1
۔ تُوں آواز وی ماریں تے تینوں کون جواب دیوے گا؟ تُوں مقدساں وِچوں کِدے ول پھیریں گا؟
2
۔ غُصہ نادان نُوں مار دیندا اے، تے ساڑا سدھے سادھے بندیاں دی جان کڈھ لیندا اے۔
3
۔ میں آپ نادان نُوں جڑ پھڑدیاں ویکھیا اے۔ پر اچانک اوہدے گھر نُوں لعنت پے گئی اے۔
4
۔ اوہدے بالاں نوں امان نئیں، اوہ ویڑے وِچّ مدھے جاندے نیں تے اوہناں نُوں کوئی نئیں بچاندا۔
5
۔ پھکے اوہدا اَنّ کھا جاندے نیں۔ ایتھوں تک کہ اوہنوں کنڈیاں وِچوں وی جُگ لیندے نیں ، تے تریائے اوہدی دولت نَپڑ جاندے نیں۔
6
۔ کیوں جو مُصیبت دھرتی وِچوں نیئں پھوٹ دی نہ دُکھ پھویں چوں اُگدا اے۔
7
۔ بندا دُکھ سہن لئی جمیاں اے چنگیاڑیاں وانگ جیہڑے اُتاں نُوں اُٹھ دے رہندے نیں۔
8
۔ جے میر ی نوبت آوندی تے میں ربّ اَگے فریاد کردا؛ میں اپنا معاملہ اوہدے اَگے رکھدا۔
9
۔ اوہ اینیں حیرت وِچّ پان والے کم کردا اے جیہڑے سمجھوں باہر نیں ، تے معجزے جِنہاں نُوں گِنیا نہیں جا سکدا۔
10
۔اوہ دھرتی تے مینہ پاندے تے بیلیاں نُوں پانی دیندا اے ۔
11
۔ اوہ مسکیناں نوں اُچیاں کُرسیاں تے بہاندا اے۔ تے وین پان والیاں نُوں سلامتی دیندا اے۔
12
۔اوہ چالا کاں دے منصوبے توڑ نئیں چڑھن دیندا، تے اوہناں دے ہتھ اپنے مقصد تیک نہیں اَپڑ دے۔
13
۔ اوہ سیانیاں نُوں اوہناں دی چالاکی وِچ ہی پھسا دیندا اے۔ تے بدکاراں دے منصوبے مِٹّی وِچ رلا دیندا اے۔
14
۔ دِن دے ویلے اوہناں تے ہنیرا ہو جاندا اے؛ تے دوپہریں اوہ اینج ٹہوندے پھردے نیں، جیویں راتیں ۔
15
۔ محتاجاں اوہنا ں دے منہ دی تلوار توں بچاندا اے؛ تے اوہناناں نوں ڈاڈھے دے گپھے توں چُھڑاندا اے۔
16
۔ سو محتاج آس رکھدے نیں ، تے بے انصافی اپنے منہ نُوں ڈکا لا لیندی اے۔
17
۔ بھاگاں والا اے اوہ بندہ جہنوں رَبّ جھڑکدا اے؛ سو قادرِ مطلق دی جھڑک نُوں حقیر نہ جان۔
18
۔ اوہ پھَٹ لاندا اے پر پَٹیاں وی کردا ااے؛ اوہ چیر پھاڑ کردا اے تے اوہدے ہتھ چنگا وی کردے نیں۔
19
۔ اوہ تینوں چھے آفتاں توں بچا لے گا؛ تے جے سَت وی ہون تے تینوں فرق نہ پَئے گا۔
20
۔ کال وِچّ اوہ تینوں موت توں بچا لئے گا ، تے جنگ وِچّ تینوں تلوار دا لُقمہ نہ ہون دئے گا۔
21
۔ تُوں جیبھ دے کوڑے توں بچیا رہویں گا، تے جدوں مُصیبت آوے گی تے تینوں ڈر نہ لگے گا۔
22
۔ تُوں بربادی تے کال تے ہسیں گا، تے دھرتی دے درندیاں توں تینوں دہشت نہ ہووے گی۔
23
۔ میدان دے پتھراں نال تیری بَن آجاوے گا، تے جنگل دے حیوان تیرے نال صلح سلامتی نال رہن گے۔
24
۔ تُوں جانے گا پئی تیرا تنبو بچیا ہوا اے؛ تُوں اپنی ملکیت دا حساب لویں گا تے کوئی شے گواچی نہ ہووئے گی۔
25
۔ تینوں پتا لگ جاوے گا پئی تیری اَل بڑی ہووے گی تے تیری نسل دھرتی دی گھاہ وانگ ودّھے گی۔
26
۔ تُوں وڈیرا ہو کے قبرے جاویں گا، جیویں اناج دے بوہل اپنے ویلے تے بنائے جان گے۔
27
۔اساں ایس گل دی کھوج کیتی تے اوہنوں ٹھیک پایا۔ سو اہنوں سُن دے نفع چُک ۔