1
۔یونتنؔ تے اپنے سارے نوکراں نال داؤدؔ دے قتل دیاں گلاں کیتیا ، تے ساؤل ؔ دا پُتر یونتنؔ داؤُؔد نُوں بوہت پیار کردا سی ۔
2
۔ایس لئی یونتنؔ نے داؤُدؔ نُوں سوُہ دِتے تے آکھیا ۔ پئی میرا پیو ساؤلؔ تینوں قتل کرنا چاؤندا اے ۔ ایس لئی کَل تو تُوں اپنے آپ نُوں بچا۔ تے کِسے ہور تھاں تے جا جیہدا کِسے پتا ناں ہووے، لُکیا اہ۔
3
۔ تے میں باہر نِکل کے اوس پیلی چہ جیہدے توں ہویں گا اپنے پیو دے نال کھلوواں گا ۔ تے تیرے بارے اپنے پیو نال گلاں باتاں کراں گا ۔تے جو کُجھ خبر لواں ۔ تینوں دساں گا ۔
4
۔ تے یونتن ؔ نے اپنے پیو ساؤلؔ دے اَگے داؤُدؔ دی نیکی دی گَل کیتی۔ تے آکھیا پئی بادشاہ اَپنے نوکر داؤُؔ د نال بدی ناں کرے ۔کیوں جو اوہنے تیرا کوئی پاپ نئیں کیِتا ۔ سگوں اوہدے کم تیرے لئی بوہت چنگےنیں ۔
5
۔ کیوں جو اوہنے اپنی جان تَلی تے رکھ کے فلسطینیاں ؔ نُوں ماریا تے خُداوند نے سارے اسرائیلؔ وِچ بڑی آزادی دِتی ۔ تے تُوں ویکھیا تے خُوش ہو یا ۔ تُوں کیوں بے دوسے نال بدی کرنا چاؤنا ایں ۔
6
۔ تے ساؤلؔ نےیونتنؔ دی گَل سُنی تے سونہہ کھاہدی تے آکھیا زِندہ خُداوند دی سونہہ! اوہ قتل ناں کیتا جاوے گا ۔
7
۔ تدھ یونتنؔ نے داؤُدؔ نُوں سدیا۔ تے سار ی گَل دی سوُہ دِتی۔ تے یونتنؔ داؤُؔد نُوں ساؤل ؔ دے اَگے لیایا ۔ تے اوہ پہلے وانگوں اوہدے اَگے رِہن لگ پیا ۔
8
۔ تے جیہدوں جنگ فیر چھِڑی تے داؤُؔد نکلیا تے فلسطنیاںؔ دے نال لڑیا ۔ تے اوہنے بوہت مار ماری تے اوہ اوہدے اَگوں نَسے ۔
9
۔ تے خُداوند وَلوں بُریاں روُحاں ساؤلؔ تے آئیاں تے اوہ اَپنے گھر وِچ بیٹھا ہوئیا سی ۔ اوہدے ہَتھ وِچ برچھی سی ۔ تے داؤُؔد اَپنے ہَتھ نال بربط وجا رئیا سی ۔
10
۔تے ساؤلؔ نے سوچیا پئی برچھی نال داؤُدؔ نُوں کندھ وِچ وِنھ دیوے ۔ پَر داؤُؔد ساؤلؔ دے اَگوں ہَٹ گیا ۔ تے برچھی کندھ وچ دھنس گئی۔
11
۔تے ساؤل ؔ نے داؤُؔد دے گھر اُتے اپنے پہرے دار گھلے ۔ پئی اوہدی رکھوالی کرن ۔ تاں جو صبح ویلے اوہ مار دِتا جاوے ۔ تے داؤُؔد دی زنانی میکلؔ نے آکے اوہنوں سوُہ دِتی تے آکھیا ۔ جیکر تُوں ایس رات اپنی جان ناں بچائی تے کَل تُوں ماریا جاویں گا ۔
12
۔ تے میکلؔ نے اوہنوں باری وَلوں تھلے لما دِتا ۔ سو اوہ نَس گیا تےبَچ گیا ۔
