¹ Entón Deus dixo a Xacob: Levántate, sube a Betel e habita alí; e fai alí un altar a Deus, que se te apareceu cando fuxías do teu irmán Esaú. ² Entón Xacob dixo aos da súa casa e a todos os que estaban con el: Quitade os deuses estranxeiros que hai entre vós; purificádevos e mudádevos os vestidos; ³ e levantémonos, e subamos a Betel; e alí farei un altar a Deus, quen me respondeu no día da miña angustia, e que estivo comigo no camiño por onde andei. ⁴ Entregaron, pois, a Xacob todos os deuses estranxeiros que tiñan no seu poder e os pendentes que tiñan nas súas orellas; e Xacob escondeunos debaixo da aciñeira que había xunto a Siquem. ⁵ Ao proseguir a viaxe, houbo gran terror nas cidades ao redor deles, e non perseguiron aos fillos de Xacob. ⁶ E Xacob chegou a Luz, é dicir, Betel, que está na terra de Canaán, el e todo o pobo que estaba con el. ⁷ E edificou alí un altar, e chamou ao lugar El-Betel, porque alí Deus manifestáraselle cando fuxía do seu irmán. ⁸ E morreu Débora, ama de cría de Rebeca, e foi sepultada ao pé de Betel, debaixo da aciñeira; e esta foi chamada Alón-bacut. ⁹ E Deus apareceuse outra vez a Xacob ao volver de Padán-aram, e bendíxoo. ¹⁰ E Deus díxolle: O teu nome é Xacob; non te chamarás máis Xacob, senón que o teu nome será Israel. E púxolle o nome de Israel. ¹¹ Tamén lle dixo Deus: Eu son o Deus Todopoderoso (El-Shadday). Sé fecundo e multiplícate; de ti nacerá unha nación e unha comunidade de nacións, e haberá reis entre a túa descendencia. ¹² E a terra que dei a Abraham e a Isaac, a ti dareicha; e darei a terra á túa descendencia despois de ti. ¹³ Entón Deus subiu do lugar onde lle falara a Xacob. ¹⁴ E Xacob erixiu unha columna no lugar onde Deus lle falara, unha columna de pedra, e derramou sobre ela unha libación; Tamén lle botou aceite. ¹⁵ E Xacob chamou o lugar onde Deus falara con el Betel (Casa de Deus). ¹⁶ Entón saíron de Betel; E cando aínda quedaba algo de distancia para chegar a Efrata, Raquel comezou a parir e tivo moitas dificultades para dar a luz. ¹⁷ E aconteceu que cando estaba no momento máis difícil do parto, a parteira díxolle: Non teñas medo, porque tamén terás estoutro fillo. ¹⁸ Raquel estaba a piques de morrer, pero co seu último alento púxolle ao neno o nome de Benoni (que significa "fillo da miña tristeza"). Porén, o pai do neno púxolle o nome de Benxamín (que significa "fillo da miña man dereita"). ¹⁹ E así morreu Raquel, e foi enterrada no camiño de Efrata, é dicir, Belén. ²⁰ E Xacob ergueu unha columna sobre o seu sepulcro; esa é a columna da sepultura de Raquel ata hoxe. ²¹ Entón Israel saíu e puxo a súa tenda máis aló de Migdal-Eder. ²² E aconteceu que, mentres Israel vivía nesa terra, Rubén foi e deitouse con Bilha, a concubina de seu pai; e Israel sóuboo. E os fillos de Xacob foron doce. ²³ Fllos de Lea: Rubén, o primoxénito de Xacob, despois Simeón, Leví, Xudá, Isacar e Zabulón. ²⁴ Fillos de Raquel: Xosé e Benxamín. ²⁵ Fllos de Bilhah, serva de Raquel: Dan e Neftalí. ²⁶ Os fillos de Zilpa, serva de Lea: Gad e Aser. Estes son os fillos de Xacob que lle naceron en Padán-aram. ²⁷ Xacob foi ao seu pai Isaac en Mamre, en Quiriat-arba, é dicir, Hebrón, onde residiran Abraham e Isaac. ²⁸ Isaac viviu cento oitenta anos. ²⁹ Isaac expirou e morreu, e reuniuse aos seus antepasados, vello e cheo de días; e os seus fillos Esaú e Xacob enterrárono.