¹ ນີ້ແມ່ນຄຳປະກາດ ພຣະທຳຂອງພຣະຢາເວ ທີ່ບອກຕໍ່ຊົນຊາດອິສຣາເອນໂດຍ ລາຍມືຂອງມາລາກີວ່າ, ² ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, “ເຮົາໄດ້ຮັກພວກເຈົ້າ." ແຕ່ພວກເຈົ້າຕອບວ່າ, "ພຣະອົງໄດ້ຮັກພວກຂ້ານ້ອຍຢ່າງໃດ?” ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ, “ເອຊາວເປັນອ້າຍຂອງຢາໂຄບບໍ່ແມ່ນບໍ? ເຮົາກໍຍັງຮັກຢາໂຄບ, ³ ແຕ່ເຮົາໄດ້ຊັງເອຊາວ. ເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ດິນແດນພູເຂົາຂອງເອຊາວ ເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ມໍລະດົກຂອງເຂົາ ເປັນທີ່ສຳລັບຫມາປ່າແຫ່ງຖິ່ນທຸລະກັນດານ.” ⁴ ຖ້າເອໂດມເວົ້າວ່າ, “ພວກເຮົາໄດ້ຖືກທຳລາຍລົງແລ້ວ, ແຕ່ພວກເຮົາຈະສ້າງຊາກຫັກພັງນັ້ນຂື້ນມາໃຫມ່,” ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ກໍຈະຕອບວ່າ, “ປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່ໂລດ, ແຕ່ເຮົາຈະທຳລາຍມັນລົງອີກ. ຄົນອື່ນໆຈະເອີ້ນເມືອງນັ້ນວ່າ, 'ດິນແດນແຫ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ' ແລະ 'ເປັນຊົນຊາດທີ່ພຣະຢາເວຊົງສາບແຊ່ງເປັນນິດ.' ⁵ ຕາຂອງພວກເຈົ້າຈະເຫັນສິ່ງນີ້, ແລະພວກເຈົ້າຈະເວົ້າວ່າ, 'ພຣະຢາເວຊົງຍິ່ງໃຫຍ່ເກີນກວ່າອອກໄປຈາກເຂດແດນຂອງອິດສະຣາເອນ.” ⁶ “ລູກຊາຍໃຫ້ກຽດພໍ່ຂອງຕົນ, ແລະ ຄົນຮັບໃຊ້ກໍໃຫ້ກຽດນາຍຂອງຕົນ. ແລ້ວຖ້າເຮົາເປັນພໍ່, ກຽດຂອງເຮົາຢູ່ໃສ? ຖ້າເຮົາເປັນນາຍ, ຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ເຮົາຢູ່ໃສ? ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວກັບພວກປະໂລຫິດວ່າ, ຜູ້ຫມິ່ນປະຫມາດນາມຂອງເຮົາ. "ແຕ່ພວກເຈົ້າຍັງຖາມວ່າ, 'ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະນາມຂອງພຣະອົງຢ່າງໃດ?' ⁷ ກໍໂດຍການຖວາຍອາຫານທີ່ມີມົນທິນ ເທິງແທ່ນບູຊາຂອງເຮົາ. ແຕ່ພວກເຈົ້າກໍຖາມວ່າ, 'ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນມົນທິນ ຕໍ່ພຣະອົງຢ່າງໃດ?' ກໍໂດຍການເວົ້າວ່າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວເປັນທີ່ຫນ້າລັງກຽດ. ⁸ ເມື່ອພວກເຈົ້າຖວາຍສັດຕາບອດ ເປັນເຄື່ອງບູຊາ, ນັ້ນບໍ່ຊົ່ວຮ້າຍບໍ? ເມື່ອພວກເຈົ້າຖວາຍສັດຂາຫັກ ແລະ ສັດເປັນພະຍາດ, ນັ້ນບໍ່ຊົ່ວຮ້າຍບໍ? ຈົ່ງເອົາສັດເຫລົ່ານັ້ນໄປໃຫ້ຜູ້ປົກຄອງເມືອງຂອງເຈົ້າລອງເບິ່ງດຸ! ເພິ່ນຈະຮັບຈາກພວກເຈົ້າ ຫລື ເພີ່ນຈະພໍໃຈເຈົ້າຫລືບໍ?” ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ. ⁹ “ບັດນີ້ ພວກເຈົ້າຕ້ອງພະຍາຍາມສະແຫວງຫາພຣະພັກຂອງພຣະເຈົ້າຕໍ່ໄປ, ເພື່ອທີ່ພຣະອົງຈະຊົງພຣະກະລຸນາຕໍ່ພວກເຮົາ. ແຕ່ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວວ່າ, ເນື່ອງດ້ວຍເຄື່ອງບູຊາຢ່າງນັ້ນໃນມືຂອງພວກເຈົ້າ, ພຣະອົງຈະຊົງພໍໃຈນໍາພວກເຈົ້າບໍ? ¹⁰ "ໂອ, ເຮົາຢາກໃຫ້ມີຈັກຄົນຫນຶ່ງໃນພວກເຈົ້າອັດປະຕູພຣະວິຫານ, ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຈົ້າໄຕ້ໄຟເທິງແທ່ນບູຊາຂອງເຮົາຢ່າງໄຮ້ປະໂຫຍດ! ເຮົາບໍ່ມີຄວາມພໍໃຈໃນພວກເຈົ້າ," ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ, "ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ຍອມຮັບເຄື່ອງບູຊາໃດໆ ຈາກມືຂອງພວກເຈົ້າ. ¹¹ ເພາະຈາກທິດຕາອອກຫາທິດຕາເວັນຕົກ ນາມຂອງເຮົາກໍຍິ່ງໃຫຍ່ທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ ແລະ ໃນທຸກຫົນທຸກແຫ່ງທີ່ເຄື່ອງຫອມ ແລະ ເຄື່ອງເຜົາບູຊາບໍຣິສຸດຈະຖວາຍໃນນາມຂອງເຮົາ. ເພາະນາມຂອງເຮົາຈະຍິ່ງໃຫຍ່ທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ," ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ. ¹² ແຕ່ພວກເຈົ້າກຳລັງຫມິ່ນປະຫມາດແທ່ນບູຊາຂອງເຮົາ, ເມື່ອເຈົ້າເວົ້າວ່າ ແທ່ນບູຊາຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຫນ້າຂີ້ດຽດ, ແລະ ວ່າຫມາກໄມ້ຂອງມັນ, ອາຫານຂອງມັນ, ເປັນທີ່ດູຫມິ່ນ. ¹³ ພວກເຈົ້າເວົ້າອີກວ່າ, 'ຊ່າງອິດເມື່ອຍຕໍ່ການຖວາຍນີ້ແທ້,' ແລະ ພວກເຈົ້າກໍງຶກດັງຂຶ້ນປະຫມາດເຮົາ," ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ. "ພວກເຈົ້ານຳສັດທີ່ຖືກສັດປ່າຄາບ ຫລື ສັດຂາຫັກ ຫລື ສັດເປັນພະຍາດ; ແລະ ພວກເຈົ້ານຳສິ່ງນີ້ມາເປັນເຄື່ອງຖວາຍຂອງເຈົ້າ. ເຮົາຄວນຈະຍອມຮັບສິ່ງນີ້ ຈາກມືຂອງພວກເຈົ້າບໍ? ພຣະຢາເວກ່າວ. ¹⁴ "ຂໍໃຫ້ຄົນຫລອກຫລວງຖືກສາບແຊ່ງ ຜູ້ທີ່ມີສັດໂຕຜູ້ໃນຝູງຂອງເຂົາ ແລະສັນຍາວ່າຈະຖວາຍສິ່ງທີ່ດີໃຫ້ແກ່ເຮົາ, ແຕ່ແລ້ວ ເຂົາໄດ້ນຳເອົາສັດທີ່ມີຕຳນິມາເຜົາຖວາຍບູຊາແກ່ເຮົາ! ເຮົາເປັນພຣະມະຫາກະສັດ," ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ຊົງກ່າວດັ່ງນີ້ແຫລະ, "ແລະນາມຂອງເຮົາເປັນທີ່ຢໍາເກງ ທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ.”