¹ Cando Xesús terminou todas estas palabras, dixo aos seus discípulos: ² Sabedes que dentro de dous días celébrase a Pascua, e o Fillo do Home será entregado para ser crucificado. ³ Entón os principais sacerdotes e os anciáns do pobo reuníronse no patio do sumo sacerdote chamado Caifás. ⁴ E tramaron entre eles prender a Xesús con engano e matarlle. ⁵ Pero dicían: Non durante a festa, para que non haxa un tumulto no pobo. ⁶ E achándose Xesús en Betania, en casa de Simón o leproso, ⁷ achegóuselle unha muller cun frasco de alabastro de perfume moi custoso, e derramouno sobre a súa cabeza cando estaba sentado á mesa. ⁸ Pero ao ver isto, os discípulos indignáronse, e dicían: Para que este ⁹ desperdicio? Porque este perfume podía venderse a gran prezo, e o diñeiro haberllo dado aos pobres. ¹⁰ Pero Xesús, dándose conta, díxolles: Por que molestades á muller? Pois boa obra fixo comigo. ¹¹ Porque aos pobres sempre os teredes convosco, pero a min non sempre me teredes. ¹² Pois ao derramar ela este perfume sobre o meu corpo, fíxoo a fin de prepararme para a sepultura. ¹³ En verdade dígovos: Onde queira que este evanxeo predíquese, no mundo enteiro, falarase tamén do que esta fixo, en memoria súa. ¹⁴ Entón un dos doce, chamado Judas Iscariote, foi aos principais sacerdotes, ¹⁵ e dixo: Que estades dispostos a darme para que eu entréguevolo? E eles pesáronlle trinta pezas de prata. ¹⁶ E desde entón buscaba unha oportunidade para entregarlle. ¹⁷ O primeiro día da festa dos pans sen fermento, achegáronse os discípulos a Jesús, dicindo: Onde queres que che fagamos os preparativos para comer a Pascua? ¹⁸ E El respondeu: Ide á cidade, a certo home, e dicídelle: «O Mestre di: “O meu tempo está preto; quero celebrar a Pascua na túa casa cos meus discípulos”». ¹⁹ Entón os discípulos fixeron como Xesús mandáralles, e prepararon a Pascua. ²⁰ Á tardiña, estaba El sentado á mesa cos doce discípulos. ²¹ E mentres comían, dixo: En verdade dígovos que un de vós entregarame. ²² E eles, profundamente entristecidos, comezaron a dicirlle un por un: Seica son eu, Señor? ²³ Respondendo El, dixo: O que meteu a man comigo no prato, ese entregarame. ²⁴ O Fillo do Home vaise, segundo está escrito del; pero ai daquel home por quen o Fillo do Home é entregado! Mellor fose a ese home non nacer. E respondendo ²⁵ Xudas, o que lle ía a entregar, dixo: Seica son eu, Rabí? E El díxolle: Ti dixéchelo. ²⁶ Mentres comían, Xesús tomou pan, e bendicíndoo, partiuno, e dándollo aos discípulos, dixo: Tomade, comede; isto é o meu corpo. ²⁷ E tomando unha copa, e dando grazas, deulla, dicindo: Bebede todos dela; ²⁸ porque isto é o meu sangue do novo pacto, que é derramada por moitos para o perdón dos pecados. ²⁹ E dígovos que desde agora non beberei máis deste froito da vide, ata aquel día cando o beba novo convosco no reino do meu Pai. ³⁰ E despois de cantar un himno, saíron cara ao monte das Olivos*. ³¹ Entón Xesús díxolles: Esta noite todos vós apartarédesvos por causa de min, pois escrito está: «Ferirei o pastor, e as ovellas do rabaño dispersaranse». ³² Pero despois de que eu resucitase, irei diante de vós a Galilea. ³³ Entón Pedro, respondendo, díxolle: Aínda que todos apártense por causa de ti, eu nunca me apartarei. ³⁴ Xesús díxolle: En verdade dígoche que esta mesma noite, antes que o galo cante, negarasme tres veces. ³⁵ Pedro díxolle: Aínda que teña que morrer contigo, xamais che negarei. Todos os discípulos dixeron tamén o mesmo. ³⁶ Entón Xesús chegou con eles a un lugar que se chama Getsemaní, e dixo aos seus discípulos: Sentádevos aquí mentres eu vou alá e ouro. ³⁷ E tomando consigo a Pedro e aos dous fillos de Zebedeo, comezou a entristecerse e a angustiarse. ³⁸ Entón díxolles: A miña alma está moi aflixida, ata o punto da morte; quedade aquí e velade comigo. ³⁹ E adiantándose un pouco, caeu sobre o seu rostro, orando e dicindo: Pai meu, se é posible, que pase de min esta copa; pero non sexa como eu quero, senón como ti queiras. ⁴⁰ Viño entón aos discípulos