¹ ۱۔ تے فیر میں اک زور آور فرِشتے نوں ویکھیا جیڑا آسمان توں اُتر ریا سی، اُنیں باسلاں دا چوغا پایا ہویا سی۔ تے اوہدے سِر دئ اُتے قوسِ قزح سی۔اوہدا مُنہ سورج وانگوں سی تے اوہدے پیر اگ دے تھماں وانگو سن۔ ² ۲۔اوہدے ہتھ وچ چھوٹا طومار سی جیڑا اوہدےہتھ وچ کُھلیا سی، اُنئیں اپنا سجا پیر سمندر تے رکھیا تے کھبا پیر او نے زمین تے۔ ³ ۳۔ فیر او اُچی آواز دےنال چِلّایا، ایس طرح جیویں شیر ڈھاڑدا اے تے جدوں اوہ چِلّایا تے او ست گرجاں اپنی آواز وچ بول پئیاں۔ ⁴ ۴۔جدوں ستوں گرجاں بولیاں، تے میں لِکھن ہی والا ساں، تے میں آسمان توں آواز سُنی جیڑی کہہ رہی سی جو کُجھ نے کَیا اے اونوں نہ لکھ تے راز وچ رکھ” ⁵ ۵۔جیڑا فرشتہ میں سمندر تے کھلوتا ویکھیا سی اوہنے اپنا سجا ہتھ آسمان ول چُکیا۔ ⁶ ۶۔اُہنے اوہدی قسم کھادی جیڑا سدا تک رہے گا۔ جنے آسمان بنائےتے جو کُجھ اوہدے وچ اے، زمین بنائی تے جو کُجھ اوہدے اُتے، تے سمندر تے جو کُجھ اوہدے وچ اے تے فرشتے نے کیا، “ہُن زیادہ دیر نئیں اے”۔ ⁷ ۷۔تے فیر اوس دن دے وچ جدوں ستواں فرشتہ نرسنگا پُھوکن والا ہوے گا، فیر اُس دن خُدا دے بھید مُکمل ہون گے، جیس طرح اُنے اپنی خُوشخبری اپنے خادمان نوں دِتی جیڑے نبی سن۔ ⁸ ۸۔ فیر آسمان توں او آواز، جیڑی پہلاں سُنی سی میرے نال ہمکلام ہوئی “جا، تے جا کے اُس فرشتے توں جیڑاسمندر تے زمین تے کھلوتا اے طُومار لے۔ ⁹ ۹۔ فیر میں فرشتے دے کول گیا تے اہنو کیا کے چھوٹا طُومار مینوں دے دے، اوہنے مینوں کہیا کے طُمار لے تے کھا جا۔ تے اے تیرے معیدے نوں کَوڑا کردے گا، پر اے تیرے منہ وچ شِہد وانگوں مِٹھا ہو وے گا۔ ¹⁰ ۱۰۔ تے میں چھوٹا ظوُمار فرِشتے دے ہتھوں لَیا تے کھا گیا۔ تے او ایس طرح مِٹھا سی جیویں میرے مُنہ وچ شِہد تے جدوں میں اوہنوں کھادا تے میرا معیدہ کڑوا ہوگیا۔ ¹¹ ۱۱۔ تے فیر کسے نے مینوں کیا، ”ضرور اے کےتوں بُہت سارے لوکاں، قوماں، زباناں، بادشاہاں بارے پِیشن گوئیاں کریں گا“