¹ ۱۔ سلیمان مصر دے بادشاہ فرعون نال ایکا کر لیا تے اوہدی دھی نال ویاہ کِیتا۔ تے جَد تک اپنے محل خُدا دی ہیکل تے یروشلیم دی چاردواری دا کم پُورا نہ کیتا اوہنوں لیا کے داود دے شہر وِچّ رکھیا۔ ² ۲۔ لوکی اُچّے تھاواں تے قُربانیاں چڑھاندے ہُندے سَن۔ کیوں جو اوس ویلے تک خُداوند دے ناں لئی ہیکل نئیں سی بنی ۔ ³ ۳۔ سلیمان نے اپنے پئو داود دے آیئن چل کے ربّ نال پریت وکھائی۔ پَر اوہنے اُچّے تھاواں تے قُربانیاں چڑھانیاں تے بخُور پخانے نہ چھڈے۔ ⁴ ۴۔ تے بادشاہ قُربانیاں چڑھان لئی جِبعو ن نوں گیا۔ کیوں جو اوہ بڑا خاص اُچا تھاں سی تے سلیمان نے مذبحے تے اِک ہزار سوختنی قُربانیاں چڑھایاں۔ ⁵ ۵۔ تے جبعون وِچّ راتیں ربّ صوفنے وِچ سلیمان نوں وکھالی دِتّا تے آکھیا پئی جو کُجھ تُوں چاہنا ایں ⁶ ۶۔ سلیمان نے آکھیا پئی تُوں اپنے بندے داود تے بڑا کرم کیتا اے۔ کیوں جو اوہ تیرے حضور وفادار، راستباز تے نیک دِل سی۔ تے تُوں اوہدے تے اوس وڈّی مہربانی نُوں ٹوری رکھیااے تے اوہنوں اوہ دیہاڑا وی وکھایا پئی اوہدے پُتر نُوں بادشاہ بنا دِتّا اے۔ اوہدے پُتر نُوں جیہڑا تُوں اوہنوں دِتّا سی اوہدے تخت دا وارث بنے۔ ⁷ ۷۔ ہُن اے خُداوند میرے خُدا تُوں میرے پئو دی تھاں اپنے بندے نوں بادشاہ بنایا اے۔ پَر میں تے اجّے مُنڈا گھنڈا ہاں۔ میں نہیں جاندا پئی اپنے فرض کیویں پُورے کراں۔ ⁸ ۸۔ تیرا بندہ تیرے وَکھرے کیتے ہوئے لوکاں دے وِچکار اے تے اوہ ایڈی وڈّی قوم اے جیہڑی نہ گِنی جا سکدی اے تے نہ ہی مِنی جا سکدی اے۔ ⁹ ۹۔ سو ایس قوم تے راجّ کرن لئی تے بُرے بھلے دی سیّان کرن لئی اپنے بندے نُوں دانائی تے نُور نال بھریا دِل دے۔ کیوں جو کون اے جیہڑا تیری ایس وڈّی قوم تے راجّ کرن چوگا سمجھیا جاوے ؟ ¹⁰ ۱۰۔ ایہہ گل ربّ دِل لگی پئی سلیمان نے اے منگیا۔ ¹¹ ۱۱۔ ایس لئی خُدا نے اوہنوں ایہہ آکھیا کیوں جو تُوں ایہہ شے منگی اے تے اپنی لمی حیّاتی لئے، دھن دولت لئے تے نہ اپنے ویریاں دی موت لئی فریاد کیتی اے سگھوں دانائی تے نُور لئی فریاد کیتی تاں جو تُوں نیّاں توں کمّ لے سکیں ۔ ¹² ۱۲۔ سو میں اوہو کراں گاجہدی تُوں فریاد کیتی اے۔ میں تینوں اجہیا عقل والا تے سمجھدار دِل دیّاں گاپئی تیرے وانگ نہ تے کوئی پہلا ں ہووا تے نہ تیرے ورگا تیرے بعد کوئی جمے گا۔ ¹³ ۱۳۔ ایہدے علاوہ میں تینوں اوہ وی بخشاں گا جیہڑا تُوں نیئں منگیا یعنی دولت تے عزّت ، اجیہی پئی تیرے نال دے بادشاہواں وِچّوں کوئی وی تیرے جیہا نہ ہووے گا۔ ¹⁴ ۱۴۔ تے جے تُوں میریاں راہاں تے چَلیں تے میرے آئین تے حُکماں تے عمل کریں جیویں تیرے پئو داود نے کیتا تے میں تینوں لمی حیّاتی دیّاں گا۔ ¹⁵ ۱۵۔ تد سلیمان دی آکھ کُھل گئی تے اوہنے سمجھ لیا پئی اے اِک سُفنا سی ۔ تے اوہ یروشلیم پَرت آیا تے عہد دے صندوق دے اَگے آ کھلوتا تے اوہنے سوختنی قُربانیا ں تے سلامتی دِیّاں قُربانیا ں چڑھا یاں تے فیر اپنے سارے درباریاں دی روٹی پَکائی۔ ^{16 17} ۱۵۔ تد سلیمان دی آکھ کُھل گئی تے اوہنے سمجھ لیا پئی اے اِک سُفنا سی ۔ تے اوہ یروشلیم پَرت آیا تے عہد دے صندوق دے اَگے آ کھلوتا تے اوہنے سوختنی قُربانیا ں تے سلامتی دِیّاں قُربانیا ں چڑھا یاں تے فیر اپنے سارے درباریاں دی روٹی پَکائی۔ ¹⁸ ۱۸۔ میرے بال دے جمن دے تَّرے دِن بعد، ایہدا وی بال ہو پَیا۔ اسیں اکلّیاں ساں تے ساڈھے دوہواں دے باہج گھر وچّ کوئی نیئں سی۔ ¹⁹ ۱۹۔ رات دے ویلے ایہدا بال مَر گیا کیوں جو ایہہ اوہدے اُتے لیٹ گئی سی۔ ²⁰ ۲۰۔ سو اوہ آدھی راتیں اُٹھی تے جس ویلے تے گولی سُتی ہوئی سی اوہنے میر ا بال میری کچھوں کڈھ کے اپنے نال پا لیا تے اپنے موئے بال نوں میرے کول پا گئی۔ ²¹ ۲۱۔ تے سویلے جدوں میں اپنے بال نوں دُودھ پیان لئی اُٹھی تے ویکھیا پئی بال تے مریا ہویا اے۔ پَر جد میں بال نوں سویل دے چاننے دھیان نال ویکھیا پئی ایہہ تے بال ہی نیئں جنہوں میں جمیا سی ۔ ²² ۲۲۔ تد اے زِنّانی کہہ لگی پئی نیئں جیوندا بال میرا اے تے مَریا ہویا تیرا اے۔ پَر پہلی زِنّانی دی ضِد سی پئی مویا بال تیرا اے تے جیوندا میرا۔ ایس طرح اوہ دو ویں بادشاہ دے حضور آڈھا لا کے کھلوتیاں رہیاں۔ ²³ ۲۳۔ بادشاہ نے آکھیا، پئی اِک کہندی اے ،میرا بال جیونداتے تیرا مُردا اے جد کے دُجّی کہندی اے نئیں !تیرا مُردا تے میرا بال جیوندا اے۔ ²⁴ ۲۴۔ فیر بادشاہ نے آکھیا پئی میرے جوگی اِک تلوار لے آو۔ سو اوہ بادشاہ لئی اِک تلوار لے آئے۔ ²⁵ ۲۵۔ تے اوہنوں حُکم کیتا پئی جیوندے بال دے دو ڈکرے کر دیئو۔ دوہاں نوں آدھا آدھا دے دئیو۔ ²⁶ ۲۶۔ تد جہدا بال جیوندا سی ، اپنے پُتر لئی اوہدی ممتا جاگ پئی تے اوہ بادشاہ اَگے فریاد کرن لگی پئی میریا مالکا، جیوندا بال ایہنوں ہی دے دئیو پَر ایہنوں جانوں نہ مارو۔ پَر دُجّی نے آکھیا ایدھے دو ڈکّرے کر دئیو پئی نہ ایہدا رہوے تے نہ میرا۔ ²⁷ ۲۷۔ تد بادشاہ نے اپنا فیصلہ سُنایا پئی جیوندے بال نُوں جانو نہ مارو۔ ایہہ بال پہلی زِنّانی نُوں دے دئیو کیوں جو اوہ ہی ایہدی ماں اے۔ ²⁸ ۲۸۔ جِد کُل اسرائیل نے بادشاہ دا کیتا ہویا ایہہ فیصلہ سُنیا تے اوہ بادشاہ دی عظمت نوں مَن گئے تے اوہدی بڑی عزت کرن لگ پئےکیوں جو اوہناں ویکھیا پئی اوہنوں نیّاں کرن لئی عقل ربّ ولوں ملی اے۔