¹ Раббий Мусога сўзлаб деди: ² “Исроил ўғилларига айтгин ва ҳар бир қабиладан биттадан таёқ олгин, ҳар бир қабилабошидан уларнинг қабиласига кўра ўн иккита таёқ олгин ҳамда ҳар бирининг исмини унинг таёғига ёзиб қўй. ³ Аҳарўннинг исмини Левининг таёғига ёз, зеро улар қабилабошиларидан битта таёқ беришлари керак. ⁴ Уларни Йиғин Чодирига, Мен сизларга намоён бўладиган гувоҳлик Киботи олдига қўй. ⁵ Мен кимни танласам, ўшанинг таёғи гуллайди. Мен шу тарзда, Исроил ўғилларининг сизлардан нолиётган нолишларини тўхтатаман”. ⁶ Мусо буни Исроил ўғилларига айтди ва уларнинг барча қабилабошилари, ҳар бир қабилабошидан биттадан таёқ, қабилалари бўйича ўн иккита таёқ бердилар. Аҳарўннинг таёғи ҳам уларнинг таёқлари орасида эди. ⁷ Мусо таёқларни Гувоҳлик Чодирида Раббийнинг юзи олдига қўйди. ⁸ Кейинги куни Мусо Гувоҳлик Чодирига кирди ва, мана, Леви хонадонидан Аҳарўннинг таёғи гуллаган, куртак чиқарган, гул чиқариб, бодом ҳосилини келтирган эди. ⁹ Мусо барча таёқни Раббийнинг юзи олдидан олиб, Исроилнинг барча ўғилларининг олдига чиқарди. Улар буни кўриб, ҳар бири ўз таёғини олди. ¹⁰ Раббий Мусога деди: “Аҳарўннинг таёғини қайтариб олиб келиб, гувоҳлик Киботи олдига, исёнкорлар учун аломат сифатида сақлаб қўй, токи уларнинг Менга қарши нолишлари тўхтасин ва улар ўлмасин”. ¹¹ Мусо шундай қилди. Раббий унга қандай буюрган бўлса, худди шундай қилди. ¹² Исроил ўғиллари Мусога сўзлаб дедилар: “Мана, биз ўламиз, ҳалок бўламиз, барчамиз ҳалок бўламиз! ¹³ Раббийнинг Чодирига яқинлашаётган ҳар бир киши ўлмоқда. Бизнинг барчамиз ўлимдан қирилиб кетмаймизми?”