۱. اسرائيل در مصر، آمادگی برای ترک بردگی (۱ – ۱۲)
۲. دستورالعمل جشن گرفتنِ پِسَخ (۱۲: ۱ – ۳۰)
۳. از مصر تا کوه سینا (۱۲: ۳۱ – ۱۸: ۲۷)
۴. کوه سینا و شریعت (۱۹ – ۴۰)
خروج به ادامه داستان کتاب پیشین، یعنی کتاب پیدایش می‌پردازد. نیمه نخست کتاب خروج درباره این است که چگونه یهوه فرزندان ابراهیم را به یک ملت تبدیل نمود. نیمه دوم خروج شرح می دهد که چگونه خدا به واسطه موسی به اسرائیلیان شریعت خود را داد. شریعت موسی به اسرائیلیان گفت چگونه به درستی از یهوه اطاعت کرده، او را بپرستند.
کتاب خروج چگونگی ساخت خیمه توسط اسرائیلیان را می‌گوید. خیمه چادری بود که یهوه در آن در میان قومش بود. اسرائیلیان در خیمه یهوه را پرستش کرده و حیوانات را برای او قربانی می‌نمودند.
(آدرس‌های /WA-Catalog/en_tw?section=kt#lawofmoses و /WA-Catalog/en_tw?section=kt#tabernacle را ببینید)
«خروج» معنای «خارج شدن» یا «عزیمت» را می‌دهد. مترجمان می‌توانند این عنوان را به روشی که با سوژه‌اش به وضوح ارتباط برقرار کند ترجمه کنند، برای نمونه «اسرائیلیانی که مصر را ترک کردند» یا «چگونه اسرائیلیان سرزمین مصر را ترک نمودند» (آدرس /WA-Catalog/en_tm?section=translate#translate-names را ببینید)
نویسندگان عهد قدیم و جدید، موسی را به عنوان کسی که بسیار درگیر نوشتن کتاب خروج بوده معرفی کرده‌اند. از زمان های کهن، هم یهودیان و مسیحیان فکر می‌کردند که موسی پیدایش، خروج، لاویان، اعداد، و تثنیه را نوشته است.
موسی بیشتر درباره کار خدا در نجات دادن قومش از مصر نوشته تا نشان دهد که یهوه بسیار قدرتمند است. مصر در آن زمان قدرتمند‌ترین ملت بود. و کماکان یهوه قادر بود اسرائیلیان را از دست مصریان آزاد سازد. همچنین، با نجات اسرائیلیان،یهوه نشان داد که او آنها را به عنوان قوم خود برگزیده و آنها می‌بایست او را بپرستند.
کتاب خروج نشان‌دهنده شروع کار خدا در تحقق وعده‌اش به ابراهیم است. در پیدایش، خدا به ابراهیم وعده داد که او فرزندان بسیار خواهد داشت و این که آنها ملتی بزرگ خواهند شد. هنگامی که خدا اسرائیلیان را از مصر نجات داد، آنها را به کوه سینا برد. در آنجا او با آنها عهدی بست و آنها ملتی شدند که به یهوه تعلق داشتند.
پِسَخِ یهودی یک جشن مذهبی بود. یهوه به اسرائيلیان دستور داد تا آن را هر سال جشن بگیرند. پِسَخ زمانی بود تا به یاد بیاورند، چگونه خدا آنها را از دست مصریان نجات داد. نخستین خوراک پِسَخ در شامگاه، درست پیش از ترک مصر خورده شد.
شریعت موسی، به مردم اسرائیل آنچه را که یهوه از آنها می‌خواست انجام دهند، آموزش می‌داد. در شریعت، خدا به قوم گفت چگونه زندگی کنند تا او را جلال دهند. همچنین، او به آنها درباره نیازشان به پیشکش نمودن قربانی‌های حیوانات آموزش داد. خدا این قربانی‌ها را می‌خواست تا بتواند گناهانشان را بیامرزد و به زندگی در میان آنها ادامه دهد. همچنین شریعت، وظایف کاهنان را توصیف کرده و چگونگی ساخت خیمه را بیان نمود.
اسرائیل ملتی مقدس بود، زیرا یهوه آنها را از دیگر ملت‌ها جدا ساخته بود تا به او تعلق داشته باشند. آنها می‌بایست تنها او را جلال داده و می‌پرستیدند. این آنها را از دیگر ملتهای جهان متفاوت می‌ساخت. ملتهای دیگر خدایان دروغین بسیاری را می‌پرستیدند.
در خروج ۲۵ – ۳۲، خدا دقیقاً چگونگی ساخته شدن خیمه را توصیف می‌کند. این جزییات در خروج ۳۵ – ۴۰ تکرار شده‌اند. این نشان داد که قوم می‌بایست مراقب می‌بودند که آنچه خدا فرمان داده را دقیقاً اجرا کنند.
بیشتر رخداد های کتاب خروج ولی نه تمام آنها، به ترتیبی گفته شده‌اند که در واقعیت رخ دادند.
مترجمان ممکن است نیاز داشته باشند که روشن نمایند، چه زمانی این رخدادها در ترتیبی غیر معمول رخ داده‌اند.
کتاب خروج، خدا را در حال زندگی در خیمه در میان ملت اسرائيل نشان می‌دهد.خدا در همه جا هست اما او به روشی ویژه در میان اسرائیلیان زندگی نمود.خدا با اسرائیلیان ساکن شد، زیرا آنها به او تعلق داشتند.او وعده داد که آنها را رهبری کرده و برکت دهد. در عوض، قوم می‌بایستاو را پرستیده و جلال می‌دادند.