38
1
و واقع شد در آن زمان كه یهودا از نزد برادران خود رفته، نزد شخصی عَدُلاّمی، كه حیره نام داشت، مهمان شد.
2
و در آنجا یهودا، دختر مرد كنعانی را كه مسمّی به شوعه بود، دید و او را گرفته، بدو درآمد.
3
پس آبستن شده، پسری زایید و او را عیر نام نهاد.
4
و بار دیگر آبستن شده، پسری زایید و او را اونان نامید.
5
و باز هم پسری زاییده، او را شیله نام گذارد. و چون او را زایید، (یهودا) در كزیب بود.
6
و یهودا، زنی مسمّی به تامار، برای نخست‌زادۀ خود عیر گرفت.
7
و نخست‌زادۀ یهودا، عیر، در نظر خداوند شریر بود، و خداوند او را بمیراند.
8
پس یهودا به اونان گفت: «به زن برادرت درآی، و حق برادر شوهری را بجا آورده، نسلی برای برادر خود پیدا كن.»
9
لكن چونكه اونان دانست كه آن نسل از آن او نخواهد بود، هنگامی كه به زن برادر خود درآمد، بر زمین انزال كرد، تا نسلی برای برادر خود ندهد.
10
و این كار او در نظر خداوند ناپسند آمد، پس او را نیز بمیراند.
11
و یهودا به عروس خود، تامار گفت: «در خانۀ پدرت بیوه بنشین تا پسرم شیله بزرگ شود.» زیرا گفت: «مبادا او نیز مثل برادرانش بمیرد.» پس تامار رفته، در خانۀ پدر خود ماند.
12
و چون روزها سپری شد، دختر شوعه زن یهودا مرد. و یهودا بعد از تعزیت او با دوست خود حیرۀ عدلاّمی، نزد پشم چینان گلۀ خود، به تمنه آمد.
13
و به تامار خبر داده، گفتند: «اینك پدر شوهرت برای چیدن پشم گلۀ خویش، به تمنه می‌آید.»
14
پس رخت بیوگی را از خویشتن بیرون كرده، بُرقِعی به رو كشیده، خود را در چادری پوشید، و به دروازۀ عینایم كه در راه تمنه است، بنشست. زیرا كه دید شیله بزرگ شده است، و او را به وی به زنی ندادند.
15
چون یهودا او را بدید، وی را فاحشه پنداشت، زیرا كه روی خود را پوشیده بود.
16
پس از راه به سوی او میل كرده، گفت: «بیا تا به تو درآیم.» زیرا ندانست كه عروس اوست. گفت: «مرا چه می‌دهی تا به من درآیی.»
17
گفت: «بزغاله‌ای از گله می‌فرستم.» گفت: «آیا گرو می‌دهی تا بفرستی؟»
18
گفت: «تو را چه گرو دهم؟» گفت: «مهر و زُنّار خود را و عصایی كه در دست داری.» پس به وی داد، و بدو درآمد، و او از وی آبستن شد.
19
و برخاسته، برفت. و بُرقِع را از خود برداشته، رخت بیوگی پوشید.
20
و یهودا بزغاله را به دست دوست عدلامی خود فرستاد، تا گرو را از دست آن زن بگیرد، اما او را نیافت.
21
و از مردمان آن مكان پرسیده، گفت: «آن فاحشه‌ای كه سر راه عینایم نشسته بود، كجاست؟» گفتند: «فاحشه‌ای در اینجا نبود.»
22
پس نزد یهودا برگشته، گفت: «او را نیافتم، و مردمان آن مكان نیز می‌گویند كه فاحشه‌ای در اینجا نبود.»
23
یهودا گفت: «بگذار برای خود نگاه دارد، مبادا رسوا شویم. اینك بزغاله را فرستادم و تو او را نیافتی.»
24
و بعد از سه ماه یهودا را خبر داده، گفتند: «عروس تو تامار، زنا كرده است و اینك از زنا نیز آبستن شده.» پس یهودا گفت: «وی را بیرون آرید تا سوخته شود!»
25
چون او را بیرون می‌آوردند نزد پدر شوهرخود فرستاده، گفت: «از مالك این چیزها آبستن شده‌ام»، و گفت: «تشخیص كن كه این مهر و زُنّار و عصا از آن كیست.»
26
و یهودا آنها را شناخت، و گفت: «او از من بی‌گناه‌تر است، زیرا كه او را به پسر خود شیله ندادم.» و بعد او را دیگر نشناخت.
27
و چون وقت وضع حملش رسید، اینك توأمان در رحمش بودند.
28
و چون می‌زایید، یكی دست خود را بیرون آورد كه در حال قابله ریسمانی قرمز گرفته، بر دستش بست و گفت: «این اول بیرون آمد.»
29
و دست خود را بازكشید. و اینك برادرش بیرون آمد و قابله گفت: «چگونه شكافتی؟ این شكاف بر تو باد.» پس او را فارص نام نهاد.
30
بعد از آن برادرش كه ریسمان قرمز را بر دست داشت بیرون آمد، و او را زارح نامید.