13
۔ تدھ میکلؔ نے پُتلا لیا تےپلنگ اُتے لمے پا دِتا ۔ تے بکری دی کھّل اوہدے سِر دے تھلے رکھی ۔ تے چا در نال ڈھک دِتا ۔
14
۔ تے ساؤل ؔ نے داؤُؔد دے پھڑن لئی چونویں سردار گھلے تے ایہنے آکھیا ۔ اوہ تے بیمار اے ۔
15
۔ تے ساؤلؔ نے فیر قاصد گھلے ۔ پئی داؤُؔد نُوں ویکھو ۔ تے آکھیا ۔ پئی اوہنوں پلنگ سنھّے میرے کول لے آؤ۔ تاں جو میں اوہنوں جانو ای ماراں ۔
16
۔ تدھ ساؤلؔ دے قاصد آئے تے ویکھو پلنگ اُتے پُتلا پیا سی ۔ تے اوہدے سِر دے ہیٹھاں بکری دی کھّل سی۔
17
۔ تے ساؤل ؔ نے میکلؔ نُوں آکھیا ۔ تُوں کیوں میرے نال دھوکا کیِتا ۔ تے میرے ویری نُوں جان دِتا پئی اوہ بَچ گیا ۔ تے میکلؔ نے ساؤلؔ نُوں آکھیا ۔ اوہنے مینوں آکھیا۔ پئی مینوں جان دے۔ میں تینوں کیوں جانو ماراں ۔
18
۔ تے داؤُؔ د نسیا تے بچ گیا ۔ تے رامہؔ وِچ سیموئیل ؔ کول آیا ۔ تے سب کُجھ جیہڑا ساؤلؔ نے اوہدے نال کیِتا سی ، اوہنوں دسیا ۔ تے اوہ تے سیموئیلؔ اگے چلے ۔ تے نیوتؔ چہ چلے گئے ۔
19
۔ تے ساؤلؔ نُوں سوُہ لگی تے اوہنوں آکھیا ۔ کیہ داؤُؔد رامہؔ دے نیوتؔ وِچ اے ۔
20
۔ تے ساؤل ؔ نے داؤُؔ د نُوں پھڑن لئی قاصد گھلے تے اوہناں نے بنیاں دا اِک وَگ ویکھیا جیہڑا بنوت کر رئیا سی ۔ تے سیموئیلؔ اوہناں دا رہنمائی کرن والا بن کے کھلوتا سی ۔ تے قاصداں تے خُدا دا رُوح اُتریا ۔ تے اوہ وی نبوت کرن لگ پئے ۔
21
۔ جیہدوں ساؤل ؔ نُوں ایہہ سوُہ لگی ۔ تے اوہنے ہور قاصد گھلے ۔ تے اوہ وی نبوت کرن لگ پئے ۔ تے ساؤلؔ نے فیر تیِجی واری قاصد گھلے تے اوہ وی نبوت کرن لگ پئے۔
22
۔تدھ اوہ رامہؔ وَل آپ گیا ۔ تے اوس وڈے کھُوہ تیِک جیہڑا سیکوؔ وِچ اے ، اَپڑیا۔ تے پُچھیا پئی سیموئیل ؔ تے داؤُؔ د کِتھے نیں ۔ تے اوہناں نے آکھیا ۔ تے اوہ رامہؔ دے نیوتؔ وِچ نیں ۔
23
۔ تدھ ساؤل ؔ اوتھوں نکل کےرامہؔ دے نیوتؔ چہ آیا۔ تے خُدا دا روُح اوہدے تے اُتریا ۔ تے اوہ ٹُردا گیا ۔ تے بنوت کردا سی ۔ ایتھوں تیِک پئی رامہؔ دے نیوت تیِک اَپڑیا ۔
24
۔ تے اوہنے وی اَپنے کپڑے لاء دِتے ۔ تے سیموئیلؔ دے اَگے نبوت کیِتی تے اوہ سارے دیہاڈے تے ساری رات ننگا پیا رئیا۔ ایس لئی اکھان بن گیا ۔ کیہ ساؤلؔ وی بنیوں چوں اے ۔