¹ ۱۔ ائے امیر زادی! تیرے پیر جُتیاں وچ کِڈے سوہنے نیں تیرے پٹاں دی گولائی اوہناں ٹومباں وانگ اے جنہاں نوں کسے استاد کاریگر نے بنایا ہؤے ² ۲۔ تیری دُھنی گول پیالا اے جہدے وچ رلوِیں مئے دا گھاٹا نئیں تیرا ڈڈھ کنک دا ڈھیر اے جہدے آؒ دوالے سوسن ہؤے ³ ۳۔ تیری دونوِیں چھاتیاں دو ہرن دے بچے نیں جہڑے جڑواں جمے ہون ⁴ ۴۔ تیری دھؤن ہاتھی دنداں دا بُرج اے تیریاں اکھاں بیت ربیم دے پھاٹک کول حسبون دے چشمے نیں تیرا نک لبنان دے برج وانگ اے جہڑا دمشق دے پاسے نوں بنیا اے ⁵ ۵۔ تیرا سِر تیرے اُتے کرمل وانگ اے اتے تیرے سِر دے وال ارغوانی نیں بادشاہ تیریاں لِٹاں وچ پھسیا اے ⁶ ۶۔ ائے سوہنئے! عیش جوگی توں کڈی سوہنی اتے جان نوں سکون دیئن والی ایں ⁷ ۷۔ تیرا بُت کھجور وانگ اے اتے تیری چھاتیاں انگور دے گُچھے نیں ⁸ ۸۔ میں آکھیا پئی میں ایس کھجور اُتے چڑھاں گا اتے ایہدیاں ٹاہنیاں نوں پھڑاں گا تیری چھاتیاں انگور دے گُچھے ہون اتے تیرے ساہؤاں دی خشبو سیب ورگی ہؤے ⁹ ۹۔ تیرا مونھ ودھیا شراب جہیا ہؤے جہڑی میرے سوہنے ول سِدھی چلی جاندی اے اتے سؤن والیاں دے بُلھاں اُتوں ہولی ہولی وگ جاندی اے ¹⁰ ۱۰۔ میں آُنے سوہنے دی ہاں اتے اوہ مینوں چاؤہندا اے ¹¹ ۱۱۔ ائے میرے سوہنے! ٹر اسی پیلیاں وچ سیل کریئے اتے پنڈ وچ رات لنگھایئے ¹² ۱۲۔ فیر تڑکے تاکستاناں ول چلیئے اتے ویکھیئے پئی تاک نرم اے اتے اوہدے وچ پھُل نکلے نیں اتے انار دی کلیاں اُگئیاں نیں یاں نئیں اوتھے میں تینوں آپنی محبت وکھاؤاں گی ¹³ ۱۳۔ مردم گیاہ دی خشبو کھِلردی پئی اے اتے ساڈے بوہئیاں اُتے سبھناں قِسماں دے گِلے اتے سُکے میوے نیں جہڑے میں تیرے جوگی کٹھے کیتے نیں ائے میرے سوہنے!