¹ Миср еридан чиққанларининг иккинчи йили биринчи ойида Раббий Мусога Синай саҳросида сўзлаб деди: ² “Исроил ўғиллари Песаҳ учун белгиланган вақтда уни нишонласинлар. ³ Ушбу ойнинг ўн тўртинчи куни кечқурун белгилаган вақтда уни нишонланглар; уни барча низом ва удумлари бўйича нишонланглар”. ⁴ Мусо Исроил ўғилларига Песаҳни нишонлашлари кераклигини айтди. ⁵ Улар Синай саҳросида, биринчи ойнинг ўн тўртинчи куни кечқурун Песаҳни нишонладилар. Исроил ўғиллари ҳамма нарсани Раббий Мусога қандай қилишни амр берган бўлса, худди шундай қилдилар. ⁶ Ўлик одамларнинг танасига текканидан нопок бўлган одамлар бор эди ва улар ўша куни Песаҳни нишонлай олмадилар, шунинг учун улар ўша куни Мусо ва Аҳарўннинг олдига келдилар. ⁷ Улар унга: “Биз ўлик одамларнинг танасига текканимиз учун нопокмиз. Нима учун Исроил ўғиллари орасида биз белгиланган вақтда Раббийга бағишловларни олиб келишдан маҳрум қилинганмиз?”- дедилар. ⁸ Мусо эса уларга: “Кутиб туринглар, Раббий сизлар ҳақингизда нимани амр беришини тинглайин”,- деди. ⁹ Раббий эса Мусога сўзлаб деди: ¹⁰ “Исроил ўғилларига айтгин: Агар сизлардан ёки сизларнинг авлодингиздан бирор киши ўлик танага теккани учун нопок бўлса, ёки олис сафарда бўлса, унда у ҳам Раббийга Песаҳни нишонлаши керак. ¹¹ Бундайлар уни иккинчи ойнинг ўн тўртинчи куни кечқурун нишонласинлар, Песаҳ қурбонлигини ачитқисиз нон ва аччиқ ўтлар билан есинлар. ¹² Улар ундан эрталабгача қолдирмасинлар ва унинг суякларини синдирмасинлар; Песаҳни унинг барча низомлари бўйича нишонласинлар. ¹³ Аммо кимки пок бўлса ва сафарда бўлмаса-ю, Песаҳни нишонламаса ― бу жон ўз халқи орасидан қириб ташлансин, чунки у Раббийга бағишловни ўз вақтида олиб келмади. Ўша одам ўз гуноҳини ўзида кўтариб юради. ¹⁴ Агар сизларнинг орангизда мусофир бўлса, у ҳам Раббий Песаҳини нишонлаши керак. У Песаҳни унинг удумлару низомлари бўйича нишонласин. Сизларда мусофир учун ҳам ва маҳаллий одам учун ҳам битта низом бўлсин”. ¹⁵ Чодир ўрнатилган кунда, булут Гувоҳлик Чодирини қоплади ва оқшомдан эрталабгача Чодир устида гўёки оловга ўхшаб кўриниб турди. ¹⁶ Сўнг доимо шундай бўлди: кундузи уни булут ва тунда оловга ўхшаш нарса уни қоплаб турар эди. ¹⁷ Ҳар сафар булут Чодир устидан кўтарилса, Исроил ўғиллари йўлга отланар эдилар. Булут қаерда тўхтаса, ўша жойга Исроил ўғиллари ўз қароргоҳини ўрнатишар эдилар. ¹⁸ Исроил ўғиллари Раббийнинг амри бўйича йўлга отланар ва Раббийнинг амри бўйича тўхтар эдилар. Булут Чодирнинг устида қанча вақт тўхтаб турса, улар ҳам қароргоҳида турар эдилар. ¹⁹ Агар булут узоқ вақт Чодир устида турса, Исроил ўғиллари ҳам Раббийнинг амрига риоя қилиб, йўлга отланмас эдилар. ²⁰ Баъзан эса булут оз вақт Чодир устида турар эди, улар Раббийнинг амри бўйича тўхтар ва Раббийнинг амри бўйича йўлга тушар эдилар. ²¹ Баъзан булут фақат оқшомдан эрталабгача турар эди. Эрталабга яқин эса булут кўтарилар эди, шунда улар ҳам йўлга тушар эдилар. Кундузими, тундами, булут кўтарилса, улар йўлга тушар эдилар. ²² Баъзан булут икки кун, ёки бир ой, ёки бир неча кунлаб Чодирнинг устида турар эди, шунда Исроил ўғиллари ҳам жойларида турар ва йўлга отланмас эдилар. У кўтарилганида эса, улар ҳам йўлга тушар эдилар. ²³ Улар Раббийнинг амри бўйича тўхтар ва Раббийнинг амри бўйича йўлга тушар эдилар. Мусо орқали берилган Раббийнинг буйруғи бўйича Раббийнинг амрига амал қилар эдилар.