1

¹ นี่คือพระวจนะของพระยาห์เวห์ที่มาถึงโยเอลบุตรชายของเปธุเอล ² "ท่านผู้ใหญ่ทั้งหลาย จงฟังเรื่องนี้ และท่านทุกคนผู้อาศัยในแผ่นดิน จงฟัง สิ่งนี้ได้เคยเกิดขึ้นในสมัยของพวกท่าน หรือในสมัยของบรรพบุรุษของพวกท่านหรือ? ³ จงบอกเกี่ยวกับเรื่องนี้กับบุตรทั้งหลายของพวกท่าน และให้บุตรทั้งหลาย ของท่านบอกบุตรทั้งหลาย ของพวกเขา และให้บุตรทั้งหลาย ของพวกเขาบอกกับชนรุ่นต่อไป

⁴ สิ่งที่เหลือจากฝูงตั๊กแตนปาทังก้ากินแล้ว ตั๊กแตนใหญ่ก็จะกินเสีย สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนใหญ่กินแล้ว ตั๊กแตนกระโดดก็จะกินเสีย สิ่งที่เหลือจากตั๊กแตนกระโดดกินแล้ว หนอนผีเสื้อก็จะกินเสีย ⁵ เจ้าพวกขี้เมาเอ๋ย จงตื่นขึ้นและร้องไห้ เจ้าพวกนักดื่มเหล้าองุ่นเอ๋ย จงคร่ำครวญ เพราะเหล้าองุ่นหวานได้ถูกตัดขาดจากพวกเจ้าแล้ว ⁶ เพราะชนชาติหนึ่งที่มีกำลังและมีจำนวนนับไม่ถ้วนได้ขึ้นมาบนแผ่นดินของข้าพเจ้า ฟันของเขาเป็นเขี้ยวของสิงโต และเขามีเขี้ยวของสิงโตตัวเมีย

⁷ เขาได้ทำให้สวนองุ่นของข้าพเจ้าเป็นสถานที่ที่น่าสะพรึงกลัว และเขาได้ลอกเปลือกต้นมะเดื่อของข้าพเจ้าจนเกลี้ยง เขาได้ลอกเปลือกของมันและโยนทิ้งไป กิ่งเหล่านั้นก็ถูกทำให้ขาวเกลี้ยง ⁸ จงคร่ำครวญเหมือนกับสาวพรหมจารีที่ได้สวมผ้ากระสอบ เพราะความตายของสามีหนุ่มของนาง ⁹ เครื่องธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาก็ถูกตัดขาดไปจากพระนิเวศของพระยาห์เวห์ บรรดาปุโรหิตผู้ที่ปรนนิบัติพระยาห์เวห์ก็โศกเศร้า

¹⁰ ทุ่งนาก็ได้รับความเสียหาย พื้นดินก็โศกเศร้า เพราะข้าวได้ถูกทำลาย เหล้าองุ่นใหม่ก็เหือดแห้งไป น้ำมันก็ขาดไป ¹¹ เจ้าชาวนาทั้งหลายเอ๋ย จงอับอาย และเจ้าพวกคนเพาะปลูกสวนองุ่น จงคร่ำครวญ ในเรื่องข้าวสาลีและข้าวบาร์เลย์ เพราะการเก็บเกี่ยวจากทุ่งนาได้สูญสิ้นไป ¹² เถาองุ่นก็ได้เหี่ยวเฉาไป และต้นมะเดื่อก็ได้เหี่ยวแห้งไป ต้นทับทิม รวมทั้งต้นอินทผาลัม และต้นแอปเปิลด้วย ต้นไม้ทุกต้นในทุ่งนาได้เหี่ยวเฉาไป เพราะความยินดีได้มลายหายไปจากพงศ์พันธุ์ของมนุษย์

¹³ ท่านปุโรหิตทั้งหลายเอ๋ย จงสวมผ้ากระสอบและคร่ำครวญ ท่านผู้ปรนนิบัติรับใช้ที่แท่นบูชา จงร้องไห้ ท่านผู้รับใช้พระเจ้าของข้าพเจ้าเอ๋ย จงมานอนค้างคืนโดยสวมผ้ากระสอบ เพราะเครื่องธัญบูชาและเครื่องดื่มบูชาได้ขาดหายไปจากพระนิเวศของพระเจ้า ¹⁴ จงเรียกประชุมถืออดอาหารบริสุทธิ์ และเรียกประชุมบริสุทธิ์ จงรวบรวมบรรดาผู้ใหญ่และทุกคนที่อาศัยอยู่ในแผ่นดินมาที่พระนิเวศของพระยาห์เวห์พระเจ้าของพวกท่าน และร้องทูลต่อพระยาห์เวห์ ¹⁵ อนิจจา เพราะวันนั้น เพราะวันของพระยาห์เวห์ได้มาใกล้ที่นี่แล้ว วันนั้นจะมาถึงด้วยการทำลายจากองค์ผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์

¹⁶ อาหารก็ได้ขาดไปต่อหน้าต่อตาของพวกเรา ความร่าเริงและชื่นชมยินดีได้หายไปจากพระนิเวศของพระเจ้าของเราไม่ใช่หรือ? ¹⁷ เมล็ดพืชได้เน่าเปื่อยอยู่ใต้ก้อนดิน ยุ้งฉางก็ว่างเปล่า และโรงนาทั้งหลายก็ได้พังทลาย เพราะข้าวได้เหี่ยวเฉาไป ¹⁸ พวกสัตว์ทก็ได้ร้องครวญคราง ฝูงโคก็กำลังทุกข์ทรมาน เพราะพวกมันไม่มีทุ่งหญ้าเลย ฝูงแกะก็ทุกข์ทรมานด้วย

¹⁹ ข้าแต่พระยาห์เวห์ ข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์ เพราะไฟได้เผาผลาญทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดารไปจนหมดสิ้นแล้ว และเปลวไฟได้เผาไหม้ต้นไม้ทุกต้นในทุ่งนา ²⁰ แม้แต่บรรดาสัตว์ในทุ่งนาก็โหยหาพระองค์ เพราะธารน้ำได้แห้งเหือดไป และไฟได้เผาผลาญทุ่งหญ้าในถิ่นทุรกันดารจนหมดสิ้น