1 و تمام جهان را یك زبان و یك لغت بود. 2 و واقع شد كه چون از مشرق كوچ می‌كردند، همواری‌ای در زمین شنعار یافتند و در آنجا سكنی گرفتند. 3 و به یكدیگر گفتند: «بیایید، خشتها بسازیم و آنها را خوب بپزیم.» و ایشان را آجر به جای سنگ بود، و قیر به جای گچ. 4 و گفتند: «بیایید شهری برای خود بنا نهیم، و برجی را كه سرش به آسمان برسد، تا نامی برای خویشتن پیدا كنیم، مبادا بر روی تمام زمین پراكنده شویم.» 5 و خداوند نزول نمود تا شهر و برجی را كه بنی‌آدم بنا می‌كردند، ملاحظه نماید. 6 و خداوند گفت: «همانا قوم یكی است و جمیع ایشان را یك زبان و این كار را شروع كرده‌اند، و الا´ن هیچ كاری كه قصد آن بكنند، از ایشان ممتنع نخواهد شد. 7 اكنون نازل شویم و زبان ایشان را در آنجا مشوش سازیم تا سخن یكدیگر را نفهمند.» 8 پس خداوند ایشان را از آنجا بر روی تمام زمین پراكنده ساخت و از بنای شهر باز ماندند. 9 از آن سبب آنجا را بابل نامیدند، زیرا كه در آنجا خداوند لغت تمامی اهل جهان را مشوش ساخت. و خداوند ایشان را از آنجا بر روی تمام زمین پراكنده نمود. 10 این است پیدایش سام. چون سام صد ساله بود، اَرْفَكشاد را دو سال بعد از طوفان آورد. 11 و سام بعد از آوردن ارفكشاد، پانصد سال زندگانی‌كرد و پسران و دختران آورد. 12 و ارفكشاد سی و پنج سال بزیست و شالح را آورد. 13 و ارفكشاد بعد از آوردن شالح، چهار صد و سه سال زندگانی كرد و پسران و دختران آورد. 14 و شالح سی سال بزیست، و عابر را آورد. 15 و شالح بعد از آوردن عابر، چهارصد و سه سال زندگانی كرد و پسران و دختران آورد. 16 و عابر سی و چهار سال بزیست و فالج را آورد. 17 و عابر بعد از آوردن فالج، چهار صد و سی سال زندگانی كرد و پسران و دختران آورد. 18 و فالِج سی سال بزیست، و رَعُو را آورد. 19 و فالج بعد از آوردن رعو، دویست و نه سال زندگانی كرد و پسران و دختران آورد. 20 و رعو سی و دو سال بزیست، و سروج را آورد. 21 و رعو بعد از آوردن سَرُوْج، دویست و هفت سال زندگانی كرد و پسران و دختران آورد. 22 و سروج سی سال بزیست، و ناحور را آورد. 23 و سروج بعد از آوردن ناحور، دویست سال بزیست و پسران و دختران آورد. 24 و ناحور بیست و نه سال بزیست، و تارح را آورد. 25 و ناحور بعد از آوردن تارح، صد و نوزده سال زندگانی كرد و پسران و دختران آورد. 26 و تارح هفتاد سال بزیست، و اَبرام و ناحور و هاران را آورد. 27 و این است پیدایش تارح كه تارح، ابرام و ناحور و هاران را آورد، و هاران، لوط را آورد. 28 و هاران پیش پدر خود، تارَح در زادبوم خویش در اورِ كلدانیان بمرد. 29 و ابرام و ناحور زنان برای خود گرفتند. زن ابرام را سارای نام بود. و زن ناحور را مِلكَه نام بود، دختر هاران، پدر مِلكَه و پدر یسكَه. 30 اما سارای نازاد مانده، ولدی نیاورد. 31 پس تارح پسر خود ابرام، و نوادۀ خود لوط، پسر هاران، و عروس خود سارای، زوجۀ پسرش ابرام را برداشته، با ایشان از اور كلدانیان‌بیرون شدند تا به ارض كنعان بروند، و به حران رسیده، در آنجا توقف نمودند. 32 و مدت زندگانی تارح، دویست و پنج سال بود، و تارح در حران مرد.