Capítulo 1

1 Moitos tentaron recopilar a historia que para nós é verdadeira, 2 tal e como nolos transmitiron os que desde o principio foron testemuñas oculares e predicadores da palabra, 3 despois de ter investigado todo desde o principio con dilixencia, escribinchas por orde, excelentísimo Teófilo, para que as coñezas, 4 para que saibas a verdade xusta sobre as cousas que che foron ensinadas. 5 Houbo no tempo de Herodes, rei de Xudea, un sacerdote chamado Zacarías, do grupo de Abías, que tiña por muller unha das fillas de Aaron que se chamaba Elisabet. 6 Os dous eran xustos diante de Deus, cumprindo todos os mandamentos e ordenanzas do Señor. 7 Pero non tiñan fillos, porque Elisabet era estéril y, por aquel entón, os dous era vellos 8 Mentres Zacarías estaba na presenza de Deus, segundo as responsabilidades do seu grupo. 9 Foi escollido por sorteo para entrar no templo do Señor e queimar incienso, segundo o costume do sacerdocio. 10 E toda a multitude do pobo estaba orando fora á hora da ofrenda do incineso. 11 Entón se lle apareceu un anxo do Señor, de pé, ao lado dereito do altar do incienso. 12 Cando o veu, Zacarias se perturbou, e se encheu de medo. 13 Mais o anxo lle dixo: Non teñas medo, Zacarias, porque a túa petición foi escoitada, e a tua muller Elisabet darache a luz un fillo, e lle chamarás Xoán. 14 Terás gozo e alegría, e moitos se alegrarán co seu nacemento. 15 Será grande diante do Señor; non beberá nen viño nen licor, e será cheo do Espirito Santo desde o ventre da súa nai. 16 E fará que volten moitos dos fillos de Israel ao Señor o seu Deus. 17 Camiñará diante del no espírito e poder de Elias, PARA FACER VOLTAR OS CORAZÓNS DOS PAIS AOS FILLOS, e ensinarlles aos desobedientes a actitude do xusto, co fin de preparar un povo ben disposto para o Señor. 18 Entón Zacarías lle dixo ao anxo: Como poderei saber isto? Xa que son vello e a miña muller é moi vella. 19 O anxo lle contestou dicindolle: "Eu son Gabriel, quen está na presenza de Deus. Fun enviado para falarche, para traer estas boas novas. 20 Velaí quedarás mudo, e non poderás falar ata o día en que todo isto aconteza, porque non criche as miñas parabras, as cales se cumprirán no seu tempo. 21 E o povo agardaba por Zacarías e lles estranaba a súa demora no templo. 22 Mais cando saiu, non lles podía falar e entenderon que tivera unha visión no templo. E, quedando mudo, el lles falaba facendo acenos. 23 E cando se cumpriron os días do seu servizo sacerdotal, voltou para súa casa. 24 Despois destes días, Elisabet, a súa muller, concebiu e se escondeu por cinco meses, dicindo para si: 25 Así fixo o Señor comigo neste tempo en que se dignou a mirarme para quitar a miña vergoña diante das xentes 26 Aos seis meses, Deus enviou ao anxo Gabriel a unha cidade de Galilea que se chamaba Nazaret, 27 a unha moza prometida a un home chamado Xosé, da descendencia de David, o nome da moza era María. 28 Entrando o anxo lle dixo: Salve, moi favorecida! O Señor está contigo, bendita eres ti entre todas as mulleres. 29 Mais ela turbouse moito con estas palabras, e se preguntaga que forma de saludo era ese. 30 O anxo lle dixo: Non teñas medo, María, porque ti encontrache graza ante Deus. 31 Velaí que concevirás e darás a luz un fillo e lle porás por nome Xesús. 32 Este será grande e se chamará fillo do Altísimo, e o Señor Deus lle dará o trono de David. 33 Reinará sobre a casa de Xacobe para sempre, e o seu reino non terá fin 34 Entón María lle dixo ao anxo: Como vai ser isto? xa que eu nunca estiven cun home. 35 Respondendo o anxo lle dixo: O Espirito Santo baixará sobre ti, e o poder do Altísimo cubrirate coa súa sombra. Por iso o Neno que nacerá de ti será Santo, chamarase Fillo de Deus. 36 Velaí tes a túa parenta Elisabet, tamén concebiu un fillo na vellez, e este é o seu sexto mes, ela á que chamaban estéril. 