1
. اِسرائیِلؔ دے پُتراں دے ناں جیہڑے اپنے اپنے ٹَبر لے کے یعقُوبؔ دے نال مِصؔر آئے ایہہ نیں
2
. رُوبِنؔ، شمعُونؔ، لاویؔ، یہُوداہؔ،
3
. اِشکارؔ، زبُولُونؔ، بِنیمینؔ،
4
. داؔن ۔نفتاؔلی۔ جدؔ اَتے آشؔر۔
5
. اَتے سارے جی جیہڑے یعقُوبؔ توں جَمے سَن، ستر سَن اَتے یُوسفؔ تے پہیلاں ہی توں مِصرؔ وِچ سی۔
6
. تَد یُوسفؔ اَتے اوہدے سارے ویِر اَتے اوس پیِڑی دے سارے لوک مَر مُک گئے۔
7
. اِسرائیلؔی واوا ودّھے پھَلے اَتے گنتی وِچ چوکھے اَتے ڈاڈھےزورے ور ہو گئے اَتے اوہ دیس اوہناں نال بھَر گیا۔
8
. تد مِصؔر وِچ اِک نَوَاں بادشاہ ہویا جیہڑا یُوسفؔ نُوں نئیں سی جان دا۔
9
. اَتے اوہنے اَپنی قوم دے لوکاں نُوں ایہ آکھیا پئی، "ویکھو، اِسرائیلؔی اَساڈے تھوں گِنتی وِچ بُہت وَدھ گئے نیں اَتے اَساڈے نالوں ڈاڈھے زورےور ہو گئے نیں۔
10
. سو آوٴ اسیِں اَوہناں نال عقل نال چلیئے تاں جو اینج نہ ہووے پئی جدوں اوہ گِنتی وِچ ہور وَدھ جان اَتے جیکر جنگ لگےتے اوہ اَساڈے ویریاِں نال رَل جان گے تاں جو اَساڈے نال لڑن اَتے دیسوں نِکل جان گے۔"
11
. ایس لئی اوہناں نیں اوہناں اُتے وانگار لین والے رکھے تاں جو اوہناں توں بھارا کَم کرا کرا کے اوہناں نوں ستان۔اِسرائیلیِاں نیں فِرعونؔ لئی ذخیرے دے شہر پتومؔ اَتے رعِمسیسؔں بَنھ اوسارے۔
12
.پر جِویں جِویں مِصریاںؔ نیں اوہناں نوں وَدھ توں وَوھ سَتایا اوہ اونے ہی گنِتنی وِچ ودھد ے اَتے پھیل دے گئے۔ سو مِصریؔ اِسرائیلیاںؔ توں ڈَرن لگ پئے۔
13
. اَتے مِصریاںؔ نیں اِسرائیلیاںؔ نُوں مار مار کے ڈاڈھا کَم کرایا۔
14
. اَتے اوہناں توں ڈاڈھی محنت نال گارا تے ایٹ بنوا بنوا کے اَتے پیلیِاں وِچ ہر طرح دی سیوا کرا کرا اوہناں دی جِندڑی دُکھی کر دِتی۔ اوہناں دے سارے کم جیہڑے اوہ اوہناں کولوں کرواندے سَن ڈاڈھے اوکھے سَن۔
15
. تد مِصؔر دے بادشاہ نے عبرانیؔ دائیاں نال جِنہاں وِچوں اِک دا ناں سِفرہؔ اَتے دُجی دا فوعہؔ سی، گلاں کِیتیاں۔
16
. اَتے آکھیا پئی، "جدوں تُسیں عبرانیؔ زنانیِاں دے بچے جماو اَتے اوہناں نُوں پتھر دیاِں بیٹھکاں تے بیٹھیِاں ویکھو اَتے جے پُتر ہووے تے اوہنوں پَکا مار دیا جے پَر جے دِھی ہووے تے جیوندی رہوے۔"
17
. پَر اوہ دائیِاں ربّ توں ڈَردِیاں سَن۔ سو اوہناں نیں مِصرؔ دے بادشاہ دا حُکم نہ مَنیا سگھوں مُنڈیاں نُوں جیوندا چھڈ دیندیِاں سَن۔
18
. تد مِصرؔ دے بادشاہ نے دائیِاں نُوں سَد کے اوہناں نُوں آکھیا پئی، "تُساں اینج کیوں کیِتا پئی مُنڈیاں نُوں جیوندا رہن دِتا؟"
19
. دائیِاں نیں فِرعونؔ نُوں آکھیاپئی، "عبرانیؔ زنانیِاں مِصریؔ زنانیِاں وانگ نیئں۔ اوہ اینیِاں تگڑیاں ہوندیاِں نیں پئی دائیِاں دے اَپڑن توں پہیلاں ہی جَم کے ویلیِاں ہو جاندیاِں نیں۔"
20
. سو خُدا نے دائیِاں دا بَھلا کیِتا اَتے لوکی گِنتی وِچ ودھدے گئے اَتے بُہت تگڑے ہو گئے۔
21
. کیوں جو دائیِاں ربّ کولوں ڈَریِاں اَتے اوہنے اوہناں دے گھر وسا دِتے۔
22
. تد فرِعؔون نے اپنی قوم دے کُل لوکاں نُوں ایہ حُکم دِتا پئی، " جیکر اوہناں وِچ پُتر جمے تے تُساں پَکا، اوہنوں دریا وِچ سُٹھ دیا جے پر ہر اِک جَمن والی دِھی نُوں جیوندی رہن دیا جے ۔