¹ E Xacob habitou na terra onde peregrinara o seu pai, na terra de Canaán. ² Esta é a historia das xeracións de Xacob: Xosé, cando tiña dezasete anos, apacentaba o rabaño cos seus irmáns; o mozo estaba cos fillos de Bilha e cos fillos de Zilpa, mulleres do seu pai. E Xosé trouxo ao seu pai malos informes sobre eles. ³ E amaba Israel a xosé máis que a todos os seus fillos, porque era para el o fillo da súa vellez; e fíxolle unha túnica de moitas cores. ⁴ E viron os seus irmáns que o seu pai amábao máis que a todos os seus irmáns; por iso odiábano e non podían falarlle amistosamente. ⁵ E Xosé tivo un soño e cando o contou aos seus irmáns, eles odiárono aínda máis. ⁶ E el díxolles: Rógovos que escoitedes este soño que tiven. ⁷ Velaquí, estabamos a atar feixes no medio do campo, e velaquí que o meu feixe levantouse e púxose dereito, e entón os vosos feixes poñíanse ao redor e inclinábanse cara ao meu. ⁸ E os seus irmáns dixéronlle: Seica reinarás sobre nós? Ou seica serás señor sobre nós? E odiárono aínda máis por causa dos seus soños e das súas palabras. ⁹ Tivo outro soño e contouno aos seus irmáns, dicindo: "Velaí, tiven outro soño máis; e velaquí, o sol, a lúa e once estrelas inclináronse ante min. ¹⁰ E díxolle ao seu pai e aos seus irmáns; e o seu pai reprochouno e díxolle: Que é este soño que tiveches? Irei eu, a túa nai e os teus irmáns a inclinarme diante de ti? ¹¹ E os seus irmáns tiñan envexa del, pero o seu pai reflexionaba sobre o que dixera. ¹² Entón os seus irmáns foron para apacentar o rabaño do seu pai a Siquem. ¹³ Israel díxolle a Xosé: "Os teus irmáns non están a apacentar o rabaño en Siquem? Ven e mandareite a eles. E díxolle: Irei. ¹⁴ Entón Israel díxolle: "Vai agora e mira como están os teus irmáns e como está o rabaño e tráeme noticias deles. Entón mandouno dende o val de Hebrón, e Xosé foi a Siquem. ¹⁵ E mentres andando el perdido polo campo, atopouno un home, e o home preguntoulle: Que buscas? ¹⁶ E el respondeu: "Busco aos meus irmáns; Por favor, infórmame onde están a pacer o rabaño. ¹⁷ E respondeulle o home: "Saíron de aquí, pois eu oínlles dicir: "Imos a Dotán". Entón Xosé foi tras os seus irmáns e atopounos en Dotán. ¹⁸ Cando o viron de lonxe, e antes de que se achegase a eles, conspiraron contra el para matalo. ¹⁹ E dixéronse uns aos outros: "Aquí vén o soñador". ²⁰ Agora, pois vinde, matémolo e botémolo nun dos pozos; e diremos: "Unha besta salvaxe devorouno". Despois veremos cales son os seus soños. ²¹ Pero Rubén escoitou isto e liberouno das súas mans e dixo: "Non o matemos". ²² Tamén díxolles Rubén: "Non derramedes sangue". Botádeo neste pozo do deserto, pero non lle poñades a man enriba. Isto dixo para liberalo das súas mans e devolvelo ao seu pai. ²³ E aconteceu que cando Xosé chegou aos seus irmáns, quitáronlle a Xosé a túnica, a túnica de moitas cores que levaba posta; ²⁴ E collérono e guindárono no pozo. E o pozo estaba baleiro, non había auga nel. ²⁵ Entón sentáronse a comer e, ao erguer os ollos, viron unha caravana de ismaelitas que viña de Galaad cos seus camelos cargados de resina aromática, bálsamo e mirra, e baixaban cara a Exipto. ²⁶ Xudá díxolles aos seus irmáns: "Que gañaremos matando ao noso irmán e ocultar o seu sangue? ²⁷ Veña, vendámolo aos ismaelitas e non sexa as nosas mans contra el, porque é o noso irmán, a nosa carne". E os seus irmáns concordaron con el. ²⁸ E cando pasaron os comerciantes madianitas, tiraron a Xosé do pozo e venderon a Xosé aos ismaelitas por vinte pezas de prata. E levaron a Xosé a Exipto. ²⁹ Cando Rubén volveu ao pozo, Xosé xa non estaba no pozo. Despois rasgou os seus vestidos; ³⁰ E volveu onda os seus irmáns e díxolles: "O raparigo non está alí; e eu onde vou ir? ³¹ Entón colleron a túnica de Xosé, mataron un cabuxo e empaparon a túnica no sangue. ³² Entón mandaron a túnica de moitas cores e leváronlla ao seu pai e dixéronlle: "Atopamos isto. Mira se é a túnica do teu fillo ou non. ³³ El recoñeceuna e dixo: "É a túnica do meu fillo. Algunha fera salvaxe devorouno. Sen dúbida Xosé foi despedazado. ³⁴ Xacob rasgou as súas roupas, puxo cilicio sobre os seus lombos e fixo luto moitos días polo seu fillo. ³⁵ Todos os seus fillos e todas as súas fillas viñeron para consolalo, pero el rexeitou ser consolado e dixo: "De certo baixarei ao Seol de loito polo meu fillo". E o seu pai chorou por el. ³⁶ En Exipto os madianitas venderon a Xosé a Potifar, oficial do Faraón, capitán da garda.