37 Porque para Deus non hai cousa imposible. 38 Entón María respondeu: Velaquí a serva do Señor, cumprase en min a túa palabra. E o anxo marchou de onda ela. 39 Naqueles mesmos días, María ergueuse e foi depresa cara a rexión montañosa, a unha vila de Xudá; 40 e entrou na casa de Zacarías, e saudou a Elisabet. 41 E aconteceu que cando Elisabet ouviu o saudo de María, a criatura brincou no seu ventre; e Elisabet foi chea do Espirito Santo 42 E excalmou a grande voz e dixo: Bendita ti entre as mulleres e bendito o froito do teu ventre! 43 Por que se me concede a min que a nai do meu Señor me visite? 44 Velaí que apenas o saudo chegou aos meus ouvidos, a criatura saltou de alegría no meu ventre. 45 Ditosa á que creu porque se cumplirá o que foi dito polo Señor. 46 Entón María dixo: A miña alma alaba ao Señor 47 e o meu espirito se alegra en Deus o meu Salvador 48 Porque mirou a humilde condición desta a súa serva. Pois velaí que, desde agora en adiante, todas as xeración me terán por benaventurada. 49 Porque grandes cousas fixo en min o Poderoso e o seu nome é Santo 50 De xeración en xeración é a súa misericordia para os que lle temen. 51 Desplegou o seu brazo forte; desbaratou os pensamentos dos corazóns dos sobervios. 52 Quitou aos poderosos dos seus tronos e exaltou aos humildes; 53 aos famentos encheu de bens e ao rico enviou coas mans valeiras 54 Axudou a Israel, o seu servo, para que se recorde a súa misericordia 55 tal e como lle dixo aos nosos pais, en favor de Abraham e da sua descendencia para sempre 56 E María quedou con Elisabet perto de tres meses e despois voltou para súa casa. 57 Cando se lle cumpriu a Elisabet o tempo, deu a luz ao seu fillo. 58 E os seus veciños e parentes escoitaron que o Señor demostrara a súa grande misericordia con ela; e se alegraron con ela. 59 Ao octavo día viñeron circuncidar ao neno, ían chamalo Zacarías como o seu pai. 60 Mais a nai respondeu, e dixo: Non, se chamará Xoán. 61 E lle dixeron: Non hai ninguén na túa familia que teña ese nome. 62 Entón lle preguntaban por señas ao pai como quería que se chamase. 63 E el pidiu una tablilla e escribiu o seguinte: O seu nome é Xoán. E todos se asombraban. 64 No momento se lle abriu a boca e se lle soltou a lingua e comezou a falar louvando a Deus. 65 E viu temor sobre todos os que estaban ao seu derredor; e todas estas cousas se comentaban en toda a rexión de Xudea. 66 E todos os que as ouvían as gardaban no seu corazón, dicindo: Entón, que chegará a ser este neno? Porque en verdade a man de Deus estaba con el. 67 E o seu pai, Zacarías, foi chei do Espirito Santo, e profetizou dicindo: 68 Bendito sexa o Señor, Deus de Israel, porque veu visitar e redimir ao seu povo 69 El ergueu un corno de salvación na casa de David o seu servo. 70 Tal e como o anunciara pola boca dos seus santos profetas desde a antigüedade, 71 El traerá salvación de todos os nosos inimigos e todos os que nos aborrecen 72 para amosar a misericordia cara os nosos pais e para recordar o seu santo pacto, 73 o xuramento que fixo ao noso pai Abraham: 74 liberados dos nosos inimigos, concedernos que o sirvamos sen medo 75 en santidade e xustiza diante de El, todos os nosos días. 76 E ti, neno, se te chamará profeta do Altisimo; porque irás diante do Señor para preparar o seus camiños: 77 para dar ao povo o coñecemento da salvación polo perdón dos pecados, 78 Pola entrañable misericordia do noso Deus, coa que Alborada nos visitará desde o alto, 79 para iluminar aos que viven nas tebras e na sombra da morte, para guiar os nosos pes no camiño da paz. 80 E o neno crecía e se fortalecía en espirito; e viviu en lugares desertos ata o día no que se deu a coñecer a Israel