритиб юборади. Ўтнинг гули тўкилади ва унинг бутун гўзаллиги йўқолади. Бой одам ҳам ўз йўлларида худди шундай сўлиб қолади. ¹² Васвасага бардош берган одам бахтлидир. Чунки у синовдан ўтгач, Раббийни севадиганларга ваъда қилинган ҳаёт тожини олади. ¹³ Васвасага тушганда, ҳеч ким: “Худо мени васвасага соляпти,”- демасин. Чунки Худо ёвузлик билан васваса қилинмайди, Ўзи ҳам ҳеч кимни васвасага солмайди. ¹⁴ Лекин ҳар бир одам ўзининг ҳирсига қизиқиб, алданиб васвасага тушади. ¹⁵ Ҳирс эса ҳомиладор бўлиб гуноҳни туғади, қилинган гуноҳ эса ўлимни туғади. ¹⁶ Эй, севикли биродарларим, алданманглар! ¹⁷ Ҳар бир эзгу эҳсон, ҳар бир мукаммал ҳадя юқоридан, нурлар Отасидан тушади. Унда ўзгариш йўқ, ўзгарувчан соя ҳам йўқдир. ¹⁸ Биз Унинг ижодларининг баъзи бир бошланғичи бўлишимиз учун Худо Ўз иродаси бўйича бизни ҳақиқат Сўзи орқали туғди. ¹⁹ Шундай қилиб, севикли биродарларим, ҳар бир одам тинглаш учун чаққон, гапириш учун вазмин ва ғазабланиш учун суст бўлсин. ²⁰ Чунки инсон ғазаби Худонинг ҳақлигини рўёбга чиқармайди. ²¹ Шунинг учун барча ифлосликни ва ҳаддан ортиқ ёвузликни бир четга йиғиштириб қўйинглар. Сизларнинг ичингизга экилаётган ва жонларингизга нажот беришга қодир бўлган Худонинг Сўзини мулойимлик билан қабул қилинглар. ²² Ўз-ўзини алдайдиган Сўзнинг фақат тингловчилари эмас, балки бажарувчилари бўлинглар. ²³ Чунки ким Сўзни тинглаб, уни бажармаса, у ўзининг асл юзини кўзгуда кўраётган одамга ўхшайди. ²⁴ У ўзига бир қараб, кетди ва дарҳол ўзининг қандай эканлигини унутди. ²⁵ Лекин ким озодликнинг мукаммал Қонунига синчиклаб қараб, унда турадиган бўлса, у одам унутувчан тингловчи эмас, балки Сўзни бажарувчиси бўлиб, ўз ҳаракатларида бахтли бўлади. ²⁶ Агар орангиздаги бирор одам ўзини диёнатли ҳисоблаб, тилини тиймаса, лекин ўз юрагини алдаса, унинг диёнати беҳудадир. ²⁷ Отамиз Худо олдида пок ва бенуқсон диёнат – етиму беваларнинг қайғуларида уларга ғамхўрлик қилиш ҳамда бу дунёдан ўзини беғубор сақлашдир.