e atopounos durmindo, e dixo a Pedro: Conque non puidestes velar unha hora comigo? ⁴¹ Velade e orade para que non entredes en tentación; o espírito está disposto, pero a carne é débil. ⁴² Apartándose de novo, orou por segunda vez, dicindo: Pai meu, se esta non pode pasar sen que eu bébaa, fágase a túa vontade. ⁴³ E veu outra vez e achounos durmindo, porque os seus ollos estaban cargados de soño. ⁴⁴ Deixándoos de novo, foise e orou por terceira vez, dicindo outra vez as mesmas palabras. ⁴⁵ Entón veu aos discípulos e díxolles: Aínda estades durmindo e descansando? Velaquí, chegou a hora, e o Fillo do Home é entregado en mans de pecadores. ⁴⁶ Levantádevos! Imos! Mirade, está preto o que me entrega. ⁴⁷ Mentres aínda estaba El falando, velaquí, Xudas, un dos doce, chegou acompañado de unha gran multitude con espadas e garrotes, de parte dos principais sacerdotes e dos anciáns do pobo. ⁴⁸ E o que lle entregaba déralles un sinal, dicindo: Ao que eu bique, ese é; prendédelle. ⁴⁹ E enseguida achegouse a Xesús e dixo: Salve, Rabí! E bicoulle. ⁵⁰ E Xesús díxolle: Amigo, feixe o que viñeches facer. Entón eles achegáronse, botaron man a Xesús e prendéronlle. ⁵¹ E sucedeu que un dos que estaban con Xesús, estendendo a man, sacou a súa espada, e ferindo o servo do sumo sacerdote, cortoulle a orella. ⁵² Entón Xesús díxolle: Volve a túa espada ao seu sitio, porque todos os que tomen a espada, a espada perecerán. ⁵³ Ou pensas que non podo rogar ao meu Pai, e El poñería á miña disposición agora mesmo máis de doce lexións de anxos? ⁵⁴ Pero, como se cumprirían entón as Escrituras que din que así debe suceder? ⁵⁵ Naquel momento Xesús dixo ao xentío: Como contra un ladrón saístes con espadas e garrotes para arrestarme? Cada día adoitaba sentarme no templo para ensinar, e non me prendestes. ⁵⁶ Pero todo isto sucedeu para que se cumpran as Escrituras dos profetas. Entón todos os discípulos abandonáronlle e fuxiron. ⁵⁷ E os que prenderon a Xesús leváronlle diante o sumo sacerdote Caifás, onde estaban reunidos escríbalos e os anciáns. ⁵⁸ E Pedro foi seguindo de lonxe ata o patio do sumo sacerdote, e entrando, sentou cos alguaciles para ver o fin de todo aquilo. ⁵⁹ E os principais sacerdotes e todo o concilio procuraban obter falso testemuño contra Xesús, co fin de darlle morte, ⁶⁰ e non o acharon a pesar de que se presentaron moitas falsas testemuñas. Pero máis tarde presentáronse dous, ⁶¹ que dixeron: Leste declarou: «Eu podo destruír o templo de Deus e en tres días reedificarlo». ⁶² Entón o sumo sacerdote, levantándose, díxolle: Non respondes nada? Que testifican estes contra ti? ⁶³ Mais Xesús calaba. E o sumo sacerdote díxolle: Conxúroche polo Deus vivente que nos digas se ti es o Cristo, o Fillo de Deus. ⁶⁴ Xesús díxolle: Ti mesmo dixéchelo; con todo, dígovos que desde agora veredes ao Fillo do Home sentado á destra do Poder, e vindo sobre as nubes do ceo. ⁶⁵ Entón o sumo sacerdote rachou os seus vestiduras, dicindo: Ha blasfemado! Que necesidade temos de máis testemuñas? Velaquí, agora mesmo oístes a blasfemia; ⁶⁶ que vos parece? Eles responderon e dixeron: É reo de morte! ⁶⁷ Entón cuspíronlle no rostro e déronlle de puñadas; ⁶⁸ e outros lle losqueaban, dicindo: Adiviña, Cristo, quen é o que che golpeou? ⁶⁹ Pedro estaba sentado fóra no patio, e unha serventa achegóuselle e dixo: Ti tamén estabas con Xesús o galileo. ⁷⁰ Pero el negouno diante de todos eles, dicindo: Non sei de que falas. ^{71 72} Cando saíu ao portal, viuno outra serventa e dixo aos que estaban alí: Leste estaba con Xesús o nazareno. E outra vez el negouno con xuramento: Eu non coñezo a ese home! ⁷³ E un pouco despois achegáronse os que estaban alí e dixeron a Pedro: Seguro que ti tamén es un deles, porque aínda a túa maneira de falar descóbreche. ⁷⁴ Entón el comezou a maldicir e a xurar: Eu non coñezo a ese home! E ao instante un galo cantou. ⁷⁵ E Pedro acordouse do que Xesús dixera: Antes que o galo cante, negarasme tres veces. E saíndo fóra, chorou amargamente.